Usuwanie znamion musi być w każdym przypadku poprzedzone konsultacją z dermatologiem. Odpowiednia diagnostyka pozwala na stwierdzenie charakteru znamienia i sposobu, w jakim może być usunięte.
Czym są znamiona?
Jak wyjaśniają lekarze, znamiona są zmianami na skórze, które w większości przypadków są skutkiem braku lub nadmiaru składników tkankowych. W medycynie wyróżnia się kilka rodzajów znamion: znamiona barwnikowe naskórkowe (plamy soczewicowate, znamiona płaskie), znamiona komórkowe barwnikowe, znamiona naskórkowe (znamiona naskórkowe brodawkowate, brodawki łojotokowe), znamiona mieszane, znamiona z gruczołów potowych, znamiona z gruczołów łojowych, znamiona z przydatków skóry, a także znamiona naczyniowe (znamię naczyniowe krwionośne, znamię naczyniowe limfatyczne), które są błędnie nazywane naczyniakami.
Skąd się biorą znamiona? Odpowiedź znajdziesz w filmie
Znamiona barwnikowe naskórkowe są często nazywane znamiona melanocytowymi. Są jednymi z najczęstszych znamion występujących u ludzi. Uważa się, że są łagodnymi postaciami proliferacji melanocytów. Tego typu zmiany skórne dzieli się na zwykłe i atypowe, a także wrodzone oraz nabyte. Ze względu na lokalizację znamion barwnikowych stosuje się podział na znamiona: łączące, skórne, złożone. Warto podkreślić, że zmiany barwnikowe mogą przybierać barwę jasnobrązową, ciemnobrązową, a nawet jasnoniebieską. Wokół znamienia tworzy się zazwyczaj okrąg, w którym brakuje melanocytów (charakterystyczna biała plama). Innymi rodzajami znamion barwnikowych są: znamię Suttona, znamię Beckera, znamię błękitne, znamię Clarka, znamię Spitz. Dorosły człowiek ma ok. 20 znamion barwnikowych, część z nich od chwili narodzin.
Czy znamiona są niebezpieczne?
Zdecydowana większość znamion nie stanowi zagrożenia dla zdrowia , dlatego w przypadku odkrycia nowej zmiany skórnej, która przypomina znamię, nie warto wpadać w panikę. Oczywiście można udać się do dermatologa. W gabinecie lekarskim za pomocą badania dermatoskopowego można określić rodzaj zmiany, a także ustalić, jak powinno wyglądać dalsze postępowanie. W większości przypadków dermatolodzy zalecają jedynie dalszą, regularną kontrolę bądź badanie dermatoskopowe co jakiś czas. W niektórych sytuacjach znamię wymaga usunięcia.
Sama dermatoskopia pozwala na stwierdzenie, czy znamiona trzeba usuwać. Jest to badanie nieinwazyjne, w którym można określić struktury barwnikowe na poziomie naskórka, granicy skórno-naskórkowej, a nawet górnych warstw skóry właściwej. Badanie odbywa się z użyciem dermatoskopu, czyli mikroskopu powierzchniowego. Znamiona, które kwalifikują się do usunięcia, najczęściej mają cechy znamienia atypowego (widoczna asymetria, nieregularność brzegów, różnorodność kolorów w jednolitej strukturze).
Laserowe usuwanie znamion - jak wygląda taki zabieg? Dowiesz się tego z naszego filmu
Usuwanie znamion – znamię barwnikowe a czerniak
Wiele osób, które odkryło na powierzchni swojej skóry znamię barwnikowe, obawia się rozwoju czerniaka. Jak wyjaśniają dermatolodzy, rzeczywiście część ze zmian barwnikowych (tzw. pieprzyków) może być punktem rozwoju czerniaka – złośliwego nowotworu skóry. Należy pamiętać, że czynnikami jego rozwoju jest m.in. duża liczba znamion na skórze (średnio powyżej 100), włącznie ze zmianami atypowymi. Jeden lub więcej znamion atypowych występuję u kilku procent populacji, w każdym przypadku jest powodem do odwiedzania lekarza.
Usuwanie znamion: przebieg
Istnieje kilka metod pozwalających na bezpieczne usuwanie znamion. O najbardziej odpowiednim sposobie terapii konkretnej zmiany należy porozmawiać z lekarzem. Jedną z nich jest klasyczne chirurgiczne wycięcie, które stosowane jest najczęściej w przypadku znamion brodawkowych, dużych brodawek, wybranych kurzajek oraz tłuszczaków. Chirurgiczne usuwanie znamion polega na usunięciu zmiany wraz z niewielkim marginesem tkanki, którą to całość materiału później poddaje się badaniu histopatologicznemu. Klasyczne chirurgiczne wycięcie jest stosowane w przypadku zmian, w których może zachodzić ryzyko charakteru nowotworowego.
Brzegi rany powstałej w wyniku nacięcia są zszywane, a cały zabieg wykonywany jest ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym. Szwy muszą pozostać na co najmniej kilka dni. Zabieg usunięcia znamienia można wykonać również za pomocą lasera. Wyróżnia się laser ablacyjny CO2 oraz laser ablacyjny Er:YAG. Pierwszy rodzaj jest używany najczęściej w celu usunięcia niewielkich i niezłośliwych zmian skórnych. Zabieg stosowany jest z użyciem znieczulenia miejscowego, choć jest on o wiele bardziej komfortowy niż np. klasyczne chirurgiczne wycięcie. W trakcie zabiegu laser koaguluje naczynia krwionośne, dzięki czemu rany powstałe w miejscu znamienia nie krwawią. Powstały strup utrzymuje się maksymalnie 10 dni, chociaż w większości przypadków znika znacznie szybciej. W czasie gojenia ranę należy chronić opatrunkiem lub plastrem. Laser ablacyjny Er:YAG służy do przeprowadzenia tzw. zimnych zabiegów. Ich zaletami są praktycznie zerowa bolesność oraz stosunkowo niewielkie ograniczenia po jego wykonaniu. Do usuwania znamion używa się również dwóch kolejnych bezkrwawych metod niszczenia tkanek: kriochirurgii oraz elektrokoagulacji. W pierwszej z nich stosuje się bardzo niskie temperatury,w drugiej natomiast prąd o wysokiej częstotliwości wytwarzający ciepło.
Czerniak, czyli co? Odpowiedź znajdziesz w naszym filmie
