Bylica piołun, bo tak dokładnie nazywa się ta uprawiana i rosnąca dziko roślina, umożliwia stosowanie zarówno suszu, jak i świeżego zioła do naparów, nalewek i odwarów. Służy także do wcierań i można z niej robić lewatywy. Roślina ta niegdyś była znana każdej gospodyni domowej, gdyż pomagała na wiele codziennych dolegliwości.
Zobacz także:
Co to jest lulek czarny? Właściwości i zastosowanie tzw. żabiego barszczu
Owoce jałowca pospolitego mają cenne właściwości prozdrowotne. Jak je wykorzystać?
Sok z brzozy – właściwości i zastosowanie. Pijmy na zdrowie!
Piołun (bylica piołun) – co to jest?
Bylica piołun (łac. Artemisia absinthium), nazywana częściej po prostu piołunem, to bylina z rodziny astrowatych, rosnąca dziko w Europie, Azji, Afryce i Ameryce Południowej. W Polsce najczęściej można ją spotkać na zboczach wzgórz, nieużytkach i leśnych polanach. Najlepsze warunki zapewnia jej słoneczne i nieosłonięte od wiatru miejsce, a także sucha i lekka gleba. Piołun to roślina osiągająca ok. 100 cm wysokości, o rozgałęzionej łodydze, pierzastosiecznych liściach (podwójnych lub potrójnych) na dole i pojedynczych u góry, a także żółtych, drobnych kwiatach zebranych w koszyczki. Ziele kwitnie od lipca do sierpnia, a jego owoce to niełupki. Roślinę zbiera się najczęściej latem, wraz z pojawieniem się pierwszych pąków kwiatów. Do celów zielarskich potrzebne są liście i górne części pędów, które należy suszyć w przewiewnym i zacienionym miejscu. Bylica piołun ma gorzki smak i specyficzny, mocny aromat.
Bylica piołun – historia ziela
Bylica piołun była znana już od starożytności. Już Hipokrates – ojciec medycyny – umieścił ją w swoich zapisach i mianował lekiem żołądkowym skutecznym w przebiegu żółtaczki. W wielu krajach była środkiem uniwersalnym przeciwko szkodnikom. Dodawano ją np. do atramentu, aby ochronić napisane nim księgi przed myszami bądź zawieszano w pomieszczeniach, by odstraszyć nią muchy. Posypywano nią także bydło, które wychodziło na pastwiska. Wierzono, że bylica piołun pełniła funkcje magiczne – służyła do odczyniania czarów, a także umożliwiała rzucenie uroku w postaci danej choroby. Ziele doceniano za właściwości lecznicze, które z powodzeniem wykorzystywały piastujące domowe ognisko kobiety.
Właściwości lecznicze piołunu
Obecnie bylica piołun także ma właściwości lecznicze. Przede wszystkim jest ziołem, które pomaga na wszelkiego rodzaju dolegliwości i stany chorobowe związane z układem pokarmowym. Jego działanie jest pomocne w nieżycie żołądka, podczas niestrawności, a także u osób mających wzdęcia, zgagę, częste odbijanie i uczucie pełnego żołądka powodujące dyskomfort. Bylica piołun jest zalecana również na pobudzenie apetytu i przyspieszenie przemiany materii. Ponadto wspomaga trawienie, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i działa rozkurczowo.
Stosuje się ją także podczas chorób wątroby. Jest skuteczna w przypadku problemów z woreczkiem żółciowym – zastosowanie piołunu sprawia, że żółć zostaje odprowadzona do dwunastnicy. Dlatego też warto stosować go podczas: kamicy żółciowej, stanów zapalnych dróg żółciowych bądź niedrożności przewodów żółciowych. Zioło znajduje także zastosowanie u kobiet, które borykają się z nieregularnymi cyklami – systematyzuje je. Sprawdza się w chorobach układu moczowego i chorobach pasożytniczych – umożliwia oczyszczenie organizmu z glisty ludzkiej, owsików i nicieni, a także pasożytów skóry, takich jak wszy czy świerzbowce.
Piołun – jak stosować?
Najczęściej bylica piołun podawana jest w formie naparu. Wystarczy łyżeczkę zioła zalać wrzącą wodą i odstawić na 30 minut do zaparzenia. W celu zwalczania bólu wypija się 1 łyżkę naparu co godzinę. W zależności od dolegliwości i stanów chorobowych stosuje się go z różną częstotliwością, np. na apetyt można spożywać 1 łyżkę 3 razy w ciągu dnia, 30 minut przed posiłkiem. Niekiedy naparów używa się także w postaci wcierań lub lewatyw. Ponadto susz piołunu można dodawać do potraw, a świeże liście do koktajli. Ziele stosowane jest również do tworzenia napojów alkoholowych, m.in. wermutów i wódki piołunówki. Czasem znajduje także zastosowanie jako odwar.
Przeciwwskazania do stosowania piołunu
Warto pamiętać, że długotrwałe stosowanie piołunu może przyczyniać się do powstawania skutków ubocznych. Przede wszystkim ziele może doprowadzić do zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego. U niektórych osób mogą się pojawić objawy, takie jak: drgawki, zawroty głowy, agresja, a także krwawienia z dróg rodnych. Przeciwwskazaniem do stosowania piołunu jest uczulenie na niego. Ponadto nie zaleca się stosowania go kobietom w ciąży, dzieciom, a także osobom z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy oraz chorobą hemoroidalną. Przed zastosowaniem zawsze warto sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu, aby mieć pewność, że stosuje się nieprzeterminowany produkt.
Jakie właściwości ma piołun i kiedy warto po niego sięgnąć? Dowiesz się tego z filmu:
