Przygotuj się do jazdy
Przed rozpoczęciem szusowania warto przygotować się odpowiednio do jazdy. Pamiętajmy, by wybrać trasę odpowiednią do naszych umiejętności, a jazdę dostosować do warunków atmosferycznych. Jeśli na stoku panuje słaba widoczność nie osiągajmy zawrotnych prędkości! Wtedy bardzo łatwo o wypadek. Dzieci do 16. roku życia mają obowiązek jazdy w kasku, apelujemy jednak, aby głowę zabezpieczali wszyscy korzystający z tras narciarze i snowboardziści. Warto także mieć ze sobą telefon komórkowy, na wypadek, gdyby trzeba było wezwać pomoc.
Polecamy: Zasady bezpieczeństwa na stokach narciarskich
Wypadek na stoku - co robić?
Jeśli wypadek zdarzył się na środku trasy i może powodować zagrożenie w ruchu, rannego należy przenieść na bok, w bezpieczne miejsce. Uwaga! Jeśli ofiara ma uszkodzony kręgosłup, to w żadnym razie nie wolno jej ruszać.
Nieprzytomną ofiarę należy ułożyć w pozycji bocznej ustalonej i - co bardzo ważne w górach - zabezpieczyć przed utratą ciepła. Jeśli ranny nie oddycha, mamy obowiązek prowadzić akcję reanimacyjną do przybycia odpowiednich służb.
Ważne! Rannego nie wolno zostawiać - gdy jest przytomny należy prowadzić z nim rozmowę i kontrolować, czy nie traci przytomności. U nieprzytomnej osoby obowiązkowe jest sprawdzanie pulsu i oddechu co kilka minut.
Międzynarodowy znak wzywania pomocy
Międzynarodowym znakiem wzywania pomocy w górach jest sygnał dźwiękowy w formie wołania lub krzyku oraz świetlny nadawany sześć razy latarką, po czym następuje minutowa przerwa. Aby potwierdzić odebranie odpowiedzi na sygnały jest powtórzenie sygnału trzy razy na minutę metodą dźwiękową lub świetlną. Można też nadać sygnał dla pilota śmigłowca poprzez uniesienie rąk do góry zachowując sylwetkę litery Y (oznaczającej „yes”, czyli z ang. „tak”).
Warto przeczytać: Jak bezpiecznie spędzić ferie zimowe?
Pierwsza pomoc: Skręcenie
O skręcenie na stoku bardzo łatwo - pojawia się ono na skutek gwałtownego i nienaturalnego ruchu stawu. Najczęściej są to stawy - skokowe, kolanowe, nadgarstków i palców rąk. Pojawia się ból, obrzęk, a leczenie polega na unieruchomieniu kończyny w stawie przy użyciu opaski elastycznej. Warto skonsultować uraz z lekarzem, ale podstawą leczenie jest bezruch stawu. Może on trwać od kilku dni do dwóch tygodni. Ważne jest, by nie nadwyrężać stawu i nie wracać na stok! Jeśli skręceniu uległ staw skokowy lub kolanowy to nie wolno chodzić!
Pierwsza pomoc: Zwichnięcie
Zwichnięcie ma miejsce wtedy, kiedy przemieszczeniu ulegają kości w stawie. Również pojawia się ból i obrzęk, ale zniekształcenie stawu jest wtedy o wiele bardziej widoczne. Zwichnięte kości zawsze trzeba nastawić, a im szybciej zrobi to lekarz, tym będzie to łatwiejsze. Uszkodzoną kończynę należy unieruchomić, najlepiej bez rozbierania poszkodowanego i w taki sposób, by nie zmieniała położenia. W tym celu można wykorzystać wszystko, co jest sztywne - nawet patyk czy kawałek deski. Między usztywnienie a kończynę należy włożyć coś miękkiego. Pamiętaj, by zawsze unieruchomić dwa sąsiadujące stawy, powyżej i poniżej miejsca urazu oraz by nie usztywniać kończyny zbyt mocno - wtedy można zatamować przepływ krwi.
Musisz znać: Zasady udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej
Pierwsza pomoc: Złamanie
Złamania kości dzielimy na zamknięte i otwarte. Uszkodzona kończyna boli, od razu puchnie, pojawia się krwawienie przy złamaniu otwartym. Chory musi jak najszybciej zostać przetransportowany do lekarza, a uszkodzoną część ciała należy usztywnić. Postępuje się tu podobnie jak w przypadku zwichnięcia.
Złamanie otwarte jest dużo bardziej niebezpieczne, ponieważ pojawia się ryzyko zakażenia. Ranę trzeba zabezpieczyć, w tym celu najlepiej rozciąć ubranie chorego. Po zatamowaniu krwawienia przystępujemy do usztywnienia kończyny.
Pierwsza pomoc: Wychłodzenie
W górach łatwo o wychłodzenie, zwłaszcza, gdy narciarz traci przytomność i chwilę leży niezauważony. Jak udzielić pierwszej pomocy przy wychłodzeniu? Odpowiedź znajdziecie na filmie:
