Padaczka alkoholowa jest stanem, pojawiającym się zwykle od dwóch lub trzech dni od odstawienia lub ograniczenia napojów wysokoprocentowych. Jest ona rezultatem nagłego spadku stężęnia alkoholu we krwi. Padaczka alkoholowa jest specyficznym typem epilepsji, ponieważ nie jest ona wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego w organizmie człowieka.
Przyczyny padaczki alkoholowej
Padaczka alkoholowa jest jednym z objawów zespołu abstynencyjnego, który jest zespołem zaburzeń o charakterze somatyczno-psychicznym. Jej pośrednią przyczyną jest odstawienie lub ograniczenie spożycia napojów wysokoprocentowych. W takim przypadku, pojawia się ona jako bezpośredni skutek:
- nagłego spadku alkoholu we krwi,
- zaburzeń elektrolitowych (w tym szczególności: wapnia i magnezu),
- spadku aminokwasu GABA, przyczyniającego się do hamowania układu nerwowego,
- nadmiaru wody w organizmie człowieka,
- braku wystarczającej ilości snu (dorosłe osoby powinny spać 8-9 h dziennie).
W przeciwieństwie do epilepsji o podłożu neurologicznym w przypadku padaczki alkoholowej nie występuje stan przedpadaczkowy. Ponadto badanie elektroencefalografii nie wykazuje żadnych zmian w mózgu. Dlatego też w medycynie wysuwa się postulat, żeby mianem padaczki alkoholowej nie określać napadów drgawkowych, towarzyszących odstawieniu i ograniczeniu napojów wysokoprocentowych.
Zobacz też: Jak pomóc alkoholikowi wyjść z nałogu
Czym jest detoks alkoholowy? Zobaczcie:
Objawy padaczki alkoholowej
Najbardziej charakterystycznym objawem padaczki alkoholowej są napady drgawkowe, które zwykle obejmują kończyny górne i dolne. Ponadto pojawiają się także:
- napięcie mięśni,
- biegunka,
- nudności i wymioty,
- spadek temperatury ciała,
- rozszerzenie źrenic,
- przyśpieszenie rytmu akcji serca,
- wysokie ciśnienie tętnicze,
- suchość gardła.
Niekiedy do tych objawów mogą dołączyć symptomy psychiczne, w tym przede wszystkim: nadpobudliwość, wzmożona agresja, stany lękowe, irytacja i nadmierna drażliwość. W trudnych przypadkach może dojść do zaburzenia świadomości i utraty przytomności.
Zwykle padaczka alkoholowa i wszystkie towarzyszące jej dolegliwości ustępują samoistnie po ok. 7 dniach. Ten rodzaj epilepsji nie ma charakteru nawrotowego, pod warunkiem, że osoba uzależniona od alkoholu, nie wróci do swojego nałogu. Co istotne, zespół abstynencyjny wraz z niekontrolowanymi ruchami drgawkowymi jest częstym zjawiskiem u osób, zmagających się z uzależnieniem od napojów wysokoprocentowych. Ponadto, mimo że padaczka alkoholowa nie ma podłoża neurologicznego, nie należy bagatelizować jej objawów, ponieważ może stać się ona podłożem do rozwoju epilepsji, będącej wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania układu nerwowego.
Zobacz też: Jak wygląda odwyk alkoholowy?
Leczenie padaczki alkoholowej
Leczenie padaczki alkoholowej powinno łączyć się z terapią uzależnienia oraz odtruwaniem organizmu. Osobie zmagającej się z nałogiem należy udzielić wsparcia, w tym przede wszystkim psychologicznego, by nie uległa ona pokusie i nie wróciła do uzależnienia. Co istotne, w przypadku padaczki alkoholowej najczęściej stosuje się leki przeciwpadaczkowe, obniżające aktywność impulsów nerwowych. Można wymienić tu, m.in. takie preparaty, jak: fenytoinę, karbamazepinę, oksykarbazepinę, diazepam, etosuksymid czy wigabatrynę. Ponadto stosuje się również leki przeciwdrgawkowe oraz preparaty, które mają na celu przywrócić właściwą równowagę elektrolitową. Podstawą w leczeniu padaczki alkoholowej jest wyeliminowanie jej przyczyn. Porzucenie nałogu alkoholowego jest gwarancją wyleczenia padaczki o podłożu alkoholowym. Efekty leczenia tego schorzenia uzależnione są od motywacji oraz zaangażowania pacjenta w porzucenie nałogu. Najważniejszą kwestią jest uświadomienie sobie skali problemu oraz dobrowolne poddanie się terapii. Nieleczona choroba alkoholowa może nieść negatywne skutki zdrowotne, a w dłużej perspektywie doprowadzić do śmierci pacjenta.
Pierwsza pomoc przy padaczce alkoholowej
W przypadku wystąpienia charakterystycznych dla padaczki alkoholowej objawów należy pamiętać o natychmiastowym udzieleniu pomocy osobie chorej, a przede wszystkim o zabezpieczeniu jej ciała przed urazami i samookaleczeniem. W przypadku ciężkiego napadu drgawkowego chorego należy ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, w celu zapobiegnięcia zadławienia się śliną. Warto również pamiętać o ułatwieniu oddychania.
W żadnym przypadku nie należy: podejmować akcji sztucznego oddychania, wkładać choremu rzeczy do ust, powstrzymywać drgawek przy użyciu siły oraz podawać choremu płynów.Jak alkohol wpływa na zdrowie? Zobaczcie:
