W przypadku różnicowania nieżytu nosa u kobiet, wywołanego przeziębieniem, należy wykluczyć katar spowodowany alergią bądź zmianami hormonalnymi. Każdy przypadek wymaga bowiem odmiennej metody leczenia.
Katar w ciąży – czy szkodzi dziecku?
Sam katar w ciąży nie jest groźny dla dziecka. Płodowi może zagrażać stosowanie niektórych leków, dlatego przyjmowanie wszelkiego rodzaju medykamentów, ciężarna kobieta powinna uzgodnić z lekarzem.
Katar to stan zapalny błony śluzowej, który najczęściej wywołują wirusy, np.: koronawirusy, rhinowirusy czy adenowirusy. Nieżyt nosa mogą też powodować bakterie lub alergia.
Katar alergiczny w ciąży
Alergiczny katar sienny powoduje napady kichania, swędzenie oraz wodnistą wydzielinę z nosa. Nieżyt nosa powodują również podrażnienia oczu, które mogą prowadzić do zapalenia spojówek. W leczeniu kataru alergicznego w ciąży stosuje się zazwyczaj dwie metody – miejscową i ogólnoustrojową.
Terapia miejscowa alergicznego nieżytu nosa
Terapia miejscowa polega na podawaniu środków udrażniających nos, leków przeciwhistaminowych oraz kortykosteroidów, zwłaszcza flutykazonu. Lek donosowy jest bezpieczny dla kobiet w ciąży oraz nie powoduje negatywnego oddziaływania na płód. Przeciwhistaminowych medykamentów nie zaleca się stosować w pierwszym trymestrze ciąży. Wśród nich najpopularniejsze są środki zawierające lewokabastynę oraz azelastynę. Kobietom ciężarnym na objawy alergii podaje się również stabilizatory komórek tucznych. Preparaty są skuteczne na katar o łagodnym przebiegu. Na obrzęk śluzówki i zatkany nos można przyjmować leki obkurczające błonę śluzową nosa, jednak nie mogą być one stosowane dłużej niż 7 dni. Przedawkowanie medykamentów jest czynnikiem ryzyka zaburzenia zaopatrzenia płodu w krew, dlatego kobiety w ciąży powinny ściśle uzgodnić z lekarzem dawki leku.
Terapia ogólnoustrojowa kataru alergicznego w ciąży
Terapia ogólnoustrojowa w leczeniu kataru alergicznego w ciąży polega na podawaniu leków przeciwhistaminowych II generacji, z wyłączeniem loratadyny w pierwszym trymestrze ciąży. Środek powoduje bowiem zwiększenie ryzyka wad wrodzonych płodu.
Katar hormonalny w ciąży
U kobiet ciężarnych często występuje katar hormonalny – zwykle w drugiej połowie ciąży. Jest on wywołany podwyższonym stężeniem estrogenów w organizmie. Powodują one rozpulchnienie śluzówki nosa, przez co wydzielina wysiękowa jest bardzo wodnista. Katar utrudnia oddychanie, upośledza powonienie oraz powoduje swędzenie w nosie. Może mu towarzyszyć krwawienie. Krew z nosa tamuje się, lekko ściskając płatki nosa i pochylając się do przodu, w pozycji siedzącej. Krwawienie zmniejszy również przyłożenie do nosa kostek lodu.
Domowe sposoby na katar w ciąży
Bezpiecznymi sposobami na udrożnienie nosa w czasie kataru alergicznego, a także spowodowanego zwykłym przeziębieniem, są woda morska oraz roztwory z soli fizjologicznej. Środki są bezpieczne w każdej fazie ciąży, nie oddziałują negatywnie na płód, a przede wszystkim skutecznie oczyszczają błonę śluzową, łagodzą obrzęki, a także leczą stany zapalne. W leczeniu kataru pomaga również nawilżanie powietrza w domu. Nawilżacze najczęściej występują w formie pojemników z wodą do zawieszania na grzejnik. Suche powietrze podrażnia śluzówkę i utrudnia pozbycie się kataru.
Zielono-żółty katar w ciąży
Charakterystycznym objawem wirusowego nieżytu nosa jest wodnista, biała wydzielina. Jeżeli infekcja śluzówki przeniosła się na zatoki przynosowe, wtedy istnieje większe prawdopodobieństwo, że za katar odpowiadają bakterie. Bakteryjny nieżyt nosa objawia się zwykle gęstą, zielono-żółtą wydzieliną z nosa.
Katar w ciąży – kiedy iść do lekarza?
Katar w ciąży nie jest powodem do niepokoju. Jednak nieżyt nosa, który trwa dłużej niż 10 dni, wymaga wizyty lekarskiej. Konsultacji z lekarzem wymaga także katar z żółtą lub zieloną wydzieliną bądź nieżyt, któremu towarzyszy gorączka albo ból zatok. Nasilający się ból czoła przy pochylaniu się może sygnalizować, że infekcja rozszerzyła się na zatoki.
Inhalacje na katar w ciąży
Inhalacje to bezpieczny sposób na katar, a także pierwsze objawy przeziębienia u kobiet w ciąży. Kurację można wykonać za pomocą specjalnego inhalatora lub zwykłej miski z gorącą wodą. Do cieczy wlewa się napar z rumianku lub olejki eteryczne, np.: lawendowy, miętowy, sosnowy, eukaliptusowy. Gorącą parę należy wdychać przez 15 minut. Lepszy efekt inhalacji otrzyma się, zakrywając głowę ręcznikiem, aby para nie wydostawała się na boki. Domowa kuracja rozrzedza zalegającą wydzielinę, nawilża śluzówkę, ułatwia odkrztuszanie, a także działa antybakteryjnie.
