Polub nas na Facebooku
Czytasz: Jemioła pospolita – właściwości lecznicze i zastosowanie w medycynie
menu
Polub nas na Facebooku

Jemioła pospolita – właściwości lecznicze i zastosowanie w medycynie

Jemioła pospolita

Fot: lastovetskiy / gettyimages.com

Jemioła pospolita to zielony krzew w kształcie kuli, który jest półpasożytem żyjącym na drzewach. Surowcem leczniczym jest ziele jemioły, które stanowią młode pędy i liście. Z ziela jemioły sporządzać można herbatę lub nalewkę. Chociaż ma szereg prozdrowotnych właściwości, może powodować nieprzyjemne skutki uboczne.

Jemioła pospolita w starożytności uważana była za dar bogów i przypisywano jej magiczne właściwości. W mitologiach symbolizuje jedność życia i śmierci. Obecnie stanowi element tradycji świąt Bożego Narodzenia. Wieszana nad drzwiami, ma przynieść mieszkańcom danego domu szczęście w nadchodzącym roku. Roślina ta wykazuje liczne właściwości lecznicze, które opisywane były już przez uczenia Arystotelesa, Teofrasta, w III w. p.n.e. Ziele jemioły pospolitej znane jest przede wszystkim z obniżania ciśnienia tętniczego krwi, stąd też stosowane jest pomocniczo w leczeniu nadciśnienia tętniczego krwi.

Jemioła pospolita – występowanie i wygląd

Jemioła pospolita (z łac. Viscum album) to roślina półpasożytnicza rosnąca głównie na drzewach. Od żywiciela pobiera wodę i sole mineralne, a substancje odżywcze wytwarza samodzielnie. Wyrasta na drzewach zarówno liściastych, jak i iglastych. Przybiera postać kulistych kęp. Jej korzenie to ssawki, którymi wrasta w gałęzie drzewa. Liście i pędy są żółto-zielone. Liście mają kształt wydłużonej łzy. Jemioła ma przyjemnie pachnące kwiaty o wielkości około 2–3 mm. Kwitnie w lutym i marcu. Owoce jemioły nazywane są niby-jagodami. Mają postać białych kulek.

Jemioła występuje pospolicie na terenie Europy i Południowo-Zachodniej Azji. Roślina nie jest gatunkiem uprawianym, a pozyskuje się ją ze stanu dzikiego, choć możliwe jest jej wyhodowanie.

Surowiec lekarski jemioły pospolitej

Surowcem leczniczym jest ziele jemioły (z łac. Visci herba), które stanowią młode pędy i liście. Ziele zawiera takie substancje, jak m.in.: flawonoidy, aminy (np. cholina, histamina acetylocholina), kwasy organiczne (np. kawowy, betulinowy, ferulowy, ursolowy), trójterpeny, glikoproteiny, wiskotoksyna. Ziele jemioły można kupić w aptece, sklepach zielarskich czy dzięki sprzedaży internetowej. Za opakowanie 50 g płaci się około 3,50 zł. Ziele można też uzyskać samodzielnie dzięki zebraniu między grudniem a marcem liści i łodyg, które następnie suszy się w suszarniach w temperaturze nieprzekraczającej 25°C. Ziele zbierane jest zimą, ponieważ w tym czasie stężenie związków czynnych jest najwyższe.

Skutki uboczne zażywania jemioły pospolitej

Mimo iż jemioła pospolita wykazuje pozytywne działanie na ludzki organizm, to spożywana w nadmiarze, może wywoływać skutki uboczne, takie jak: wymioty, biegunki, bóle brzucha, nudności, kolki, drgawki, a nawet majaczenie.

Jemioła pospolita – właściwości lecznicze

Jemioła pospolita jest rośliną o licznych właściwościach leczniczych. Dobrze oddziałuje na układ krążenia. Znana jest z obniżania ciśnienia tętniczego krwi, w związku z tym zalecana jest w leczeniu choroby nadciśnieniowej. Właściwość ta występuje silniej w surowcu świeżym niż w suszonym. Jemioła stosowana podczas okresu przekwitania łagodzi uciążliwe uczucie kołatania serca. Dodatkowo poprawia obieg krwi i rozszerza naczynia krwionośne. Uspokaja pracę serca przy pobudzeniu nerwowym. Preparaty opracowane na bazie wyciągu z jemioły pospolitej używane są leczeniu chorób układu krążenia, w tym zwłaszcza miażdżycy oraz dusznicy bolesnej. Korzysta się z niej przy zbyt intensywnych krwawieniach miesiączkowych i krwotokach z nosa. Ziele jemioły wykorzystuje się również profilaktycznie do hamowania wylewów krwi do mózgu.

Jemioła pospolita wykazuje działanie lekko moczopędne i uspokajające. Wzmacnia układ odpornościowy, działanie gruczołów wydzielania wewnętrznego i pracę trzustki. Jemioła pospolita wpływa pozytywnie na proces przemiany materii. W 1921 r. filozof i naukowiec Rudolf Steiner wysunął hipotezę, że roślina ta może mieć właściwości antyrakowe. Stwierdzono, że w niektórych typach raka jemioła może powodować apoptozę, czyli zaprogramowaną śmierć komórki nowotworowej. Obecnie prowadzone są dokładne badania nad skutecznością jemioły w terapii chorób nowotworowych.

Kiedy warto sięgnąć po naturalne metody leczenia? Dowiesz się tego z filmu:

Zobacz film: Medycyna staropolska - zioła lecznicze. Źródło: W dobrym stylu.

Spożywanie jemioły pospolitej

Z ziela jemioły sporządzać można herbatę lub nalewkę. Żeby uzyskać herbatę jemiołową, należy 1 łyżeczkę ziela zalać 1 szklanką wrzącej wody, odstawić pod przykryciem do zaparzenia na 10–15 minut, po czym przecedzić. Herbatę poleca się spożywać 1–2 razy dziennie.

Odwar z jemioły uzyskuje się dzięki gotowaniu 1 łyżeczki ziela w 1 szklance wody na małym ogniu przez około 10 minut. Na koniec miksturę przecedza się i spożywa 2–3 razy dziennie po pół szklanki. Z jemioły pospolitej uzyskać można także wyciąg zimny. W tym celu trzeba 1 łyżkę ziela zalać 1 szklanką zimnej wody i pozostawić na 4–8 godzin, a najlepiej na całą noc pod przykryciem.

W sprzedaży znajduje się wyciąg ze świeżego ziela jemioły. Za opakowanie 100 ml płaci się około 8 zł. Substancją czynną leku jest etanolowy wyciąg ze świeżego ziela jemioły. Ze względu na zawartość alkoholu wyciąg niewskazany jest dzieciom. Dorośli powinni spożywać 2,5 ml płynu rozcieńczonego w niewielkiej ilości wody. Najlepiej 3 razy dziennie przez 4 tygodnie.

Nalewkę jemiołową przygotowuje się na bazie wytrawnego wina. Należy 40 g ziela jemioły zalać 1 l czerwonego, wytrawnego wina, zmieszanego z 50 g spirytusu. Miksturę odstawia się na minimum 14 dni w szklanym, szczelnie zamkniętym naczyniu. Po tym czasie należy ją przefiltrować przez bibułę filtracyjną. Zalecana dzienna dawka nie powinna przekraczać 1 małego kieliszka. Do nalewki dodać można także 5 g liści ruty i 5 g liści melisy.

Ziele jemioły można dodawać do kąpieli. W tym celu 4 łyżki ziela zaparza się w 2 l wody i wlewa do wanny z gorącą wodą. Kąpiele nie powinny trwać dłużej jak 20 minut. Działają jako środek pobudzający krążenie, rozgrzewający zimne dłonie i stopy, oczyszczający skórę.

Bibliografia:

1. Senderski M.E., Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie,. Podkowa Leśna, M.E. Senderski, 2007.

2. Jasiewicz A., Flora Polski. Rośliny naczyniowe. Tom III, Kraków, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 1992.

Czy artykuł okazał się pomocny?
Tak Nie
283
22
Komentarze (0)
Nie przegap
Borowik – jakie są rodzaje borowików? Które są jadalne, a które trujące?
Borowik – jakie są rodzaje borowików? Które są jadalne, a które trujące?
Kozak, koźlak (grzyb jadalny) - rodzaje. Jak rozpoznać? Z czym można pomylić?
Kozak, koźlak (grzyb jadalny) - rodzaje. Jak rozpoznać? Z czym można pomylić?
Goryczak żółciowy – co to za grzyb? Jak go rozpoznać? Czy jest jadalny?
Goryczak żółciowy – co to za grzyb? Jak go rozpoznać? Czy jest jadalny?
Podgrzybek zajączek - jak wygląda? Czy ten grzyb jest trujący?
Podgrzybek zajączek - jak wygląda? Czy ten grzyb jest trujący?
Krosty na brzuchu – jakie mogą być przyczyny ich pojawienia się?
Krosty na brzuchu – jakie mogą być przyczyny ich pojawienia się?
Kiwano - afrykański owoc o unikalnym smaku. Właściwości zdrowotne, wartości odżywcze i zastosowanie w kuchni
Kiwano - afrykański owoc o unikalnym smaku. Właściwości zdrowotne, wartości odżywcze i zastosowanie w kuchni