Odpowiedź: Diagnostyka laboratoryjna nawracającego zakażenia układu moczowego, w odróżnieniu od sporadycznych epizodów zakażenia pęcherza moczowego, wymaga wykonania posiewu moczu wraz z antybiogramem. Ma to na celu dostosowanie antybiotykoterapii do wykrytych patogenów. Diagnostyka nawracających zakażeń ma na celu nie tylko ustalenie sprzyjających nawrotom patogenów oraz potwierdzenie niepowikłanego charakteru schorzenia, ale również wykrycie czynników sprzyjających nawrotom. W związku z tym niezwykle ważnym elementem procesu diagnostycznego jest ustalenie, jakie czynniki u danej pacjentki mogą sprzyjać nawracaniu infekcji, jak na przykład współistnienie przewlekłych zaparć, nieprawidłowa higiena, stosowanie środków plemnikobójczych, czy preparatów zmieniających mikroflorę pochwy. Konieczna jest też ocena czy nawracanie zakażeń ma związek ze stosunkami płciowymi (wówczas infekcje następują zwykle w ciągu 24-48 godzin od stosunku), lub wiążą się ze zmianą partnera seksualnego. Innymi czynnikami ryzyka nawracających ZUM są nietrzymanie moczu czy zanikowe zapalenie pochwy spowodowane niedoborem estrogenu.
Na pytanie odpowiedział: Lek. med. Łukasz Curyło - specjalista urologii z krakowskiej SCM clinic. Absolwent Akademii Medycznej w Krakowie. Egzamin specjalizacyjny z urologii zdał w 2012 roku uzyskując tytuł FEBU (Fellow European Board of Urology). Pracuje w Oddziale Klinicznym Urologii pod kierownictwem prof. Piotra Chłosty na stanowisku starszego asystenta. Od roku 2013 pełni funkcję Kierownika Przyklinicznej Poradni Urologicznej.
