Peny do insuliny umożliwiają dokładne i bezpieczne podanie insuliny. Urządzenie przypomina kształtem długopis, co stało się motywacją jego nazwy (ang. pen ‘długopis’). Na rynku istnieje wiele rodzajów penów o specjalnym przeznaczeniu, np. dla małych dzieci oraz osób słabo widzących.
Pen do insuliny – czym jest i z czego się składa?
Jak wyjaśniają lekarze, peny są najbardziej popularnymi urządzeniami służącymi do podawania insuliny. Wśród ich zalet można wymienić niewielkie rozmiary i łatwość obsługi. W przeszłości insulina była podawana za pomocą szklanych strzykawek z grubymi igłami, co znacznie wpływało na dyskomfort osób wymagających stałych zastrzyków z insuliną. Peny do insuliny są zazwyczaj urządzeniami wielokrotnego użytku i w zależności od jakości wykonania oraz sposobów użytkowania mogą posłużyć bardzo długo. Wymienny jest jedynie wkład w penach, w którym umieszcza się insulinę. Istnieją także jednorazowe peny do insuliny, które stanowią integralną całość wraz ze wspomnianym wkładem. Wówczas po każdej aplikacji zachodzi konieczność wymieniany urządzenia na nowy.
Bardzo istotną kwestią w użytkowaniu penów do insuliny są igły, które stanowią ich zwieńczenie, umożliwiające przedostanie się insuliny do organizmu. Igły do penów insulinowych występują w kilku rozmiarach, najczęściej mają 6, 8 lub 10 mm długości. Igły mają również różną szerokość: 0,23, 0,25, 0,3 oraz 0,33 mm. Odpowiednia igła jest niezbędna do prawidłowego podawania insuliny penem. Jej wybór jest zależny od wielu czynników, w tym sylwetki osoby cierpiącej na cukrzycę (osoby szczupłe mają cienkie i krótkie igły, osoby z dużą ilością tkanki tłuszczowej – szerokie i grube).
Na rynku można znaleźć wiele penów do insuliny, w tym m.in. kolorowe z ukrytą igłą przeznaczone dla dzieci (igła umieszczona jest w specjalnej nakładce, dzięki czemu dzieci nie widzą ich). Wkłady w penach do insuliny mają najczęściej ok. 3 ml pojemności.
Stosowanie pena do insuliny
Aby wykonać zastrzyk z użyciem pena, należy mieć fiolki z insuliną. Fiolki potocznie nazywane są nabojami. W górnej części są wyposażone w gumowy korek, a na dole gumowy tłoczek. U osób stosujących insulinoterapię najczęściej używa się fiolek o pojemności 1,5 ml (zawierają 150 jednostek insuliny) oraz fiolki o pojemności 3 ml (zawierają 300 jednostek insuliny). Przed aplikacją insuliny należy wyciągnąć zużytą fiolkę i umieścić nową. Proces ten przypomina wymianę naboju w piórze. Przed aplikacją podskórną należy minimalną ilość insuliny odciągnąć i wypuści na wacik w celu odpowietrzenia wstrzykiwacza.
Wstrzyknięcie insuliny nie wymaga uprzedniego specjalnego przygotowania. Nie trzeba odkażać skóry jak w przypadku pobrania krwi, ale należy pamiętać, że skóra w miejscu zastrzyku powinna być czysta. Przed aplikacją należy również umyć ręce, aby zapobiec zanieczyszczeniom. Po umieszczeniu fiolki należy ustawić odpowiednią dawkę insuliny na skali pena. Ten ruch należy wykonywać ostrożnie, ponieważ często jedno drobne przesunięcie może zmienić dawkę insuliny.
Peny do insuliny umożliwiają automatyczne wstrzyknięcie pożądanej dawki, dlatego nie trzeba mieć doświadczenia w robieniu zastrzyków. Posługiwać się nimi może niemal każda osoba. Aplikacja insuliny jest prosta i bezbolesna. Aby wykonać zastrzyk z wykorzystaniem pena do insuliny, należy przesunąć i przytrzymać tzw. spust. Uruchomienie pena spowoduje natychmiastową aplikację insuliny do tkanek organizmu. Jeśli pen i igły nie mają uszkodzeń, każdorazowa dawka będzie dostarczana z taką samą siłą oraz pożądaną dawką, dzięki czemu można uniknąć niebezpiecznego podania niewłaściwej ilości insuliny.
Jak wstrzykiwać insulinę za pomocą pena?
Ważne jest, aby insulina została podana możliwie jak najgłębiej. Należy regularnie zmieniać miejsca wstrzyknięć, a w przypadku strachu przed igłą można poprosić o aplikację zaufaną osobę. Miejsce, w którym stosowana jest aplikacja z użyciem pena, powinno zapewniać równomierne wchłanianie insuliny. Należy pamiętać, że trzeba zbadać poziom cukru we krwi przed każdą aplikacją insuliny, a następnie sprawdzić stan pena oraz datę ważności fiolek. Po wkłuciu nie wolno masować miejsca, w którym wykonało się zastrzyk. Należy natomiast przez kilka sekund zatrzymać pen w skórze – dzięki temu wstrzyknięta insulina nie opuści tkanki podskórnej.
