Objawy choroby Morgellonów dotyczą dziwacznych odczuć zmysłowych oraz zmian skórnych. Do obrazu dołączają się również objawy zaburzeń emocjonalnych. Amerykańska organizacja Centers of Disease Control and Prevention uznała chorobę Morgellonów za dermatopatię o niejasnej przyczynie.
Czym jest choroba Morgellonów?
Choroba (syndrom) Morgellonów (ang. Morgellons disease) jest schorzeniem, o którym pierwsze wzmianki pojawiły się w XVII wieku. Istnienie jej poddaje się dużym wątpliwościom, a sama choroba przez wieki zmieniała swoją nazwę i postać. Za znaną dziś nazwę odpowiedzialny jest lekarz pochodzenia brytyjskiego sir Thomas Browne, który w 1672 roku opisał nietypowe owłosienie występujące na skórze dzieci, szczególnie na plecach. Wszystkie badane przez niego osoby pochodziły z rodziny Morgellonów, stąd nazwa schorzenia.
W 2001 roku biolog Mary Litao, której syn cierpiał na objawy choroby Morgellonów, założyła fundację Morgellons Research Foundation. Strona organizacji zrzesza około 16 tysięcy rodzin, których członkowie cierpią na chorobę Morgellonów. Osoby te w większości pochodzą ze Stanów Zjednoczonych, co nie znaczy, że w innych krajach, również w Polsce, nie są odnotowywane przypadki zachorowań.
Większość osób niezwiązanych z fundacją twierdzi, iż choroba Morgellonów nie powinna być uznawana za nową jednostkę chorobową. Dermatolodzy uważają, że jest to odmiana schorzenia zwanego parazytozą urojoną.
Przyczyny choroby Morgellonów
Istnieje bardzo mało doniesień naukowych na temat choroby Morgellonów. Niektórzy uważają to schorzenie za jedną z teorii spiskowych – działania rządu w zakresie zanieczyszczenia środowiska, istnienie broni biologicznej. Wysuwa się również hipotezy o rzekomym oddziaływaniu istot pozaziemskich.
Nie znaleziono przyczyn schorzenia, wysnuto jedynie podejrzenia, iż za występowanie objawów może być odpowiedzialne przechorowanie boreliozy. Niektórzy badacze twierdzą, że choroba Morgellonów ma związek z występującymi powszechnie w środowisku bakteriami z grupy Agrobacterium, które bytują na roślinach strączkowych. Inni twierdzą, że podłożem jednostki chorobowej są pierwotnie rozwijające się zaburzenia urojeniowe.
Badania przeprowadzone przez amerykańskie towarzystwa nie wykryły obecności pasożytów, a włókna znajdowane na skórze pacjentów pochodziły z odzieży, którą mieli na sobie.
Objawy choroby Morgellonów
Dolegliwości opisywane przez osoby cierpiące na chorobę Morgellonów są bardzo niecharakterystyczne i nietypowe. Pacjenci zgłaszają zaobserwowanie „włókien wydobywających się ze skóry”. Są one niewielkie i należy je oglądać z użyciem mikroskopu. Opisywane są trzy kolory włókien: białe, czarne i niebieskie, które wykazują zjawisko fluorescencji po kontakcie ze światłem ultrafioletowym. Co więcej, chorzy odczuwają przemieszczanie się „czegoś” pod skórą lub na skórze. Mogą temu towarzyszyć inne dziwne wrażenia zmysłowe takie jak kłucie i gryzienie, a także bardzo silny świąd. U pacjentów zaobserwować można uszkodzenia skóry niewiadomego pochodzenia. Ponadto pojawiają się dolegliwości bólowe ze strony mięśni, stawów, bóle głowy i kręgosłupa. Zaburzone jest również zdrowie psychiczne – przerywane stany obsesyjno-kompulsywne, objawy podobne do choroby afektywnej dwubiegunowej. Chorzy skarżą się na przewlekłe zmęczenie, zaburzenia koncentracji, problemy z pamięcią.
Osoby cierpiące na wyżej wymienione objawy zazwyczaj są świadome istnienia innych pacjentów, często poszukują informacji na ten temat w Internecie. Są przekonane o prawdziwości swoich odczuć, nierzadko też trzymają się autodiagnozy, nie chcąc słuchać argumentów przeciwko takiemu rozpoznaniu.
Leczenie choroby Morgellonów
Ze względu na zwiewny, niecharakterystyczny obraz choroby Morgellonów nie udało się ustalić leczenia objawów. Za jedyne skuteczne postępowanie uważa się skupienie na łagodzeniu dolegliwości poprzez terapię schorzeń współistniejących, na które cierpi pacjent.
Istnieją próby leczenia za pomocą metod stosowanych w parazytozie urojeniowej. W terapii stosuje się przede wszystkim pimozyd, który należy do leków przeciwpsychotycznych. Jego dodatkowym działaniem jest łagodzenie świądu, które wydaje się korzystne w tej jednostce. Terapia musi przebiegać we współpracy z chorym i być podparta konsultacją psychiatryczną.
Należy jednak zadać sobie pytanie – czy nieistniejącą chorobę można w ogóle leczyć? Miejmy nadzieję, że prowadzone w przyszłości badania będą w stanie na to odpowiedzieć.
Jak zbudowana jest skóra? Dowiesz się tego z filmu:
Bibliografia:
1. Skrzypczak Ł., Choroba Morgellonów – epidemia z Internetu, [w:] „Nowiny Lekarskie”, 2011, 80, 6, s. 477–478.
2. Locala J., Aktualne koncepcje w psychodermatologii [w:] „Dermatologia po Dyplomie”, tom 1, nr 2, s. 60–68.
