Homeopatia - działanie i zastosowanie leków homeopatycznych

Homeopatia to praktyka paramedyczna, której założenia sformułował niemiecki lekarz Samuel Hahnemann. Współczesna ich wersja zaleca wspieranie i stymulowanie organizmu w jego walce z chorobami, podtrzymywanie energii życiowej chorego i przywracanie harmonii. 

Leczenie homeopatyczne i jego założenia

Sprecyzowana przez Samuela Hahnemanna teoria opierała się na trzech głównych elementach: energii życiowej, prawie podobieństw i "pamięci wody". Do dziś stanowią one podstawy leczenia homeopatycznego.

Energia życiowa to pojęcie związane z witalnością, energią, siłą do samonaprawy zaburzonych procesów. Współcześnie homeopaci wiążą ją też z otaczającym jednostkę i wypełniającym ją tzw. polem energetycznym człowieka. 

Prawo podobieństw to zasada oparta na hipotezie, że substancje wywołujące u zdrowego człowieka dany objaw chorobowy pomogą go zwalczać przez dostarczanie bodźca pobudzającego organizm do walki (po odpowiednim przygotowaniu, rozcieńczeniu i podaniu choremu). Taki środek jest uważany za właściwy, w przeciwieństwie do leków konwencjonalnych, które likwidują objawy i zwalczają przyczyny chorób. Związane jest to z teorią, że wszystkie zmiany chorobowe rozpoczynają się na powierzchni ciała w postaci tzw. miazmatów (np. zmian skórnych), a zwalczane normalnymi lekami schodzą do wnętrza organizmu, przekształcając się w inne, poważniejsze choroby.

Czym jest homeopatia? Zobaczcie na filmie:

Leki homeopatyczne - przygotowanie i "pamięć wody"

Leki homeopatyczne powstają poprzez wielokrotne rozcieńczanie wyjściowych substancji aktywnych. Zgodnie z głoszoną teorią skuteczność leków wzrasta w miarę zmniejszania stężenia substancji czynnej, a ryzyko i intensywność objawów ubocznych spada. Środki homeopatyczne najczęściej przygotowuje się i oznacza według jednego z dwóch podstawowych schematów. Pierwszy z nich zakłada rozcieńczanie substancji aktywnej w proporcji 1:100. Operację tę powtarza się określoną ilość razy, a lek oznacza się liczbą poprzedzoną literą "C". Np. C20 oznacza, że operację rozcieńczania powtarzano dwudziestokrotnie. Schemat drugi (oznaczany literą X) to proces rozcieńczania preparatu czynnego w stosunku 1:10. Tak jak poprzednio, X15 jest symbolem procesu, w którym wyjściowy materiał poddano piętnastu cyklom rozcieńczania.

Zobacz także: Jak leczyć anginę? Antybiotyki, homeopatia, domowe sposoby

Ponieważ homeopaci i producenci polecają do stosowania preparaty o rozcieńczeniu osiągającym np. C200 (co oznacza, że materiał wyjściowy jest rozcieńczony 1020 razy), obliczono, że w opakowaniu leku prawdopodobnie nie znajduje się już żadna cząsteczka substancji czynnej. Mimo to preparat jest uważany za skuteczny ze względu na tzw. pamięć wody. Teoria ta mówi, że podczas rozcieńczania, połączonego z odpowiednim wstrząsaniem, struktura wody zmienia się pod wpływem obecnego w niej preparatu wyjściowego. Cząsteczki wody mają polaryzować się, skupiać w tzw. klastry, które później bezpośrednio oddziałują na chorego, nawet jeśli w roztworze nie ma już czynnika leczniczego. Teoria ta nie ma oparcia w żadnych zjawiskach fizykochemicznych i nie jest uznawana przez współczesną naukę, natomiast w dalszym ciągu stanowi jeden z kanonów homeopatii. 

Skuteczność preparatów homeopatycznych

Badacze podkreślają, że brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania homeopatii za dziedzinę medycyny. Cała teoria tej terapii opiera się na pojęciach i przesłankach, które nie znajdują potwierdzenia w faktach znanych nauce i technice. Pojęcia siły witalnej, pola energetycznego człowieka, "pamięci wody" i klastrów nie dają się zdefiniować w sposób naukowy. W sprzeczności z podstawami logiki stoi stwierdzenie, że wraz z rozcieńczaniem zwiększa się siła działania leczniczego wyrobów homeopatycznych, a jednocześnie inne działania (te niepożądane) słabną. 

Zobacz także: Bioenergoterapia – na czym polega? Metody leczenia i ich skuteczność

Podstawową wątpliwość budzi fakt, że proponowane rozcieńczenia substancji czynnej różne źródła przyrównują do "kropli leku w Oceanie Atlantyckim" albo "jednej cząsteczki w całym Wszechświecie". Nie są to puste porównania, ale proporcje wynikające z obliczeń matematycznych. W takich wypadkach nie można liczyć na działanie substancji podstawowej, a jedynie na nieokreślony efekt "pamięci wody".

Polskie Ministerstwo Zdrowia umieściło środki homeopatyczne na liście preparatów dopuszczonych do obrotu. Krytyczne stanowisko w tej sprawie zajęła Naczelna Rada Lekarska. Do rejestracji (zgodnie z przepisami) nie jest wymagane udokumentowanie skuteczności klinicznej.

Wielkim problemem pozostaje wiara niektórych ciężko chorych osób w skuteczność homeopatii i odrzucanie pomocy medycyny konwencjonalnej, co może prowadzić do niepotrzebnego pogorszenia stanu zdrowia i śmierci.

Zobacz także: Co leczy urynoterapia i jak można ją stosować?

Homeopatia a Kościół

Zgodnie z oficjalnym stanowiskiem polskiego Kościoła katolickiego homeopatia nie jest zakazana (choć zwraca się uwagę, że nie należy porzucać normalnego leczenia ani skłaniać się w kierunku okultyzmu, myślenia magicznego). Jednocześnie oficjalni egzorcyści w wypowiedziach jednoznacznie twierdzą, że niektóre przypadki opętania są spowodowane stosowaniem homeopatii.