Choroba wdowia, czyli inaczej choroba Kehrera, to pojęcie na syndrom kobiety niezaspokojonej seksualnie. Istotą choroby jest pobudzenie seksualne kobiety, która nie ma możliwości zaspokojenia swych żądzy. Przekłada się to na ryzyko wystąpienia u niej zaburzeń psychicznych, a nawet fizycznych. Według seksuologów, kobiety cierpiące na zespół Kehrera mają właściwy poziom odczuwanego popędu seksualnego. To niemożność zaspokojenia potrzeb wywołuje objawy choroby wdowiej.
Kogo dotyka choroba wdowia?
Choroba wdowia występuje wyłącznie u kobiet. Jak sama nazwa wskazuje, pierwszą grupą, u której obserwuje się zespół Kehrera, są wdowy po stracie swoich partnerów. Zespół ten można również zaobserwować u młodych kobiet, które zaznały intymności i kontaktów seksualnych, jednak nie mają stałego partnera, w związku z czym nie zaspokajają swoich potrzeb seksualnych. Ten problem dotyczy także kobiet po rozstaniach, rozwodach, w separacjach. Istnieje również grupa kobiet, która ma partnera, jednak nie jest on w stanie sprostać ich oczekiwaniom.
Przyczyny choroby wdowiej
Seks to bardzo ważny aspekt nie tylko związku, ale również czynnik wpływający na właściwe funkcjonowanie organizmu. Każdy człowiek ma pewne seksualne potrzeby, jednak ich stopień natężenia jest różny. Niektórzy te potrzeby mają bardziej, a inni mniej nasilone. W społeczeństwie utarło się przekonanie, że to zazwyczaj kobiety odczuwają mniejszą i rzadszą potrzebę seksu niż ich partnerzy. Absolutnie nie jest to regułą. Kobiety bardzo często mają wysoki poziom potrzeb seksualnych, jednak osiągnięcie przez nie orgazmu i pełnej satysfakcji z seksu jest niejednokrotnie trudniejsze niż u mężczyzny. Obserwuje się, że pary niewiele rozmawiają ze sobą o seksie, nie mówią otwarcie o tym, co ich satysfakcjonuje, a co nie, bojąc się reakcji partnera. Udawanie orgazmów przez kobiety jest często praktykowane, a należy zdawać sobie sprawę, że niezaspokojenie seksualne może doprowadzać do zaburzeń funkcjonowania narządów płciowych, psychiki i dawać objawy kliniczne.
Jeśli kobieta nigdy nie współżyła, mało prawdopodobne jest wystąpienie u niej zespołu Kehrera. Jest to raczej problem kobiet współżyjących wcześniej, które doświadczyły satysfakcji z seksu, a obecny partner nie jest w stanie im tego zapewnić lub w ogóle go nie mają. Nawet gdy dochodzi do zbliżenia, jednak kobieta nie szczytuje, narasta w niej napięcie, którego nie jest w stanie wyładować. Przyczyną choroby wdowiej są także pośrednio konflikty pomiędzy partnerami przekładające się na jakość współżycia, zbyt słaba więź i zaufanie pomiędzy nimi, a także choroby przewlekłe generujące różnego stopnia niesprawność u mężczyzny (cukrzyca, nadciśnienie, choroby prostaty). W takich wypadkach za główną przyczynę zespołu Kehrera należy uznać to, że kobieta nie mówi mężczyźnie, co ją zadowala, myśląc, że „on się domyśli”.
Objawy choroby wdowiej
Zespół Kehrera dzieli się na dwie fazy. Pierwsza obejmuje fizyczne i psychiczne pobudzenie kobiety. Obserwuje się wpływ niezaspokojenia seksualnego na psychikę. Pojawiają się rozdrażnienie, nerwowość. Taka osoba kłóci się i awanturuje bez konkretnego powodu. Poziom napięcia nerwowego u kobiety staje się nieadekwatny do sytuacji, co zaczyna przekładać się nie tylko na relacje z partnerem, ale również z otoczeniem. Dopiero po pewnym czasie kobieta poza dolegliwościami psychicznymi może zauważyć fizyczne objawy choroby wdowiej. Obejmują one bóle w podbrzuszu i okolicy krzyżowej kręgosłupa, świąd i obrzęk okolic płciowych, co wywołuje znaczny dyskomfort. Istotnie wzrasta wrażliwość okolic intymnych.
Choroba Kehrera – leczenie
Jedyną skuteczną terapią jest oczywiście zaspokojenie potrzeb seksualnych. Niestety, nie jest to takie proste, jakby się mogło wydawać. Pojedynczy, nawet udany, epizod seksualny niekoniecznie może okazać się skuteczny. Wynika to z tego, że kobieta poza samym seksem potrzebuje również odpowiedniego poziomu więzi emocjonalnej, a nawet uczucia względem partnera, z którym odbywa stosunek. Jeśli zespół Kehrera dotyka kobiety będącej w związku, zaleca się przede wszystkim wizytę partnerów u seksuologa. Każda kobieta powinna pamiętać, że jeśli partnerowi na niej zależy, to zależy mu również na tym, by czerpała satysfakcję z seksu. Dlatego też bardzo ważne jest, by przed seksem poprosić partnera o większą współpracę, porzucić wstyd i powiedzieć mu o swoich fantazjach i potrzebach.
Ważne, by zrobić to w sposób delikatny. Jeśli kobieta chce uprawiać seks częściej niż dotychczas, powinna również o tym powiedzieć swojemu partnerowi. Temat seksu w związku absolutnie nie może być w sferze tabu. Kobiety niemające partnera również powinny skorzystać z pomocy seksuologa.
Skąd się biorą wahania libido? Dowiesz się tego z naszego filmu
