Zarażenie chlamydią odpowiada za ok. 30% poronień. Jest to jedna z najbardziej niebezpiecznych i jednocześnie najtrudniejszych do zdiagnozowania chorób przenoszonych drogą płciową.
Chlamydia – rodzaje. Co to jest chlamydia trachomatis i jak się ją wykrywa?
Bakterie chlamydia to cała grupa mikroorganizmów wewnątrzkomórkowych. Trzy z nich – Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae i Chlamydia psittaci – są patogenne dla ludzi. Najczęściej dochodzi do zakażeń Chlamydią trachomatis, która dostaje się do organizmu drogą płciową, rozmnaża się w komórkach ciała i rozprzestrzenia z krwią do wszystkich narządów. Chlamydia wywołuje chorobę zwaną chlamydiozą. Jest ona trudna do rozpoznania, bo może przechodzić w stan uśpienia i przez lata nie dawać żadnych widocznych objawów. Nie wszystkie badania na chlamydię są refundowane. Za najbardziej wiarygodne – badanie DNA – trzeba zapłacić 150–200 zł. W związku z tym najczęściej do wykrywania bakterii Chlamydia trachomatis wykorzystuje się serologię (IgM, IgA i IgG). Wynik wskazuje poziom immunoglobulin we krwi. Wzrost liczby przeciwciał, oznaczający infekcję, widoczny jest w ciągu 3–8 tygodni od zakażenia. Test na chlamydię dla mężczyzn i kobiet można też kupić w aptece, a następnie samodzielnie pobrać wymaz z cewki moczowej czy pochwy.
Chlamydia trachomatis – jak można się zarazić?
Bakterie Chlamydia trachomatis przenikają przez błony śluzowe i wnikają bezpośrednio do krwi przez uszkodzoną skórę. Zwykle szkodliwe mikroorganizmy zaczynają atakować przez dolne drogi rodne (u kobiet najpierw kolonizują pochwę). Największe ryzyko zakażenia chlamydią dotyczy osób aktywnych seksualnie, które nie stosują antykoncepcji mechanicznej (prezerwatyw), i uprawiają seks oralny (chlamydia w gardle zdarza się również w przypadku zarażenia gatunkiem pneumoniae). W wielu przypadkach chlamydioza jest efektem niezachowywania higieny osobistej, np. używania wspólnych ręczników do wycierania okolic intymnych, mogące sprawić, że choroby nabawi się cała rodzina. Chlamydia u mężczyzn zdarza się rzadziej niż u kobiet, które są bardziej podatne na infekcje intymne. Odnotowuje się też zarażenia chlamydią u dzieci. Do infekcji może dojść jeszcze w okresie życia płodowego, ponieważ bakterie przenikają przez łożysko matki, albo w trakcie porodu, zwłaszcza jeśli dziecko ma obniżoną odporność (ryzyko wynosi aż 80%). Chlamydioza u kobiety w ciąży jest więc wskazaniem do cesarskiego cięcia.
Co to za bakterie: chlamydie? Zobaczcie, co mówią lekarze:
Chlamydia – objawy ze strony układu moczowo-płciowego
Objawy zakażenia chlamydią mogą się wystąpić najwcześniej po tygodniu od pojawienia się bakterii, ale nie muszą w ogóle się ujawnić. Chlamydiozie u kobiet towarzyszą obfite ropne upławy, bóle brzucha i krwawienia międzymiesiączkowe, zwłaszcza po stosunku, zaburzenia miesiączkowania, a także objawy dyzuryczne (pieczenie podczas oddawania moczu, częste parcia). Bakterie chlamydii rozprzestrzeniają się na kolejne elementy narządu układu rozrodczego, co staje się przyczyną zapaleń przydatków, jajników, jajowodów, szyjki macicy i endometrium, a nawet powodem rozwinięcia się nowotworu.
Powikłania po chlamydiozie mogą doprowadzić do niepłodności i zwiększają ryzyko poronień, ciąż pozamacicznych, przedwczesnych porodów. Stają się również przeszkodą dla zapłodnienia in vitro. Po zarażeniu chlamydią objawy u mężczyzn również dotyczą głównie układu moczowo-płciowego. Występują obrzęk jąder, pieczenie w czasie oddawania moczu, śluzowy wysięk z cewki i bóle krocza promieniujące do pachwin. W wyniku rozprzestrzeniania się bakterii może dojść do zapalenia najądrzy, a w efekcie – tak jak u kobiet – do niepłodności. Nieleczona chlamydioza daje też powikłania niezwiązane z układem moczowo-płciowym, np. zespół Reitera (reaktywne zapalenie stawów).. Noworodki urodzone przez zakażone matki często zapadają na chlamydiowe zapalenie spojówek.
Jak leczyć chlamydiozę?
Trudności w leczeniu chlamydiozy się związane z tym, że po pierwsze późno się ją rozpoznaje, nierzadko dopiero na etapie problemów z zajściem w ciążę, a po drugie bakteria z gatunku trachomatis ma wiele szczepów (jak na razie odkryto ok. 20), różnie reagujących na leki. W przypadku zarażenia chlamydią leczenie naturalne nie przynosi rezultatów – trzeba zastosować antybiotykoterapię u obojga partnerów (leki przyjmuje się mniej więcej przez tydzień). Antybiotyk na chlamydię zawiera substancje z grupy azalidów (np. azytromycynę), tetracyklin (np. doksycyklinę) lub makrolidów właściwych (np. erytromycynę).
