Chorobliwa zazdrość jest groźna dla związku i zamiast go wzmocnić, wpływa destrukcyjnie na parę ludzi, którzy darzą się uczuciem. Oznacza brak zaufania do drugiej osoby i w skrajnych przypadkach może przerodzić się w bardzo niebezpieczną agresję.
Zazdrość – skąd się bierze w związku?
Każdy związek dwojga ludzi jest pełen uczuć – jednym z nich jest zazdrość, która zawsze towarzyszy miłości. Wynika z obawy, a niekiedy strachu przed utratą ukochanej osoby. Poniekąd wiąże się z brakiem zaufania, ale można ją traktować jako naturalne uczucie, którego doświadczył w życiu niemal każdy człowiek. Niestety nie da się go wyeliminować całkowicie, ale należy radzić sobie z własnymi negatywnymi emocjami i często dużo efektywniejsza jest szczera rozmowa z partnerem niż dręczenie go wybuchami zazdrości.
Skąd się bierze chorobliwa zazdrość w związku? Odpowiedź znajdzie w naszym filmie
Chorobliwa zazdrość – przyczyny
Chorobliwa zazdrość potrafi zniszczyć każdy związek, ponieważ nękana nią osoba nie będzie potrafiła żyć z partnerem. Tak silne emocje oznaczają chorobę, która może prowadzić do patologicznych zachowań, np. planowania zemsty, a nawet (w skrajnych przypadkach) morderstwa. Dane statystyczne wskazują, że aż 20% zabójstw popełnianych jest właśnie z jej powodu.
Zazdrość najczęściej pojawia się, kiedy w poprzednim związku partner został odrzucony przez drugą osobę – w kolejnym może mu towarzyszyć pogłębiająca się obawa, że sytuacja się powtórzy. Wpływa to na znaczne obniżenie samooceny i poczucie niskiej wartości, co tylko wzmaga patologiczne zachowania i chorobę, jaką może stać się zazdrość.
Chorobliwa zazdrość może też wynikać z osobowości psychopatycznej jednego z partnerów, która związana jest z pewnymi dysfunkcjami mózgu lub jest konsekwencją błędów wychowawczych. Takie osoby nie są zdolne do empatii, a za to charakteryzuje je skrajny egoizm i impulsywność.
Obsesja zazdrości – jak się objawia?
Obsesja zazdrości przede wszystkim objawia się patologicznymi podejrzeniami, że w każdym miejscu, w którym partner czy partnerka będzie sama, może spotkać kogoś interesującego, kto przyczyni się do rozbicia związku. Podejrzenia są tak silne, że przeradzają się w realną kontrolę drugiej osoby, która oznacza nieustanną obserwacje, sprawdzanie telefonu i poczty mailowej, śledzenie, a często awantury po powrocie partnera do domu. Wszelkie tego typu zachowania przyczyniają się do tego, że partnerzy zaczynają się od siebie oddalać i wzajemny brak zaufania narasta już nie z jednej, ale z obu stron.
Skrajnym przykładem toksycznego związku jest zespół Otella, który charakteryzują urojenia związane z niewiernością partnera. Ta patologiczna forma zazdrości najczęściej dotyka mężczyzn nadużywających alkoholu
Jak radzić sobie z zazdrością?
Przede wszystkim niepożądane uczucie należy kontrolować, ponieważ nikt nie jest w stanie całkowicie go wyeliminować. Odpowiedź na pytanie o to, jak radzić sobie z zazdrością, jest często przepisem na udany związek. Przede wszystkim konieczny jest dialog na temat tego, co trapi obie strony i co dzieje się w ich życiu zawodowym. Często nadmierna obserwacja jednej osoby bierze się jej z niepowodzeń i problemów. Jeżeli faktycznie pojawiają się realne i konkretne powody do zazdrości, tylko rozmowa może uratować związek. Nie należy prowokować wybuchów gniewu i awantur, które nie pomagają w budowaniu dobrych relacji. Konieczne jest też pamiętanie o własnej wartości i atrakcyjności – dobrze jest, jeśli w związku obie osoby się doceniają i wspierają nie tylko w kłopotach, ale też w sukcesach.
Zdarzają się jednak sytuacje, w których partnerzy nie potrafią poradzić sobie z chorobliwą zazdrością. Jeśli wspólna walka z niszczącym uczuciem nie przynosi pożądanych rezultatów, warto zasięgnąć porady psychoterapeuty. W skrajnych przypadkach, np. wynikających z osobowości psychopatycznej, konieczna może okazać się terapia i leczenie psychiatryczne.
Jak nie być zazdrosnym?
Czy psychologia zna odpowiedź na pytanie: jak nie być zazdrosnym? Należy unikać porównywania się z innymi, bo prowadzi to często do kompleksów. Trzeba akceptować siebie, zamiast doszukiwać się niedoskonałości i błędów popełnionych w życiu. Dobrze jest, jeśli obie strony związku mają swoje pasje i zainteresowania – jednocześnie mogą wspólnie dzielić hobby, ale też każdy żyje własnym życiem. Należy doceniać to, co udało się osiągnąć samemu, zamiast ciągle porównywać, do czego doszli inni, zwłaszcza znajomi. Przede wszystkim nie wolno prowokować losu – bardzo często chorobliwe oczekiwanie na akt zdrady, nadmierna kontrola, zakazy i rozliczanie partnera z jego zachowań prowadzą do tego, że będzie on szukał odskoczni od domu i życia w stresie. Jeżeli obie osoby wiedzą, że mają zaufanie swojej drugiej połówki, wówczas zrobią wszystko, aby jej nie rozczarować. Nie wolno też kumulować negatywnych emocji, które i tak w końcu znajdą ujście, zwiększając ryzyko kryzysu w związku.
