Homar – wartości odżywcze, jak przyrządzać

Homar – charakterystyka i wartości odżywcze

Homary żyją w strefie dennej słonych zbiorników wodnych, zamieszkują m.in. z wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, Lofoty w północnej Norwegii po Azory i Maroko. Można go również znaleźć w niektórych częściach Morza Śródziemnego i północno – wschodniej części Morza Czarnego. Żywy homar ma kolor ciemnoniebieski lub oliwkowy kolor. Po obróbce termicznej kolor homara zmienia się na intensywny czerwony kolor. Długość ciała mieści się w granicach 75 cm, a waga wynosi od 0,5 – 1 kilograma.

Homar jest bogatym odżywczo produktem. Zawiera wiele cennych witamin i minerałów oraz tłuszczy, które pozwalają na sprawne funkcjonowanie organizmu. Homar jest źródłem dobrze przyswajalnego białka i na 100g produktu zawiera aż około 19 g białka. Co więcej, jest lekkostrawny i niskokaloryczny, gdyż zawiera około 90 kcal/100 g produktu.

Homar jest również bogatym źródłem, m.in.:

• Witaminy z grupy B – witaminy te odgrywają bardzo ważną rolę w organizmie, m.in. biorą udział w metabolizmie węglowodanów i tłuszczów, oraz w tworzeniu czerwonych krwinek, poprawiają wygląd skóry, włosów i paznokci oraz są niezbędne do utrzymania sprawności intelektualnej, koncentracji oraz dobrego nastroju.

• Witamina E – inaczej zwana witaminą młodości. Witamina ta jest silnym antyoksydantem, dzięki czemu sprawnie walczy z wolnymi rodnikami, jest bardzo istotna dla par, które starają się o dziecko, gdyż u kobiet wspiera prawidłową owulację, zapewnia prawidłowy rozwój płodu, a u mężczyzn wspomaga produkcję nasienia. Co więcej, zapobiega uszkadzaniu się błon komórkowych, poprawia wygląd cery, bierze udział w procesie wchłaniania witaminy A i C oraz pomaga obniżyć poziom cholesterolu we krwi.

• Fosfor – jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, razem z wapniem i witaminą D bierze udział w mineralizacji kości, dzięki czemu te są zdrowe i mocne. Fosfor pomaga również w utrzymaniu gospodarki kwasowo – zasadowej, wspomaga pracę nerek oraz redukuje bóle stawów.

• Miedź – pierwiastek ten zapobiega chorobom kości i tkanek, zwiększa odporność organizmu, wspiera prawidłową prace mózgu, bierze udział w przewodzeniu impulsów nerwowych oraz hamuje rozwój bakterii.

• Selen – jest potrzebny do prawidłowego funkcjonowania enzymów, chroni komórki przed wolnymi rodnikami i toksynami, wspiera pracę tarczycy oraz wspomaga leczenie bólu w reumatoidalnym zapaleniu stawów.

• Omega 3 – te wielonienasycone kwasy tłuszczone mają dobry wpływ na układ sercowo – naczyniowy, regulują pracę tętnic, zmniejszają zdolność płytek krwi do zlepiania się, tym samym zmniejszają prawdopodobieństwo powstawania zakrzepów, obniżają poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Dzięki omega 3 zmniejsza się ryzyko wystąpienia choroby Alzheimera, demencji starczej oraz choroby Parkinsona.

Homar może uczulać oraz zawierać umiarkowanie ilości rtęci, dlatego nie powinien być spożywany częściej niż 6 razy w miesiącu. Kobiety w ciąży powinny ograniczyć jego spożycie.

Jak przygotować homara?

Mięso z homara pozyskuje się z odwłoka, ogona, nóg i szczypiec. Najlepsze mięso znajduje się w szczypcach i ogonie gdzie jest go najwięcej. Mięso homara ma delikatny słodko – słony smak, kremową barwę oraz zwartą, jędrną, ale jednocześnie miękką strukturę. Mięso z homara można jeść samodzielnie oraz wykorzystuje się, jako dodatek do sałatek, sosów, zup rybnych, dań z ryżu, owoców morza oraz makaronów.

Homara można przygotować poprzez gotowanie, pieczenie, duszenie, smażenie grillowanie lub poprzez gotowanie na parze. Obróbka termiczna nie powinna trwać dłużej niż 14 minut, gdyż po tym czasie mięso może zmienić smak oraz strukturę mięsa na twardą i gumowatą. Do obróbki termicznej nie należny przesadzać z ilością przypraw, aby mięso nie straciło swoistego delikatnego smaku. Klarowane masło i sok z cytryny świetnie podkreślą smak homara.

Które owoce morza kupimy w sklepie? Dowiecie się tego z filmu:

Po obróbce termicznej na początku należy zdjąć szczypce, przytrzymując go w jednej ręce, drugą wykręcając szczypce. Następnie należy oddzielić ogon od ciała wykonując podobny ruch jak w przypadku szczypiec. Kolejnym krokiem jest wydobycie mięsa z poszczególnych części. Ogon należy zgnieść w ręku, to sprawi, że mięso odczepi się od skorupki. Ogon można również naciąć. Wydobycie mięsa ze szczypiec wygląda tak samo jak w przypadku ogona. Od głowotułowia należy oderwać wszystkie nogi i wyjąć mięso ze skorupki.