Drenaż ułożeniowy jest jedną z metod rehabilitacji oddechowej, która jest wykorzystywana w przypadku osób mających problem z drogami oddechowymi. Można go podzielić na autogeniczny, dynamiczny i statyczny. Drenaż służy rehabilitacji oddechowej. Lekarze wykorzystują go do pozbycia się wydzieliny znajdującej się w drzewie oskrzelowym.
Pozycja często jest stosowana u dzieci, które chorują na mukowiscydozę. Drenaż jest potrzebny także w przypadkach rozstrzeni oskrzeli czy niedodmy płuc. To właśnie odpowiednie ułożenie ciała pozwala na swobodny odpływ wydzieliny.
Pozycję Trendelenburga wykorzystuje się w przypadku drenażu ułożeniowego statycznego. Dzięki określonej pozycji ciała można doprowadzić do odpływu ściekającej wydzieliny. A to wspomagane przez poklepywanie czy sprawianie, że klatka piersiowa zaczyna wibrować, znacznie pomaga. W przypadku zalegającej wydzieliny stosowanie pozycji Trendelenburga jest uzależnione od miejsca, w którym się ona znajduje. Następnie chory powinien pozostać w takim ułożeniu od 45 do 60 minut.
Pozycja Trendelenburga jest także wykorzystywana podczas leczenia schorzeń układu pokarmowego. Najważniejszym czynnikiem w tym przypadku jest konieczność przeprowadzenia oceny czynności przełyku oraz jego budowy. Może być stosowana, gdy występują owrzodzenia, nadżerki, zmiany nowotworowe oraz problemy z połykaniem. Przeciwwskazaniem jest tu ciąża. Dodatkowo takie badanie może być wykorzystywane po to, aby ocenić funkcje dwunastnicy lub morfologię.
Podczas przeprowadzania badań dotyczących patologii lekarz może stosować nadanie jedno- albo dwukontrastowe. Po jego wypełnieniu za pomocą środka cieniującego można dokładnie przeanalizować występujące zaburzenia. Pacjent jest układany na obu bokach, brzuchu, plecach oraz w pozycji stojącej. Przed badaniem powinien być na czczo i powstrzymać się od palenia tytoniu.
Okazuje się, że pozycja Trendelenburga nie jest najlepszym rozwiązaniem do przewożenia osób po wypadku czy takich, które z różnych przyczyn doznały urazów. Ratownicy pogotowia medycznego twierdzą, że może ona jeszcze bardziej pogorszyć stan pacjenta, szczególnie w przypadku zaburzeń czynności oddechowej. Narządy jamy brzusznej w tej pozycji wywierają ucisk na przeponę, co niekiedy skutkuje znacznie większym ciśnieniem śródczaszkowym, zwłaszcza u pacjentów z urazowym uszkodzeniem mózgu, może skutkować zaburzeniami oddychania.
Okazuje się, że naczynia krwionośne u osób poszkodowanych w skutek ciężkiego wstrząsu hipowolemicznego są zazwyczaj maksymalnie zwężone. To pokazuje, że skorzystanie z pozycji Trendelenburga nie wspomaga autotransfuzji krwi z kończyn dolnych do narządów, bez których organizm nie może prawidłowo funkcjonować ani żyć.
Należy również pamiętać, że nie może być ona stosowana w przypadku urazów kręgosłupa. Mogłaby dodatkowo naruszyć i uszkodzić już i tak nadwyrężone kręgi.
Zobacz też: Zasady udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej
Pozycja Trendelenburga – zastosowanie
Pozycja Trendelenburga jest przede wszystkim stosowana w chirurgii, stomatologii, ginekologii, położnictwie, przy krwotokach lub utracie przytomności, jako pozycja drenażowa wspomagająca usuwanie wydzieliny z dróg oddechowych czy podczas robienia zdjęć rentgenowskich przełyku w celu zdiagnozowania przepukliny przełyku.
Dodatkowo pozycja może być stosowana przy zabiegach chirurgicznych u osób, u których występuje przepuklina jamy brzusznej. Pozycja Trendelenburga jest odpowiednia dla poszkodowanych, którzy mają problemy z oddychaniem, co ma ułatwić perfuzję. Lekarze, dzięki tej pozycji mogą ustabilizować stan pacjenta oraz doprowadzić do przeprowadzania dokładnych badań w związku z przechodzonymi przez niego schorzeniami.
Jak się okazuje, jest to pozycja, w której pacjent odpoczywa. Leży na plecach, jego oczy są zwrócone do góry, a nogi i ramiona są ułożone obok ciała. Stopy są unoszone w powietrzu pod kątem od 15 do 30 stopni, toteż jest skuteczna podczas badań ginekologicznych. Takie ułożenie umożliwia łatwiejszy dostęp do narządów znajdujących się w miednicy.
Zobacz też: Pierwsza pomoc przy zatrzymaniu akcji serca
Jak ułożyć w pozycji Trendelenburga?
Pozycja Trendelenburga to stara metoda, która polega na uniesieniu nóg i ułożeniu przedniej części ciała, tułowia i klatki piersiowej, poniżej tak umiejscowionych kończyn dolnych.
Dawniej, bo w XIX wieku, pozycję Trendelenburga określano jako pozycję centralizującą krążenie, którą należało zastosować w przypadku wstrząsu. Jednak obecnie uważa się ją za wręcz szkodzącą w takim przypadku. Należy również pamiętać, że nie można jej wykorzystywać przy urazach kręgosłupa.
