Cynamon ma wiele właściwości zdrowotnych. Był stosowany już w czasach starożytnych, kiedy to używano go m.in. w kuchni oraz w procesie mumifikowania zwłok. Każdego roku produkowane jest ponad 100 tysięcy ton tej cenionej przyprawy.
Cynamon – jak powstaje?
Cynamon w formie sproszkowanej przyprawy otrzymuje się po uprzednim zmieleniu wysuszonej kory cynamonowca, najczęściej cejlońskiego (z łac. Cinnamomum cassia). Cynamonowce obejmują ok. 250 gatunków, które głównie występują na terenie wschodniej oraz południowo-wschodniej Azji, choć obecnie plantacje z powodzeniem są prowadzone w całej strefie klimatu subtropikalnego. Drzewa cynamonowca mają gruczołki, w których znajdują się charakterystyczne olejki eteryczne. Liderem w światowej produkcji cynamonu są Chiny, Indonezja oraz Sri Lanka. Z tych trzech krajów pochodzi nawet 90% światowej produkcji cynamonu.
Rodzaje cynamonu
Cynamon najczęściej występuje w dwóch formach: kawałków kory zwiniętych w ruloniki oraz utartego proszku. Laseczki cynamonu mają rdzawy, brunatny kolor, który zawdzięczają olejkowi cynamonowemu o słodkawo-korzennym zapachu, piekącym smaku i silnym aromacie. Cynamon utarty na proszek w formie gotowej, sypkiej przyprawy to najczęstsza postać spożywcza tej orientalnej przyprawy w polskiej kuchni. Ma podobne właściwości (smak, zapach) jak cynamonowe ruloniki, które w większości przypadków i tak są przeznaczone do starcia na proszek.
Najbardziej cenionym gatunkiem cynamonowca jest cynamonowiec cejloński, który bywa często mylony z cynamonowcem kasją, nazywanym także cynamonowcem wonnym. Laska cynamonowca kasji skręca się w pojedyncze oraz gładkie laski, natomiast cynamonowiec cejloński zwija się zawsze po obu stronach kory, tworząc tzw. dwururkę. Cynamon kasja ma ciemny kolor i nieprzyjemny, piekący oraz cierpki smak. Z kolei cynamon cejloński jest delikatny, z lekko cytrusową nutą i słodkawo-korzennym smakiem.
Właściwości zdrowotne cynamonu
Cynamon należy do roślin leczniczych. W medycynie naturalnej był stosowany już 2700 lat p.n.e., a w starożytnych chińskich księgach można natknąć się na wzmianki o jego rozgrzewających właściwościach. W pradawnych czasach stosowano go jako środek pobudzający krążenie, zwiększający przyswajalność innych substancji z pożywienia, utrzymujący higienę jamy ustnej, a także lek na różnego rodzaju dolegliwości trawienne. Tradycyjna chińska medycyna zalecała stosowanie cynamonu w bólach mięśniowych, bólach menstruacyjnych i przeziębieniach.
Współczesna medycyna dowiodła, że cynamon ma silne działanie dezynfekujące, przeciwwirusowe, antybakteryjne oraz przeciwzapalne. Wpływa na przyspieszenie przemiany materii, polepsza dopływ krwi do mózgu, wzmaga apetyt oraz jest afrodyzjakiem, polecanym zwłaszcza płci męskiej. Stosowanie cynamonu pomaga w procesach krzepnięcia krwi, obniża poziom cholesterolu i cukru we krwi, wykazuje działanie antyoksydacyjne. Badania dowiodły, że obniża ryzyko chorób serca, może być pomocny w walce z Alzheimerem oraz chorobą Parkinsona.
Cynamon na przeziębienia i infekcje
Zażywanie cynamonu w trakcie przeziębień, powszechnym infekcji oraz stanów zapalnych może znacznie poprawić stan chorej osoby, a także przyspieszyć czas leczenia. Olejki eteryczne zawarte w cynamonowcu cejlońskim wykazują silne działanie przeciwdrobnoustrojowe, szczególnie wobec bakterii, grzybów oraz wirusów. Jak wyjaśniają dietetycy, ekstrakt z cynamonu, dostępny w niektórych aptekach i sklepach zielarskich, ma działanie bakteriobójcze wobec bakterii salmonelli oraz bakterii Escherichia coli. Kuracja cynamonem pomaga zahamować wzrost pleśni i drożdżaków (szczególnie dość powszechnego grzyba z gatunku Candida).
Przeciwwskazania do stosowania cynamonu
Cynamon zawiera potencjalnie niebezpieczną dla zdrowia kumarynę, związek z grupy benzopirenów. Stosowany w nadmiarze może mieć toksyczne działanie dla nerek oraz wątroby. Zawartość kumaryny w cynamonie zależy od rodzaju cynamonowca. Uważa się, że najwięcej kumaryny jest w cynamonie kasja, hodowanym głównie w Chinach (nawet 5%). Najmniejsza zawartość kumaryny występuje w cynamonie cejlońskim (0,04%). Ze względu na ogólną niewielką ilość kumaryny, sporadyczne stosowanie cynamonu nie powinno przynieść żadnych niepożądanych działań i innych skutków ubocznych.
Toksykolodzy są zdania, że bezpieczna dawka kumaryny wynosi do 0,1 miligrama na kilogram masy ciała. Ponadto kumaryna działa uspokajająco, relaksuje mięśnie gładkie oraz prążkowane, wykazuje działanie przeciwobrzękowe i przeciwbólowe. Uważa się, że stosowana w bezpiecznych dawkach może pomóc w walce z bezsennością, kolkami, zaparciami, a nawet trudnościami w oddawaniu moczu. Terapeutyczne dawki tego związku mogą, podobnie jak cynamon, wykazywać właściwości antynowotworowe.
