Znamię Beckera zalicza się do znamion barwnikowych. Są to zmiany skórne związane z nadmierną proliferacją (namnażaniem się) melanocytów – komórek barwnikowych obecnych w warstwie podstawnej naskórka, które odpowiadają za syntezę melaniny.
Czym jest znamię Beckera?
Wyróżnia się znamiona barwnikowe wrodzone i nabyte, a także łagodne i atypowe. Część z nich jest obecna już od chwili narodzin, jednak większość rozwija się w kolejnych latach życia. Szacuje się, że osoba dorosła ma około 20 znamion barwnikowych. Po raz pierwszy schorzenie zostało opisane w 1948 roku przez amerykańskiego dermatologa Samuela Beckera.
Znamię Beckera, określane także jako melanoza Beckera, jest zmianą skórną, zaliczaną do znamion barwnikowych. Najczęściej ma charakter wrodzony, co oznacza, że jest obecna od chwili narodzin. Zdarzają się także przypadki, że znamię Beckera rozwija się we wczesnym dzieciństwie. Zmiana nie znika i pozostaje widoczna przez całe życie.
Histologicznie znamię Beckera jest określane jako hamartoma – guz, który jest zaburzeniem rozwojowym. Jest on zbudowany z tkanek występujących w organizmie, rozmieszczonych nieprawidłowo i w zaburzonych proporcjach. Hamartoma ma charakter nienowotworowy.
Nie zostało do końca stwierdzone, dlaczego powstaje znamię Beckera. Uważa się, że zmiana może mieć podłoże genetyczne. Możliwe, że istotnym czynnikiem etiologicznym są androgeny, ponieważ znamię częściej rozpoznaje się u chłopców niż u dziewczynek.
Jak wygląda znamię Beckera?
Znamię Beckera ma postać brązowej plamy, która osiąga średnicę od 2 do 20 cm. Ma nieregularny kształt, a jego brzegi są wyraźnie odgraniczone od pozostałej skóry. Bardzo często zmiana jest pokryta ciemnymi i szorstkimi włosami. Znamię Beckera przez pierwsze 2 lata stopniowo zwiększa swoją powierzchnię. Ma tendencję do zmiany barwy na ciemniejszą pod wpływem działania promieni słonecznych.
Najczęstszymi lokalizacjami znamienia Beckera są: ramię, bark, klatka piersiowa lub plecy w okolicy łopatki. Zdecydowanie rzadziej jest ono umiejscowione na skórze innej części ciała.
Znamię Beckera u dziewczynki zwykle jest blade i mniej owłosione. Dzieje się tak ze względu na mniejszą ilość androgenów. Jednak po ekspozycji na światło słoneczne również ciemnieje.
Jak rozpoznać znamię Beckera?
Kiedy rodzice zauważą u dziecka znamię barwnikowe, powinni udać się do poradni dermatologicznej. Lekarz dokładnie obejrzy skórę pacjenta i wykona badanie dermatoskopem. Znamię Beckera najczęściej rozpoznaje się na podstawie charakterystycznego wyglądu oraz typowej lokalizacji.
Znamię Beckera wymaga różnicowania z innymi zmianami barwnikowymi. Należą do nich:
- wrodzone znamię komórkowe barwnikowe,
- znamię płaskie,
- atypowe przebarwienie skóry,
- hamartoma miocytów gładkich,
- przebarwienie typu café au lait.
Leczenie znamienia Beckera
Leczenie znamienia Beckera nie jest konieczne. Zmiana, która wygląda nieestetycznie, może zostać usunięta jedną z dostępnych metod, dobraną indywidualnie podczas konsultacji dermatologicznej. Znamię Beckera można usunąć:
- chirurgicznie (nie można usuwać dużych zmian),
- laserowo (naświetlanie powoduje zmianę koloru znamienia na naturalny),
- preparatami wybielającymi skórę (w przypadku dużych zmian, które nie kwalifikują się do usunięcia inną metodą).
Osoby ze znamieniem Beckera powinny unikać ekspozycji na słońce, ponieważ promieniowanie ultrafioletowe powoduje, że staje się ono ciemniejsze. W tym celu należy osłaniać daną część ciała odzieżą oraz stosować kremy z filtrem przeciwsłonecznym (wskaźnik SPF minimum 30).
Nie ma żadnych przeciwwskazań do usuwania nadmiernego owłosienia dostępnymi metodami. Najczęściej pacjenci decydują się na golenie i depilację w domu albo profesjonalne zabiegi kosmetyczne: depilację laserową lub za pomocą elektrolizy.
Elektroliza polega na trwałym usunięciu owłosienia za pomocą prądu stałego. Takie działanie prowadzi do uszkodzenia komórek, które odpowiadają za wzrost włosów w danym obszarze ciała. Metoda jest skuteczna i bezpieczna. Osoby ze znamieniem Beckera przed jej zastosowaniem powinny skonsultować się z lekarzem dermatologiem.
Czy znamię Beckera jest groźne?
Znamię Beckera jest zmianą nowotworową o łagodnym charakterze. Należy je jednak obserwować oraz poddawać się okresowym badaniom kontrolnym w poradni dermatologicznej ze względu na zwiększone ryzyko pojawienia się czerniaka – nowotworu złośliwego skóry. Niepokój powinna wzbudzić zmiana wyglądu znamienia.
Zobacz także: Jak działa skóra i jakie ma funkcje?
Bibliografia:
1. E. Kowalska-Olędzka, L. Rudnicka, Znamiona barwnikowe i czerniak u dzieci, Pediatria po Dyplomie 2011, vol. 15, nr 3, 83–89.
