Leczenie choroby hemoroidalnej zależy od stadium rozwoju, w którym się ona znajduje. Wyróżniamy cztery stopnie choroby hemoroidalnej. Guzki krwawnicze I i II stopnia są wewnątrz, nie wychodzą poza kanał odbytu i widoczne tylko podczas badania za pomocą anoskopu. Hemoroidy III stopnia uzewnętrzniają się już w trakcie parcia, ale nadal możliwe jest ich manualne odprowadzenie do środka kanału. Hemoroidy IV stopnia są na zewnętrz i są nieodprowadzalne, pozostają na stałe poza kanałem odbytu. Im wcześniej rozpoczniemy właściwe leczenie tym łatwiej jest pozbyć się guzków krwawniczych.
W I i II stadium stosuje się leczenie zachowawcze. Możliwe jest leczenie farmakologiczne, w postaci wszelkiego rodzaju maści, czopków czy leków flebotropowych, które bez problemu możemy dostać w każdej aptece. Zawierają one leki ściągające, przeciwzapalne, przeciwbólowe, a niekiedy antybiotyki, glikokortykosteroidy, czy substancje czynne takie jak tribenozyd i chlorowodorek lidokainy
Leczenie zabiegowe rozpoczynamy już tak naprawdę w drugim stadium problemu, w momencie kiedy widzimy, że leczenie farmakologiczne nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Konieczne jest wówczas wkroczenie z metodami bardziej inwazyjnymi. Dzielimy je na dwa podstawowe rodzaje: w pierwszej kolejności jest to łagodniejsze leczenie instrumentalne. W jego skład wchodzi cały panel zabiegów.
Jedną z najczęściej wykonywanych jest metoda Barrona. Zabieg ten polegaj na zakładaniu gumek na podstawy guzków hemoroidalnych. Hemoroid jest wciągany do wnętrza ligatora, z którego zakładana jest gumowa podwiązka na jego podstawę W efekcie po około 5 dniach guzek obumiera i samoistnie odpada. Sam zabieg trwa kilka minut i wykonywany jest w warunkach ambulatoryjnych w ramach gabinetu konsultacyjnego. Po wykonanym zabiegu można od razu wrócić do pracy. Część pacjentów odczuwa niewielki ból, utrzymujący się przeważnie 1-2 godziny po zabiegu, który zniwelują zwykłe środki przeciwbólowe. Podczas jednego zabiegu zakładane są 1-2 gumki, a całkowite wyleczenie możliwe jest już po 2-3 zabiegach wykonywanych w odstępie miesiąca. Usuwanie kolejno guzków zmniejsza ryzyko powikłań związanych z występowaniem martwicy. Skuteczność zabiegu oceniana jest na poziomie 90%, dlatego też jest powszechnie stosowana od ponad 30 lat.
Inne typy mniej inwazyjnych zabiegów, którymi można leczyć hemoroidy w II i II to m.in. krioterapia, w której do usuwania guzków używa się zimnego lasera, elektrokoagulacja wykorzystująca działanie prądu elektrycznego zmiennego o dużej częstotliwości, skleroterapia, polegająca na precyzyjnym ostrzykiwaniu guzków krwawniczych specjalnym roztworem, który obkurcza i zamyka ściany naczyń lub fotokoagulacja wykorzystująca światło podczerwone. Wszystkie te zabiegi wykonywane są przed ostatnim, chirurgicznym etapem, w gabinecie lekarza. Nie wymagają wcześniejszych przygotowań, są małoinwazyjne i bezpieczne. Najczęściej, już po wykonanym zabiegu, pacjenci bardzo często deklarują, że gorsze niż sam zabieg było ich wyobrażenie na jego temat.
Właśnie dlatego warto pójść do lekarza od razu, jak tylko pojawiają się pierwsze objawy hemoroidów. Dzięki temu można zacząć przeciwdziałać problemowi bardzo szybko, nie doprowadzając do rozwoju ostatniego, czwartego stopnia rozwoju choroby, kiedy jedynym wyjściem pozostaje już tylko interwencja chirurgiczna. Wykonuje się wówczas operacyjne wycięcie hemoroidów, czyli hemoroidektomię. Najbardziej popularna w Polsce jest metoda Milligana-Morgana, która jest typem hemoroidektomii otwartej. Zabieg ten jest wiąże się z większym ryzykiem powikłań i wymaga ok. 6-8 tygodniowej rekonwalescencji.
Na pytanie odpowiedziała: lek. med. Katarzyna Gotfryd-Bugajska - specjalistka chirurgii ogólnej, proktolog z krakowskiego SCM clinic www.scmkrakow.pl Absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obecnie starszy asystent Oddziału Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej Szpitala Bonifratrów w Krakowie. Specjalista chirurgii ogólnej z wieloletnim doświadczeniem zawodowym. Specjalizuje się w chirurgii laparoskopowej pęcherzyka żółciowego, przepuklinach pachwinowych, udowych, pępkowych i brzusznych, rekonstrukcji powłok brzusznych po przebytych ciążach, chirurgii zmian skórnych oraz w leczeniu chorób proktologicznych - hemoroidów, szczelin, zabiegów plastycznych okolic odbytu.
Kolejne pytania:
Jak się uchronić przed hemoroidami? Zalecana profilaktyka - na co zwrócić uwagę?
Czy można odróżnić krwawienie po pęknięciu hemoroidów od zmiany nowotworowej?
