Pierwszą osobą, która opisała łechtaczkę, był Charles Estienne. Żył on w szesnastowiecznej Francji. Początkowo uważał łechtaczkę za narząd służący do oddawania moczu, jednak kilka lat później zainspirowani odkryciem Charlesa naukowcy stwierdzili, iż Clitoris (łacińska nazwa łechtaczki) służy do odczuwania przez kobietę przyjemności. Duża łechtaczka lub przerośnięta łechtaczka niekoniecznie musi oznaczać patologię, czasem jednak może być wynikiem zaburzeń hormonalnych.
Budowa łechtaczki
Łechtaczka jest żeńskim odpowiednikiem penisa. Ma żołądź i dwa ciała jamiste. Zbudowana jest m.in. z dwóch odnóg. Każda z nich mierzy ok. 2 cm i pokryta jest mięśniem kulszowo-jamistym. Zdarza się, iż wielkość łechtaczki zależy od długości jej odnóg. Mogą one mierzyć nawet do 4 cm i są to tzw. ogromne łechtaczki. Wierzchołek ich trzonu tworzy wcześniej wspominany żołądź. Pod wpływem podniecenia ciała jamiste wypełniają się krwią, powodując wzwód. Łechtaczka zaopatrywana jest w krew przez dwa naczynia: tętnicę głęboką łechtaczki oraz tętnicę powierzchowną łechtaczki.
Umiejscowienie łechtaczki i jej funkcje
Łechtaczka znajduje się tuż nad wejściem do pochwy, a dokładnie widoczna jej część. Zazwyczaj zlokalizowana jest w przednim połączeniu warg sromowych mniejszych.
Łechtaczka jest narządem erogennym w kobiecym organizmie. Oznacza to, że podczas stosunku seksualnego bądź masturbacji łechtaczka jest nabrzmiała, a stymulacja wywołuje orgazm. W momencie szczytowania kobiety dochodzi do silnego ukrwienia i unerwienia, które ułatwiają przedostanie się plemników przez barierę śluzową w pochwie do dojrzałej komórki jajowej, znajdującej się w jajowodzie. Dzięki temu może dojść do zapłodnienia.
Przerośnięta łechtaczka: przyczyny
Przerost łechtaczki może wynikać z czynników hormonalnych i pozahormonalnych, jak również być wrodzony lub nabyty. W okresie embriogenezy może dojść w wyniku zaburzonej gospodarki hormonalnej do wrodzonego przerostu nadnerczy. Do innych czynników hormonalnych wywołujących ogromne łechtaczki możemy zaliczyć: proces kancerogenny jajników, zespół policystycznych jajników (PCOS), nowotwory gonad, nowotwory układu moczowego oraz nowotwory nadnerczy. Zaobserwować można bardzo duże łechtaczki u kulturystek, u których poziom gospodarki hormonalnej różni się od kobiet nieuprawiających tego sportu, ze względu na zwiększony poziom testosteronu.
Czy hormony determinują życie kobiet? Zobaczcie na filmie:
Przyczyny pozahormonalne występują stosunkowo rzadziej w przypadku zmian w wielkości łechtaczki, jednak należą do nich: naczyniak jamisty, skrajne bądź umiarkowane wcześniactwo, ropień, przyczyny idiopatyczne, czyli do tej pory niepoznane, oraz rzekomy przerost łechtaczki.
Diagnostyka powiększonej łechtaczki
Diagnostyka jest złożona, ze względu na to, iż przerośnięcie łechtaczki najczęściej jest objawem towarzyszącym wielu schorzeniom, w tym nowotworowym. Może również świadczyć o tzw. hiperandrogenizacji, czyli nadmiernym wydzielaniu androgenów. Wykonuje się wówczas badanie krwi pod kątem stężenia m.in. testosteronu z surowicy krwi. W przypadku kiedy zwiększona łechtaczka zostanie zaobserwowana zaraz po porodzie, konieczne jest wykonanie nie tylko badań hormonalnych z surowicy, ale również ich metabolitów w moczu. Powszechnie wykonuje się tomografię komputerową jamy brzusznej, aby wykluczyć procesy nowotworzenia. Rzadziej stosuje się badanie ultrasonograficzne. Niekiedy konieczna jest diagnostyka molekularna pod kątem chorób genetycznych.
Duża łechtaczka – leczenie
Leczenie przerośniętej łechtaczki uzależnione jest od etiologii. Jeśli ma podłoże hormonalne, lekarze najczęściej stosują leczenie hormonalne. Czasami konieczna jest interwencja chirurgiczna, zwłaszcza w przypadku zdiagnozowania nowotworu. Kobiety z dużymi łechtaczkami, u których wykluczono poważne choroby, często konsultują się z chirurgami plastycznymi w celu wykonania klitoplastyki, czyli plastyki łechtaczki. Wiąże się ona jednak z ryzykiem uszkodzenia narządu, wystąpienia problemów z unerwieniem i ukrwieniem, czego skutkiem jest pogorszenie jakości współżycia.
Największa łechtaczka na świecie
Największa łechtaczka, a równocześnie największa wagina, na świecie należała do Anny Swan. Żyła ona w Szkocji w XIX w. Wraz z mężem kapitanem Martinem Bates’em ustanowili kilka rekordów świata. Są po dziś dzień najwyższą parą na świecie. W 1879 r. Anna urodziła największe dziecko świata, które jednak nie przeżyło porodu. Ważyło 12 kg i miało 87 cm. Po porodzie zmierzono waginę Anny. W obwodzie miała 48 cm, a średnica mierzyła 15 cm. Tym samym został ustalony kolejny rekord świata.
