Czym jest spirytus mrówkowy?
Spirytus mrówkowy jest mieszaniną kwasu mrówkowego, wody oraz etalonu (alkohol etylowy). Zawartość kwasu mrówkowego w spirytusie mieści się od 1,1% do 1,3%, natomiast zawartość etanolu od 68% do 76%, reszta zawartości spirytusu to woda. Spirytus salicylowy jest nietrwały, gdyż zachodzą w nim procesy estryfikacji, dlatego nie należy go zbyt długo przechowywać po otwarciu. Substancją czynną spirytusu mrówczanego jest kwas mrówkowy, który jest organicznym związkiem chemicznym. Kwas mrówkowy naturalnie występuje we włoskach parzących pokrzyw oraz w jadzie mrówek.
W jakim celu stosuje się spirytus mrówkowy?
Spirytus mrówkowy dzięki swoim właściwościom znalazł zastosowanie między innymi w leczeniu bólu mięśni i stawów czy reumatyzmu. Spirytus mrówkowy działa drażniąco na zakończenia nerwów czuciowych powodując przy tym przyśpieszenie krążenia krwi w skórze, stawach oraz głębiej osadzonych mięśniach.
Spirytus mrówkowy stosuje się:
- W bólach mięśniowych i stawowych pochodzenia gośćcowego,
- Nerwobólach, np. rwa kulszowa,
- Bólach lędźwiowo – krzyżowych,
- Przy naderwaniach mięśni,
- W reumatyzmie,
- W artretyzmie.
Spirytus mrówczany stosowany jest jako środek działający rozgrzewająco i rozszerzająco na naczynia krwionośne oraz hamująco na receptory czuciowe i bólowe. Zawartość alkoholu etylowego w spirytusie dodatkowo daje uczucie ochłodzenia i znieczulenia miejscowego, a następnie przekrwienia.
Spirytus mrówczany stosuje się poprzez wcieranie roztworu w bolące miejsca od 2 do 3 razy dziennie.
Zobacz sposoby na rozluźnienie mięśni:
Spirytus mrówczany – przeciwwskazania i środki ostrożności
Spirytusu mrówczanego nie należy stosować w obrębie twarzy, błon śluzowych, na uszkodzoną skórę oraz w przypadku nadwrażliwości na kwas mrówkowy lub którykolwiek składnik spirytusu. Spirytusu mrówczanego nie powinno się również używać długotrwale, działa on drażniąco na skórę, dlatego może wywołać podrażnienia, wysypkę, pokrzywkę lub stany zapalne. Nie należy stosować u dzieci poniżej 12 roku życia.
