Nerki są ważnym organem układu moczowego, odpowiadającym za oczyszczanie krwi z niebezpiecznych substancji. Choroby tego organu są niebezpieczne dla zdrowia, ponieważ mogą prowadzić do zainfekowania całego organizmu.
Kłębuszkowe zapalenie nerek
Przy kłębuszkowym zapaleniu nerek stan zapalny obejmuje kłębuszki nerkowe, które są siecią dwóch tętnic, biorących udział w filtrowaniu krwi. Przyczyną tej choroby jest nieprawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego. Niekiedy również kłębuszkowe zapalenie nerek może być wywołane długotrwałym przyjmowaniem leków przeciwzapalnych, zakażeniem paciorkowcem, a nawet zapaleniem górnych dróg oddechowych. Wśród czynników ryzyka można wymienić także: tocznia układowego, białaczkę, chłoniaka oraz choroby wątroby. Do najbardziej charakterystycznych objawów tego schorzenia można zaliczyć:
- intensywne bóle z tyłu pleców (w okolicy lędźwiowej),
- zmniejszenie ilości wydalanego moczu,
- obrzęki twarzy, w tym przede wszystkim powiek,
- złe samopoczucie i stany lękowe,
- apatię i senność,
- krwiomocz i białkomocz,
- nadciśnienie tętnicze,
- nudności i wymioty,
- podwyższoną temperatura ciała.
Kłębuszkowe zapalenie nerek bardzo często dotyka dzieci w przedziale wiekowym 7-10 lat. Rzadko pojawia się u dzieci poniżej 3. roku życia, a także u osób w podeszłym wieku. Przy rozpoznaniu tej choroby wykonuje się podstawowe badanie moczu, a także niekiedy biopsję nerki. Sposób leczenia kłębuszkowego zapalenia nerek uzależniony jest w głównej mierze od przyczyny choroby. Zapalenie, wywołane bakterią paciorkowca, leczy się, stosując odpowiednio dobrany antybiotyk. W innych przypadkach najczęściej pacjentowi podaje się leki nefroprotekcyjne oraz immunosupresyjne. W bardzo ciężkich przypadkach stosuje się leczenie dializami oraz wymianę osocza krwi (plazmaferezę).
Odmiedniczkowe zapalenie nerek
Odmiedniczkowe zapalenie nerek najczęściej jest powikłaniem po nieodpowiednio leczonej infekcji pęcherza moczowego. Choroba ta może mieć podłoże: bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Wśród czynników, sprzyjających rozwojowi odmiedniczkowego zapalenia nerek, można wymienić: kamienie nerkowe, guz pęcherza, przerost prostaty, ciążę, cukrzycę oraz cewnik w pęcherzu moczowym. Najbardziej narażeni na pojawienie się tej choroby są osoby, które prowadzą intensywne życie seksualne. Wśród objawów odmiedniczkowego zapalenia nerek można wymienić:
- umiarkowany ból w okolicy lędźwiowej,
- obecność erytrocytów w moczu,
- lekko podwyższona temperatura ciała,
- zaburzenia w oddawaniu moczu,
- pieczenie podczas oddawania moczu.
Przed wdrożeniem leczenia odmiedniczkowego zapalenia nerek lekarz powinien wykonać szereg diagnostycznych badań, w celu ustalenia podłoża choroby. Jest to bardzo ważne, ponieważ, np. w przypadku, gdy schorzenie wywołane zostało przez bakterie, wdraża się antybiotykoterapię, która jest nieskuteczna przy wirusowym podłożu choroby. Najczęściej, jednak chorym zaleca się ogrzewanie okolic intymnych: gorące kąpiele oraz noszenie bielizny ocieplającej. Ponadto stosuje się także środki moczopędne, w tym szczególności zioła, jak: pokrzywa, czarny bez, mniszek lekarski i brzozę brodawkowatą.
Zobacz też: Scyntygrafia nerek - na czym polega?
Śródmiąższowe zapalenie nerek
Szczególnie niebezpiecznym typem zapalenia nerek jest śródmiąższowe zapalenie nerek, które przez bardzo długi czas może przebiegać bezobjawowo, w ten sposób, prowadząc do nieodwracalnego uszkodzenia tego narządu. Przyczyną śródmiąższowego zapalenia nerek bardzo często jest przyjmowanie antybiotyków lub leków przeciwzapalnych. Szczególnie niebezpieczna jest długotrwała farmakoterapia. Czynnikiem, sprzyjającym rozwojowi tej choroby, jest również kontakt z toksycznymi substancjami. Ponadto za wywołanie śródmiąższowego zapalenia nerek odpowiedzialne, mogą być również takie choroby, jak: dna moczanowa czy kamica nerkowa. Wśród objawów właściwych dla tego schorzenia, można wymienić:
- podwyższoną temperaturę ciała,
- tępy ból z tyłu pleców (w okolicy lędźwiowej),
- wysypkę na skórze,
- znacznie ograniczenie ilości wydalanego moczu (tzw. skąpomocz),
- obecność krwinek czerwonych w wydalanym moczu,
- ból stawów.
Podstawą w diagnostyce śródmiąższowego zapalenia nerek jest pogłębiony wywiad lekarski oraz badanie krwi i moczu. O chorobie tej może świadczyć obecność w moczu białka i krwinek czerwonych, a także podniesiony poziom kreatyniny we krwi. W ciężkich do rozpoznania przypadkach wykonuje się również biopsję nerek. Co istotne, śródmiąższowe zapalenie nerek jest nieuleczalne. W stosunku do chorego zazwyczaj wdraża się leczenie nerkozastępcze oraz zaleca się odstawienie przyjmowania wszystkich leków.
Zobacz też: Urografia - na czym polega?
