Charakterystyczne objawy roponercza to ból o dużym nasileniu w dolnej części pleców i trudności z oddawaniem moczu. Podczas badania przedmiotowego stwierdza się u chorego dodatni objaw Goldflama, co obliguje do poszerzenia diagnostyki. Roponercze predysponuje do powstania ropni i zakażenia ogólnoustrojowego, dlatego leczenie powinno być podjęte w trybie pilnym.
Polecamy: Kamica nerkowa – charakterystyka, przyczyny, objawy i profilaktyka
Czym jest roponercze?
Roponercze stanowi poważne powikłanie wodonercza. W przewodach moczowych chorego tworzy się blokada w odpływie moczu, co skutkuje zakażeniem i nagromadzeniem się w kielichach nerkowych treści o ropnym charakterze. Zmagają się z nim osoby w różnym przedziale wiekowym, ale najczęściej towarzyszy ono chorującym na kamicę nerkową lub borykającym się z nawracającymi zakażeniami dróg moczowych. Roponercze wymaga podjęcia natychmiastowego leczenia.
Czego nie powinniśmy jeść, żeby mieć zdrowe nerki? Zobaczcie na filmie:
Jakie są przyczyny powstawania roponercza?
Powstawaniu roponercza sprzyja szereg chorób, które mogą powodować blokadę w odpływie moczu i rozwój stanu zapalnego. Do najczęstszych zalicza się:
- wodonercze – powoduje blokadę w odpływie moczu, ale w jego przebiegu nie stwierdza się obecności ropnej treści;
- kamicę nerkową spowodowaną zaleganiem kamieni w przewodach moczowych – jest niezwykle bolesna i nie zawsze udaje się ją wyleczyć za pomocą środków farmakologicznych;
- przewlekłe i nawracające zapalenia dróg moczowych;
- nowotwory układu moczowego;
- ciążę, która może się przyczynić do rozwoju wodonercza i powikłań w postaci roponercza;
- gruźlicę układu moczowego;
- martwicę brodawek nerkowych;
- powikłania pooperacyjne polegające na obecności skrzepów w drogach moczowych;
- wady w budowie anatomicznej układu moczowego;
- osłabiony system odpornościowy;
- choroby metaboliczne – cukrzycę;
- długotrwałą antybiotykoterapię.
Roponercze może być spowodowane także chorobami układu nerwowego. Stanom zapalnym o ropnym charakterze sprzyjają urazy rdzenia, różnego rodzaju neuropatie oraz schorzenia neurodegeneracyjne np. stwardnienie rozsiane lub choroba Parkinsona.
Objawy roponercza
Charakterystycznym objawem roponercza jest silny ból w dolnej części kręgosłupa, któremu towarzyszy dyskomfort przy oddawaniu moczu. Chory jest osłabiony i nie ma apetytu. Niekiedy gorączkuje. Może też zaobserwować śladowe ilości krwi w moczu, lecz na ogół nie są one widoczne gołym okiem.
Osoba z roponerczem musi udać się do lekarza. Nie można tego stanu diagnozować i leczyć na własną rękę – grozi to poważnymi konsekwencjami. Zaniedbanie może doprowadzić do powstania ropni (nie tylko na nerkach, lecz również na innych organach) i nieodwracalnego uszkodzenia narządów. Niesie też za sobą ryzyko zakażenia septycznego ogólnoustrojowego, które stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia.
Jak zdiagnozować roponercze?
Rozpoznanie roponercza wymaga wielu badań diagnostycznych, w tym laboratoryjnych i obrazowych. Podstawą do ich zalecenia jest wywiad medyczny przeprowadzony z pacjentem i badanie przedmiotowe, w którym zauważalny jest dodatni objaw Goldflama. Zbadanie tego objawu polega na opukiwaniu nerek. Jeśli chory czuje przenikliwy ból, nasuwa się podejrzenie choroby.
Jednym z ważniejszych badań pomocnych w rozpoznaniu stanu zapalnego jest ultrasonografia (USG). Na obrazie widać wówczas znacznie powiększoną nerkę. Pacjent powinien wykonać badanie ogólne i posiew moczu oraz morfologię krwi obwodowej (roponerczu towarzyszy podwyższony poziom leukocytów). Jeśli będzie to konieczne, zostanie skierowany na urografię – badanie obrazowe z podaniem środka cieniującego.
Leczenie roponercza
Obecność ropnej wydzieliny w kielichach nerkowych kwalifikuje pacjenta do leczenia operacyjnego z jednoczesnym zastosowaniem farmakoterapii. Choremu podaje się antybiotyki z grupy fluorochinolonów, aminoglikozydów lub cefalosporyn. Antybiotykoterapia trwa 7–14 dni. Leczenie operacyjne roponercza można wykonać dwiema metodami:
- umieszczając stent w moczowodzie chorego – cienką rurkę, która przywraca drożność przewodom moczowym;
- za pomocą endoskopii, uretoskopii (inaczej wziernikowania cewki moczowej) lub litotrypsji (zabiegu urologicznego polegającego na kruszeniu kamieni) przeprowadzanych w znieczuleniu ogólnym.
Jeżeli u pacjenta stwierdzono obecność ropni, konieczne może być ich chirurgiczne nacięcie i opróżnienie. Usuwa się także zniszczoną nerkę. Roponerczu można zapobiegać poprzez profilaktykę zakażeń dróg moczowych i niedopuszczanie do powstawania kamieni.
Bibliografia:
1. A. Szczeklik, P. Gajewski, Interna Szczeklika 2017, Medycyna Praktyczna, wyd. 8, Kraków 2018.
