Rak prącia występuje u mężczyzn w różnym, także młodym wieku. Wśród czynników przyczyniających się do zachorowania na ten rodzaj nowotworu wymienia się niedostateczną higienę osobistą. Mimo nietrudnej diagnostyki mężczyźni zazwyczaj podejmują leczenie w zaawansowanym stadium choroby.
Rak prącia – co to takiego?
Rak prącia jest to rodzaj nowotworu złośliwego. Charakteryzuje go zdolność do szybkiego i ciągłego rozrastania się oraz do rozprzestrzeniania się w różnych częściach organizmu. Wyniszcza organizm poprzez przerzuty, których nowotwór niezłośliwy nie daje. Powstaje, gdy prawidłowe komórki przekształcają się w komórki o znamionach patologicznych, czyli nowotworowe. Rak prącia, jako nowotwór zewnętrznego narządu, można zdiagnozować we wczesnym etapie dzięki samobadaniu i badaniu bezpośrednio przez lekarza. Nowotwór ten występuje głównie wśród mężczyzn w okolicach 60 roku życia, jednak coraz częściej pojawia się nawet 15 lat wcześniej. Tryb życia młodych osób objawiający się m.in. ryzykownymi zachowaniami seksualnymi i paleniem papierosów sprawia, że są oni znacząco narażeni na występowanie tego rodzaju nowotworu. U około 50% mężczyzn dotkniętych rakiem prącia nowotwór występuje w obrębie żołędzi, napletek natomiast obejmuje on w 20 do 35% przypadków. Trzon narządu rak atakuje u zaledwie kilku procent chorych.
Rak prącia – pierwsze i późniejsze objawy
Jeżeli na prąciu występują guzki, stwardnienia bądź zgrubienia, a dodatkowo pojawia się wyciek, najprawdopodobniej jest to właśnie rak tego narządu. Rozpoznanie zazwyczaj utrudnia występowanie stulejki. Zmiana pozostaje niezauważona także w przypadku usytuowania pod napletkiem.
Zmiana nowotworowa występująca w postaci guzka z reguły przyjmuje wygląd zbliżony do kalafiora. Pojawia się początkowo na żołędzi bądź wewnętrznej blaszce napletka. Zazwyczaj nie przyczynia się do powstawania zaburzeń w oddawaniu moczu, a także nie powoduje bólu. Może jednak występować w formie nacieków na ciałach jamistych prącia. Nacieki na ciele gąbczastym cewki świadczą o zaawansowanym stadium nowotworu. Niekiedy rozlokowuje się także w węzłach chłonnych w pachwinach i powoduje w tym obszarze wyczuwalne guzki.
Wyciek w raku prącia może wystąpić w postaci surowiczej bądź krwistej. W przypadku braku podjęcia szybkiego leczenia może nastąpić rozwój licznych infekcji, a także martwica obszarów węzłów chłonnych, jak i całego prącia. Marginalnym, choć niezwykle poważnym, skutkiem może być także sepsa prowadząca do śmierci chorego.
Rak prącia – przyczyny
Wśród przyczyn zachorowań na raka prącia często wymienia się dosyć prozaiczny powód, mianowicie niezachowywanie podstawowych standardów higieny osobistej. Wydzielina łojowych gruczołów napletka w połączeniu z jego złuszczonymi komórkami i florą bakteryjną tej okolicy to tzw. mastka, zwana również smegmą. Wymaga ona regularnego i częstego usuwania spod napletka. W przeciwnym razie stanowi bezpośrednią przyczynę powstawania przewlekłych stanów zapalnych, rozszerzających się ponadto na obszar żołędzi. Te stany z kolei mogą powodować tzw. stulejkę pozapalną i przyczyniać się do zachorowania na raka prącia. Choroba wywołana niedostatkiem higieny zazwyczaj nie występuje w krajach, w których praktykowane jest obrzezanie ze względów kulturowych bądź religijnych.
Innym czynnikiem ryzyka jest zakażenie HPV (typu 16 i 18), czyli wirusem brodawczaka ludzkiego. Zwiększa on prawdopodobieństwo wystąpienia raka prącia aż sześciokrotnie. Zakażenie pojawia się częściej u osób z bogatą przeszłością seksualną.
Do powstawania raka prącia przyczyniają się także urazy tego narządu, palenie tytoniu oraz zachorowania na AIDS i białaczkę.
Rak prącia – leczenie i rokowania
Pozytywny wynik wstępnego badania fizykalnego w gabinecie lekarskim jest podstawą do dalszej diagnostyki, w tym badania USG. Pobierany jest następnie w znieczuleniu miejscowym wycinek z guzka w celu wykonania biopsji. Mniejsze zmiany usuwane są od razu w całości. Kiedy występują one na napletku, zazwyczaj usuwany jest on w całości w warunkach szpitalnych. Wczesne rozpoznanie pozwala na chirurgiczne wycięcie zmiany bez konieczności amputowania narządu. Zaawansowane stadium wymaga usunięcia całego prącia i węzłów chłonnych z pachwin. Brak możliwości operacji skutkuje koniecznością podjęcia chemioterapii, której stosowanie pozwala często na cofnięcie się zmiany do stadium pozwalającego na zabieg chirurgiczny.
