Zapalenie ścięgna powoduje silne objawy bólowe, które niejednokrotnie uniemożliwiają poruszanie się. Warto o tym pamiętać i nie bagatelizować symptomów. Szybka reakcja i wzmocnienie konkretnego ścięgna umożliwiają uniknięcie jego zapalenia w przyszłości. Warto pamiętać, że prawidłowo prowadzone przez lekarza ortopedę leczenie umożliwia odzyskanie sprawności i powrót do wcześniejszej kondycji.
Zapalenie ścięgna – co to za ból? Jakie daje objawy?
Zapalenie ścięgna ręki, przedramienia, stopy, mięśnia podkolanowego lub innych części ciała daje charakterystyczne objawy. Ból z nim związany, w odróżnieniu od chociażby bólu mięśnia, w sposób specyficzny daje o sobie znać. Zlokalizowany jest w okolicy ścięgna, czyli na początku bądź na końcu mięśnia – wokół stawu. Miejsce to odznacza się również szczególną wrażliwością na dotyk. Dlatego też np. zapalenie ścięgna nadgarstka będzie objawiało się uporczywym bólem, który będzie się wzmagał podczas wykonywania nim ruchów lub podczas aktywności fizycznej. Dodatkowo w przebiegu choroby, oprócz bólu, pojawiają się także objawy towarzyszące, m.in.: obrzęk, osłabienie, ciepłota okolicy stawu oraz zmniejszony zakres ruchu w stawie.
Czym jest obrzęk lipidowy? Co to za choroba? Sprawdźcie na filmie:
Dlaczego pojawia się zapalenie ścięgna ręki, nadgarstka, w stopie i w innych częściach ciała?
Przyczyn zapalenia ścięgna jest wiele. Do jednej z nich zalicza się regularne wykonywanie tej samej czynności. Może to być np.: bieganie, pływanie, granie w piłkę, ale także odśnieżanie, pielenie lub zamiatanie. Zapalenie ścięgna związane jest z nieodpowiednim przygotowaniem do tych czynności, m.in. brakiem rozgrzewki. Mało kto zastanawia się, po co należy rozgrzewać mięśnie przed czynnością taką jak odśnieżanie. Jednak właśnie wtedy, gdy są one niewystarczająco rozruszane, może dojść do zapalenia. Przyczynami mogą być także nieprawidłowa postawa ciała bądź długotrwałe przebywanie w pozycji siedzącej, które nadwyrężają ścięgna. Do ich zapalenia, a nawet zerwania, częściej może dochodzić wraz z upływem lat, ponieważ po 40 roku życia są one już mniej elastyczne. Inne przyczyny zapalenia ścięgna to: choroby tarczycy, stosowanie niektórych leków, reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), infekcje (np. gruźlica) i dna moczanowa.
Zapalenie ścięgna ręki, mięśnia podkolanowego, stopy itd. – diagnostyka
Diagnostyka zapalenia ścięgna nie jest skomplikowana. Już podczas wywiadu klinicznego specjalista jest w stanie stwierdzić, czy objawy na nie wskazują. Jeśli rozmowa z chorym i badanie fizykalne nie są wystarczające, wówczas lekarz zleca wykonanie zdjęcia rentgenowskiego RTG. Ma to na celu wykluczenie innych przyczyn niż zapalenie ścięgna. Ponadto jeśli ból może wywoływać infekcję, specjalista poradzi także, żeby wykonać badania krwi – morfologię, OB i CRP.
Zobacz także: Bóle stawów: zapalne i niezapalne – przyczyny bólu stawów i mięśni
Jak leczyć zapalenie ścięgna ręki, nadgarstka, stopy, mięśnia podkolanowego lub innych części ciała?
Leczenie zapalenia ścięgna prowadzone jest zazwyczaj w poradni ortopedycznej. Uzależnione jest od przyczyny tego stanu, jego czasu trwania i objawów. Aby złagodzić ból, lekarz przepisuje leki przeciwzapalne (niesteroidowe leki przeciwzapalne – NLPZ) i przeciwbólowe. Jeśli zapalenie ścięgna związane jest z infekcją, stosuje się antybiotykoterapię. Przy silnych atakach bólowych możliwe jest także wstrzykiwanie środków znieczulających bądź sterydów (glikosterydy). Ponadto podczas leczenia zalecane jest stosowanie opaski uciskowej, temblaka lub szyny, które umożliwiają czasowe unieruchomienie stawów. Dobrym rozwiązaniem jest również skorzystanie z rehabilitacji – masaże bolącego ścięgna pomogą go rozciągnąć, a ćwiczenia ruchowe i fizykoterapia usprawnią jego funkcjonowanie. Dolegliwości uśmierzą również zimne okłady. Po leczeniu warto zdecydować się także na trening siłowy, który wzmocni ścięgno, stawy i mięśnie – może to uniemożliwić ponowne powstawanie stanów chorobowych w tym miejscu. Ponadto jeśli zapalenie ścięgna jest stanem przewlekłym, może wiązać się to z koniecznością rezygnacji z wykonywania konkretnej aktywności fizycznej bądź danej czynności. W niektórych przypadkach może być konieczne zastosowanie leczenia chirurgicznego (lekarz podejmuje taką decyzję wspólnie z osobą chorą). Jest to skuteczne rozwiązanie, jednak, jak każdy zabieg operacyjny, niesie ze sobą ryzyko wielorakich powikłań.
