Istnieją różne rodzaje białkomoczu – podział jest podyktowany pochodzeniem choroby, jej charakterem lub ilością wydalanego białka. Najczęściej białkomocz jest jednym ze skutków poważnych schorzeń, takich jak cukrzyca, nadczynność tarczycy lub zapalenie kłębuszków nerwowych. Przewlekła choroba nerek może zakończyć się całkowitą niewydolnością (wyłączeniem wszelkich funkcji) tego narządu.
Białkomocz – przyczyny
Schorzeniami prowadzącymi bezpośrednio do białkomoczu są:
- odmiedniczkowe zapalenie nerek wywołane przez bakterie, chlamydie, mikoplazmy, wirus HPV lub dwoinkę rzeżączki – oprócz białek do moczu przedostają się krwinki, zarówno czerwone (erytrocyty), jak i białe (leukocyty).
- ostre lub przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, które objawia się obecnością krwi w moczu, gorączką, podwyższonym ciśnieniem krwi, bólami w lędźwi kręgosłupa oraz obrzękami twarzy i powiek.
Białkomocz jest dolegliwością spowodowaną przez inne choroby. Często pojawia się u diabetyków, osób z nadciśnieniem tętniczym oraz osób, u których problem pojawiał się w przeszłości w rodzinie. Białko w moczu jest oznaką pogarszania się wydolności nerek zarówno przy cukrzycy typu 1, jak i 2. Im gorszą pracę wykonują nerki, tym więcej albumin przedostaje się do naszego moczu. Podobna dysfunkcja nerek występuje w przypadku nadciśnienia tętniczego – należy kontrolować to schorzenie, gdyż w przeciwnym razie również może dojść do niewydolności jednego z najważniejszych narządów w naszym organizmie. Innymi chorobami, które prowadzą do białkomoczu mogą być zapalenie żyły nerkowej, nowotwory i toczeń rumieniowaty układowy.
Ryzyko białkomoczu jest też zależne od pochodzenia – według badań pięciokrotnie bardziej zagrożeni tym schorzeniem są Afroamerykanie, Indianie Ameryki Północnej, Latynosi i mieszkańcy wysp Pacyfiku. Jest to spowodowane częstszymi przypadkami nadciśnienia wśród przedstawicieli tych grup etnicznych. Europejczycy oczywiście nie mogą czuć się całkowicie bezpiecznie – poza schorzeniami do białkomoczu mogą też prowadzić otyłość i podeszły wiek.
Białkomocz – podział ze względu na pochodzenie
Liczba chorób prowadzących do białkomoczu doprowadziła do podziału tego schorzenia ze względu na pochodzenie. Rodzaje białkomoczu to:
- białkomocz kłębuszkowy - powstaje w wyniku zwiększonego przesączania białek w kłębuszkach nerkowych, istnieje także dokładniejszy podział tego rodzaju białkomoczu ze względu na fazę dolegliwości: białkomocz selektywny (wczesne stadium zaawansowania) i nieselektywny (późne stadium zaawansowania),
- białkomocz cewkowy – powstaje w wyniku zmniejszenia reabsorpcji w cewce nefronu drobnocząsteczkowych białek, jego przyczynami są wrodzone lub nabyte nefropatie śródmiąższowo-cewkowe, a także toksyczne uszkodzenia nefronów przez leki i jony ciężkich metali,
- białkomocz mieszany kłębuszkowo-cewkowy – jest wynikiem połączonego działania dwóch powyższych procesów,
- białkomocz przednerkowy (z przeładowania, przelewowy) – powstaje w wyniku choroby układowej i zwiększonej ilości drobnocząsteczkowych białek w osoczu, nadmiar protein jest następnie wydalany przez mocz,
- białkomocz czynnościowy – powstaje w wyniku wzmożonego wysiłku fizycznego, stresu, gorączki lub przemarznięcia, jest stanem tymczasowym, który nie pochodzi od niewydolności nerek,
- białkomocz ortostatyczny – powstaje w wyniku zbyt długiego przebywania w pozycji stojącej,
- białkomocz zanerkowo–sekrecyjny – powstaje w wyniku nadmiaru białek fizjologicznie wydzielanych przez nerki.
Białkomocz – podział ze względu na ilość wydalanego białka
Innym podziałem białkomoczu jest poniższy, zależny od ilości wydalanego białka. Rodzajami takiego białkomoczu są:
- znikomy – poniżej 500 mg białka na dobę,
- mierny – 500-3500 mg białka na dobę,
- znaczny – poniżej 3500 mg białka na dobę.
Białkomocz – objawy
W początkowej fazie rozwoju białkomocz nie wykazuje żadnych widocznych objawów. Z czasem jednak mocz staje się bardziej pienisty i pojawiają się obrzęki dłoni, stóp, brzucha oraz twarzy. Ostatecznym potwierdzeniem obecności białkomoczu są jednak dopiero badania moczu, które wykazują obecność albumin.
Białkomocz – leczenie
Białkomocz jest przypadłością, z którą możemy radzić sobie sami – należy utrzymywać właściwą masę ciała oraz nie należy przesadzać z wysiłkiem fizycznym. Osoby palące powinny jak najszybciej zerwać z nałogiem, z kolei diabetycy powinni być poddawani dokładniejszym kontrolom poziomu glukozy w organizmie. Warto też co jakiś czas przeprowadzać badania moczu i obserwować własne ciało. Jeżeli białkomocz jest spowodowany innymi wyżej wymienionymi schorzeniami dotykającymi nerki, należy kierować się zaleceniami lekarza.
