Zastosowanie leku Klabax
Substancją czynną preparatu jest klarytromycyna, czyli antybiotyk z grupy makrolidów, półsyntetyczna pochodna erytromycyny. Mechanizm działania klarytromycyny polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Po zastosowaniu doustnym klarytromycyna wchłania się szybko i przenika z surowicy do tkanek.
Klabax podaje się w zakażeniach wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje:
- Zakażeniach górnych dróg oddechowych (zapalenie zatok, zapalenie gardła),
- Zakażeniach dolnych dróg oddechowych (zapalenie płuc, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli),
- Zakażeniach skóry i tkanek miękkich o nasileniu łagodnym do umiarkowanego.
Dawkowanie leku Klabax
Dorośli i dzieci po 12. roku życia stosują zwykle dawkę 250 mg 2 razy na dobę. jeżeli przebieg choroby jest cięższy, lekarz może zalecić stosowanie 500 mg 2 razy na dobę. Leczenie trwa zwykle 7-14 dni.
Preparatu nie należy stosować u dzieci do 12. roku życia o masie ciała mniejszej niż 30 kg. W tej grupie wiekowej zwykle stosuje się preparat w postaci zawiesiny.
Należy zachować ostrożność stosując Klabax:
- U osób z niewydolnością wątroby
- U osób z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek
- U osób z zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w razie współistnienia umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek.
Przeciwwskazania do stosowania leku Klabax
Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu, a także inne antybiotyki makrolidowe. Przeciwwskazaniem jest również równoległe stosowanie pochodnych alkaloidów sporyszu, astemizolu, terfenadyny, cisaprydu, pimozydu, statyn (lowastatyna, simwastatyna, atorwastatyna). Hipokaliemia, ciężka niewydolność wątroby współistniejąca z zaburzeniami czynności nerek, komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym zaburzenia typu torsade de pointes.
Możliwe skutki uboczne przy stosowaniu leku Klabax
Podczas stosowania preparatu mogą pojawić się między innymi: zwiększenie stężenia gamma-glutynylotransferazy, świąd, pokrzywka, gorączka, złe samopoczucie, ból w klatce piersiowej, zmęczenie, dreszcze, zwiększenie stężenia fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zęstoskurcz komorowy, krwotok, ostre zapalenie trzustki, przebarwienia języka, przebarwienia zębów, niewydolność wątroby, żółtaczka miąższowa, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, opatia, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, wzrost wartości międzynarodowego czynnika znormalizowanego (INR), wydłużenie czasu protrombinowego, nieprawidłowe zabarwienie moczu.