U zdrowych mężczyzn napletek bezboleśnie i swobodnie odprowadza się z główki do trzonu prącia. Stulejka jest schorzeniem, które polega na zwężeniu ujścia napletka, co uniemożliwia bądź utrudnia jego ściąganie. Wymaga często leczenia chirurgicznego, przy czym operacja stulejki przeprowadzona może zostać dopiero po ukończeniu przez chorego 2 lat. Jej celem jest odsłonięcie żołędzi.
Zobacz także:
Załupek – jak wygląda leczenie? Czym się różni od stulejki?
Rak prącia – przyczyny, objawy, leczenie
Wodonercze u kobiet w ciąży i noworodków. Przyczyny i objawy
Operacja stulejki – kiedy jest przeprowadzana?
Operacji stulejki nie przeprowadza się u chorych przed ukończeniem 2 r.ż. U większości w tym wieku napletek nie odsuwa się do rowka zażołędnego, co jest całkowicie prawidłowym stanem fizjologicznym. Dopiero w wieku 2–3 lat możliwe jest odróżnienie tzw. stulejki pozornej od patologicznej, która może być przetrwałą formą tej pierwszej lub nabytą. Zabieg usunięcia stulejki uważa się za niezbędny, jeżeli doszło do komplikacji zapalnych bądź zwężenie jest na tyle duże, że utrudnia oddawanie moczu. Kierowani są na niego mężczyźni, których napletek, mimo iż odprowadza się do rowka zażołędnego, to przy erekcji powoduje ucisk, ból i utrudnia stosunki płciowe.
Jak przebiega operacja stulejki?
Zabieg usunięcia stulejki polega na:
- Obrzezaniu – usunięcie zwężonego napletka poprzez okrężne jego wycięcie, a następnie zszycie skóry prącia. Trwa około godziny. Przeprowadza się je w przypadku bardzo dużego bliznowacenia napletka.
- Plastyce napletka – nacięcie w miejscu zwężenia, które pozwala na poszerzenie ujścia otworu napletka. W przeciwieństwie do obrzezania umożliwia zachowanie napletka. Niestety wiąże się z ryzykiem nawrotu stulejki.
W obu metodach operacji usunięcia stulejki konieczny jest zazwyczaj 1- lub 2-dniowy pobyt w szpitalu. Można je wykonywać ze znieczuleniem miejscowym, przy czym w przypadku małych pacjentów jest to przeważnie niemożliwe i stosuje się znieczulenie ogólne. Czas gojenia wynosi średnio 2 tygodnie, a u osób aktywnych seksualnie powrót do współżycia możliwy jest po około 4 tygodniach. Operacja usunięcia stulejki ma pozytywny wpływ zarówno na kondycję psychiczną, jak i fizjologię – odtworzenie prawidłowej funkcji i wyglądu narządu.
Operacja stulejki – przygotowanie
Zanim zapadnie decyzja o operacji stulejki, należy przeprowadzić:
- dokładny wywiad z pacjentem – informacje o czasie trwania, charakterze i intensywności dolegliwości, podjętych próbach leczenia;
- badanie fizykalne i urologiczne oceniające stan prącia, moszny jąder, najądrzy, okolicznych węzłów chłonnych;
- badanie proktologiczne oceniające pęcherzyki nasienne, dno pęcherza moczowego, gruczoł krokowy, nasieniowody, opuszek prącia;
- co najmniej 2 tygodnie przed zabiegiem nieprzyjmowanie antybiotyków i leków rozrzedzających krew, wykonanie podstawowych badań krwi;
- wyleczenie ewentualnego stanu zapalnego pod napletkiem.
Dodatkowo w dniu zabiegu, jeżeli okolica krocza jest owłosiona, fachowy personel ogoli operowane miejsce. Wykonanie tego samodzielnie w domu wiąże się z ryzykiem zakażenia ran operacyjnych i może być przyczyną odmowy przyjęcia do szpitala. Przy zabiegach w znieczuleniu ogólnym trzeba być co najmniej 6 godzin na czczo. Wybór metody leczenia zależy od lekarza oraz chorego, a kiedy pacjent jest nieletni, to od jego opiekunów.
Operacja stulejki – powikłania
Zabieg usuwania stulejki, tak jak każda procedura operacyjna, wiąże się z ryzykiem powikłań, wśród których wymienia się krwiak podskórny, krwawienie i/lub zakażenie rany. Należy pamiętać o możliwości wystąpienia powikłań odległych, jak: niekompletne obrzezanie, wytworzenie blizny ponownie zwężającej napletek, zwężenie cewki moczowej, usunięcie zbyt dużej ilości napletka.
Przez pierwszych kilka tygodni od zabiegu całkowicie normalne jest odczuwanie dyskomfortu w związku z ocieraniem się odsłoniętych żołędzi o bieliznę, szczypania, lekkiego bólu oraz występowanie przez kilka dni obrzęku.
Nieoperowana stulejka – konsekwencje
Nieusunięcie stulejki wiąże się z licznymi, przykrymi dla zdrowia konsekwencjami. Nie dość, że może utrudniać mikcję (oddawanie moczu), to dodatkowo zalegający pod napletkiem mocz i mastka sprzyjają nawracającym stanom zapalnym w obrębie dróg moczowych. Te o nawrotowym charakterze mogą doprowadzić do uszkodzenia nerek, a w skrajnych przypadkach do ich niewydolności. Dodatkowo wywoływać infekcję nasienia, co predysponuje do niepłodności i bliznowacenia. Te z kolei okazać się mogą przyczyną stanów przedrakowych, a nawet raka prącia. U dorosłych mężczyzn stulejka może utrudniać, a nawet uniemożliwiać odbycie stosunku seksualnego. Istnieje również ryzyko martwicy prącia – uwięzienie napletka w rowku zażołędnym prowadzi do powstania tzw. załupki, która przyczynia się do martwicy. Dodatkowo wpływa negatywnie na poczucie wartości mężczyzny. Specjaliści podkreślają również, iż nienależyta z powodu stulejki higiena intymna okazać się może zagrożeniem dla partnerek seksualnych. Może powodować u nich stany zapalne dróg moczowych, wewnętrznych narządów płciowych, a nawet sprzyjać nowotworom szyjki macicy.
Czy układ ruchu dziecka, które jeździ na hulajnodze rozwija się prawidłowo i równomiernie?
Bibliografia:
1. J. Fibak, Chirurgia. Podręcznik dla studentów medycyny, PZWL, Warszawa 2002.
2. M. Raban, A. Żak, J. Litak i wsp., Phimosis – physiology vs pathology, [w:] „Journal of Education, Health and Sport”, 2017, 7(7), s. 605-613.
3. A. J. Krill, L. S. Palmer, J. S, Palmer, Complications of Circumcision, [w:] „The Scientific World Journal”, 2011, 11, s. 2458-2468.
