auto-browaru to choroba, w przebiegu której w układzie trawiennym chorego dochodzi do procesu fermentacji, w następstwie czego ma miejsce produkcja alkoholu etylowego. Kiedy chorzy na zespół fermentacji jelitowej zgłaszają się do lekarza, ten nierzadko z góry zakłada, że ma do czynienia z alkoholikiem. Jednymi z bardziej znanych badaczy, którzy zajmują się analizą zespołu fermentacji jelitowej są Justin McCarthy i Barbara Cordell z Panola College w Teksasie. Leczenie choroby opiera się przede wszystkim na realizacji niskowęglowodanowej diety.
Czym jest zespół auto-browaru?
Zespół auto-browaru (ang. auto-brewery syndrome) to bardzo rzadko występująca choroba. Na świecie odnotowano około kilkudziesięciu jej przypadków, w tym jeden w Polsce. Na chwilę obecną jest słabo udokumentowanym zaburzeniem, które polega na wytwarzaniu odurzających ilości etanolu, czyli alkoholu etylowego, poprzez endogenną fermentację zachodzącą w obrębie układu pokarmowego. W nomenklaturze medycznej określana jest alternatywnie jako zespół fermentacji jelitowej (ang. gut fermentation syndrome, GFS). Pierwszy opis choroby autorstwa R. Ladkina i J. Davisa pochodzi z 1948 roku. Następny przedstawiony został w 1970 roku przez japońskich badaczy i od tamtej pory w literaturze pojawiło się tylko kilka nowych doniesień.
Do jakich problemów ze zdrowiem mogą doprowadzić bakterie? Dowiesz się tego z filmu:
Co odpowiada za powstanie zespołu auto-browaru?
U chorych na zespół auto-browaru po spożyciu pokarmów o dużej zawartości węglowodanów rozwija się stan nietrzeźwości. Specjaliści donoszą, że choroba auto-browaru jest spowodowana przez drożdże. Czynnikami sprawczymi są drożdże z rodzaju Candida, a zwłaszcza Candida krusei, Candida albicans, Candida glabrata oraz Saccharomyces cerevisiae, które wykorzystywane są w piekarnictwie, winiarstwie i gorzelnictwie.
Jak dotąd nie wyjaśniono, co jest dokładną przyczyną nadmiernej ilości grzybów w przewodzie pokarmowym. Badacze sugerują, że może być to wynikiem długotrwałego stosowania antybiotyków lub niewłaściwej diety, czyli zbyt dużego udziału produktów bogatych w węglowodany. Informują też o możliwym udziale czynników środowiskowych, takich jak częste przebywanie w wilgotnych i ciepłych miejscach oraz obecność pleśni w domu czy pracy. Na rozwój choroby mogą mieć wpływ inne schorzenia, takie jak zespół krótkiego jelita, choroba Leśniowskiego-Crohna, cukrzyca i marskość wątroby. Wszystkie wymienione sytuacje mogą zaburzać skład flory jelitowej, co prowadzi do znacznego namnożenia grzybów w przewodzie pokarmowym.
Objawy zespołu auto-browaru
Chorzy doświadczają objawów typowych dla obecności alkoholu w organizmie. Może u nich występować m.in. dezorientacja, zawroty i bóle głowy, suchość w ustach, bełkotliwa mowa, ból w klatce piersiowej, drętwienie kończyn, osłabienie sił, zmęczenie, spadek nastroju, trudność w skupieniu, obniżenie apetytu, pocenie się i drżenie rąk. Ze względu na wysokie stężenie alkoholu w organizmie mogą nawet stracić przytomność. Nierzadko rozwija się u nich zespół jelita drażliwego, pojawią się bóle brzucha, częste oddawanie gazów, nudności, wymioty i wzdęcia. Dodatkowo stwierdza się przewlekłe stany grzybicze i łupież. Kiedy nastąpi spadek poziomu alkoholu, czyli etanol zostanie zmetabolizowany, doświadczają typowych symptomów przysłowiowego kaca, takich jak silne pragnienie czy rozdrażnienie. Zdarza się, że chorzy przez wiele lat są nieświadomi swojego stanu, a pierwszych objawów upojenia nierzadko doświadczają dopiero po osiągnięciu 3 promili alkoholu.
Doświadczane dolegliwości w negatywny sposób odbijają się na życiu codziennym chorego – zaburzają relacje międzyludzkie i prowadzą do marginalizacji społecznej. W konsekwencji zespół auto-browaru może doprowadzić do rozwoju depresji.
Przypadki syndrom auto browaru
W 2016 roku w Stanach Zjednoczonych Ameryki media donosiły na temat 35-letniej nauczycielki, którą uniewinniono za jazdę pod wpływem alkoholu, ponieważ chorowała na syndrom auto-browaru. W przeprowadzonym alkomatem badaniu osiągnęła stężenia niemal 4 promili alkoholu. Inne znane przypadki zespołu fermentacji jelitowej to Brytyjczyk, który doświadczał objawów upojenia alkoholowego po spożyciu frytek z fast-foodów czy Teksańczyk, który mimo tego, że był abstynentem, zmagał się z zatruciem alkoholowym. W Polsce o jednostce tej zaczęło być głośno od niedawna. Wszystko za sprawą 25-latka, który cierpi na zespół auto-browaru, ale zanim zdiagnozowano u niego chorobę, umieszczono go nawet w szpitalu psychiatrycznym.
Na czym polega diagnostyka i leczenie syndromu fermentacji jelitowej?
W rozpoznaniu zespołu auto-browaru stosuje się przede wszystkim doustny test obciążenia glukozą, oznaczenie etanolu we krwi i posiew kału, który pozwala na stwierdzenie obecności drożdży zdolnych do produkcji alkoholu.
W leczeniu syndromu fermentacji jelitowej podstawową rolę odgrywa odpowiedni sposób odżywiania. Chorym zalecana jest dieta niskowęglowodanowa i powstrzymywanie się od spożywania produktów o wysokim indeksie glikemicznym. Z jadłospisu powinno się wykluczyć zwłaszcza ziemniaki, ryż, kasze, produkty zbożowe, owoce i żywność przetworzoną. Dodatkowo nie powinno się pić alkoholu. Wobec chorych stosuje się też farmakoterapię opierająca się na lekach przeciwgrzybiczych i probiotykach.
Zobacz film i dowiedz się jak działa układ pokarmowy:
Bibliografia:
1. Fayemiwo S.A., Adgeboro B., Gut Fermentation Syndrome, “African Journal of Clinical and Experimental Microbiology”, 2014, 15(1), s. 48-50.
2. Logan B.K., Jones A.W., Endogenous Ethanol 'Auto-Brewery Syndrome' as a DrunkDriving Defence Challenge, “Medicine, Science and the Law”, 2000, 40(3), s. 206-215.
3. Hafez E.M., Hamad M.A., Fouad M, Abdel-Lateff A., Auto-brewery syndrome: Ethanol pseudo-toxicity in diabetic and hepatic patients, “Human & Experimental Toxicology”, 2017, 36(5), s. 445-450.
