Uważa się, że skaryfikacja jest starszą metodą ozdabiania ciała niż tatuaż. Zabieg jest bardzo bolesny, dlatego wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym. Pomimo niedogodności związanych z jej wykonywaniem, skaryfikacja znajduje coraz więcej zwolenników. Należy pamiętać, że zabieg jest nieodwracalny.
Czym jest skaryfikacja?
Skaryfikacja, czyli blizna na żądanie, to jedna z trwałych metod modyfikacji ciała. Polega na drapaniu, wycinaniu, powierzchownym cięciu, ryciu, nacinaniu lub wypiekaniu na powierzchni skóry określonego wzoru, który po zagojeniu tworzy bliznę w odcieniu jaśniejszym niż skóra. Wzory stosowane w skaryfikacji są zwykle nieskomplikowane, jak na przykład gwiazda czy ornament. Wygląd blizn jest również zróżnicowany u poszczególnych osób. Powodem tych różnic jest odmienny proces gojenia się ran, a także indywidualny kolor skóry.
Skaryfikacja twarzy, zwłaszcza w kulturach pierwotnych, stanowiła ważny element rytuału przejścia w dorosłość. Jej symbolika może określać religijne przekonania, profesje bądź pozycje w plemiennej hierarchii. Skaryfikacja ma także często prozaiczne podłoże, jak na przykład estetyczne poprawienie rysów twarzy. W wielu kulturach jest symbolem siły, odwagi i męstwa, gdyż sama procedura jest bolesna. Blizny świadczą o wysokiej tolerancji na ból, co budzi podziw społeczeństwa.
Szacuje się, że skaryfikacja jest dużo starsza niż klasyczny tatuaż. Istnieją trzy metody tatuowania. Pierwszą jest dosłownie „narysowanie” wzoru za pomocą specjalnych igieł do tatuowania. Drugi polega na zaznaczeniu ostrym narzędziem konturu tatuażu, a następnie wprowadzeniu w nie barwnika. Trzecim sposobem jest wprowadzenie pod skórę nici wykonanych ze zwierzęcych ścięgien zanurzonych w barwnikach.
Skaryfikacja – jak ją zrobić?
Skaryfikacja jest zabiegiem bardzo inwazyjnym, który należy wykonywać jedynie w profesjonalnych salonach urody bądź studiach tatuażu. Przed dokonaniem zabiegu powinno się wykonać szczepienia przeciwko zapaleniu wątroby typu B. Warto również udać się na konsultację lekarską i zabrać za sobą badania krwi, a najlepiej morfologię krwi obwodowej. Badania pokażą, czy organizm jest dobrze przygotowany na gojenie się ran. Im lepsze przygotowanie do zabiegu, tym mniejszy ból podczas gojenia się rany.
Ponieważ zabiegi są bardzo bolesne, zazwyczaj przeprowadza się je w znieczuleniu miejscowym w formie zastrzyku bądź kremu. Jednak napływ adrenaliny sprawia, że nacięcia stają się mniej odczuwalne. Czas zabiegu zależy od wielkości blizny, a także od metody wybranej przez klienta.
Metod skaryfikacji jest kilka. Są to między innymi:
- wycinanie skóry (cutting)
- usuwanie skóry (skin removal)
- wypalanie (branding)
- odmrażanie.
Najbardziej precyzyjną metodą jest cutting, który jest również najtańszy, ale wiąże się z nim największa utrata krwi.
Ceny skaryfikacji rozpoczynają się od 150 zł, jednak trzeba doliczyć koszta pielęgnacji rany. Koszt zabiegu, podczas którego blizna ma powstać na większej powierzchni, na przykład na plecach, może sięgnąć nawet 1500 złotych. Jednakże trudno jest przewidzieć końcowy efekt, gdyż blizna może zagoić się w innym kształcie niż ten zaplanowany.
Postępowanie po zabiegu skaryfikacji
Postępowanie po skaryfikacji, tak jak i po tatuażu, to ofoliowanie rany, a następnie owinięcie jej bandażem. Jednak ranę powstałą po skaryfikacji pielęgnuję się nieco inaczej, gdyż celem nie jest zagojenie się blizn. Folia jest właśnie dlatego bardzo istotna, ponieważ odcina dopływ tlenu do rany i powoduje wolniejsze, ale za to dokładniejsze, gojenie się.
Po około 10 godzinach po zabiegu odkrywa się folię i przemywa ranę letnią wodą z mydłem. Nie wolno jej pocierać ani szorować gąbką. Następnie osusza się skórę czystym, papierowym ręcznikiem, smaruje antybiotykiem i ponownie owija folią. Czynności te należy powtarzać przez mniej więcej 4 dni. Po tym okresie ranę polewa się dodatkowo wodą utlenioną, aby kształt blizny był precyzyjny, a jej brzegi dokładne. Podczas 2 tygodnia gojenia się rany zaczyna powstawać strup, którego nie można zdrapać. Należy czekać, aż sam odpadnie, co trwa około 3 tygodni, zależnie od cech skóry i organizmu. Wówczas otrzymuje się właściwy kształt blizny.
Gdzie trafia tusz kiedy robimy sobie tatuaż? Zobaczcie na filmie:
Zalecenia po skaryfikacji
Po zabiegu skaryfikacji nie należy zażywać środków przeciwbólowych zawierających ibuprofen lub kwas acetylosalicylowy. Nie powinno się również spożywać alkoholu, ponieważ powoduje rozrzedzenie krwi. Ponadto należy omijać miejsca, w których rana może mieć kontakt z bakteriami, dlatego podczas procesu gojenia rezygnuje się na ogół z publicznych toalet, sauny czy basenu. Trzeba także pamiętać o prawidłowym nawodnieniu organizmu i diecie zawierającej dużo cynku, kwasu askorbinowego i selenu, które wspomagają elastyczność skóry.
Bibliografia:
- Analiza zależności samookaleczeń i tatuowania w grupie osób prezentujących obie cechy. A. Jasek, A. Kostulski, A. Gmitrowicz. Psychiatria i Psychologia Kliniczna. 2011
