Oparzenie to odpowiedź organizmu na takie czynniki, jak zetknięcie z gorącym płynem lub dotknięcie gorącego narzędzia bądź urządzenia (oparzenie kontaktowe). Może być też spowodowane porażeniem prądem, oparzeniem kwasem bądź też odmrożeniem i działaniem promieniowania.
Czy charakteryzuje się oparzenie 1 stopnia?
Oparzenia klasyfikowane są ze względu na stopień intensywności czynnika, który je wywołał bądź też stężenia substancji w przypadku oparzeń chemicznych. Ważny jest też czas działania na skórę. Wyróżnia się cztery stopnie oparzeń. Powierzchowne oparzenie I stopnia obejmuje jedynie naskórek i charakteryzuje się zaczerwienieniem skóry. Jest ona jednak sucha, a na jej powierzchni nie pojawiają się pęcherze. Może wystąpić niewielki obrzęk. Naskórek schodzi delikatnymi płatkami. Kolejny objaw to silny ból.
Zobacz także: Oparzenia 2 stopnia
Bardzo rozległe oparzenia klasyfikuje się według tzw. reguły dziewiątek. Zgodnie z nią ciało dzieli się na pola stanowiące 9% lub 18% całkowitej powierzchni. U osób dorosłych głowa stanowi 9%, podobnie jak każda kończyna górna, przód i tył tułowia i kończyny dolne stanowią po 18%, a okolice krocza – 1%. Natomiast u dzieci powyżej 5 lat reguła dziewiątek wygląda nieco odmiennie: głowa to 18%, ręce po 9%, nogi po 14% każda, a cały tułów 36%. Większe oparzenia u dzieci poniżej 5 roku życia szacuje się dzięki regule piątek, w której po 20% stanowią: głowa, przód tułowia i jego tył. Każda z kończyn ma po 10%. Niewielkie oparzenia u dorosłych klasyfikuje się za pomocą powierzchni dłoni osoby poszkodowanej. Dłoń z wyprostowanymi przywiedzionymi do siebie palcami to 1% powierzchni ciała.
Zobacz także: Oparzenia 3 stopnia
Oparzenie 1 stopnia – leczenie
W przypadku kontaktu z osobą poparzoną należy użyć rękawiczek. Jeśli czynnik, który spowodował uszkodzenie ciała ciągle jest aktywny, należy go zlikwidować, zachowując zasady bezpieczeństwa. Leczenie oparzeń I stopnia polega przede wszystkim na schłodzeniu tkanek. Można to zrobić, polewając je zimną, czystą wodą. Najlepiej, aby była bieżąca. Ta czynność powinna trwać przez około 15 minut, jeśli w grę wchodzi duża powierzchnia ciała, a w przypadku mniej rozległego oparzenia do czasu, kiedy ból ustąpi. Warto pamiętać, że ochłodzenie dużych oparzeń może spowodować dreszcze u poszkodowanego. Chłodzenie jest najskuteczniejsze, jeśli zostanie zastosowane jak najszybciej od oparzenia.
W przypadku oparzenia dłoni przed schłodzeniem trzeba zdjąć biżuterię. Osoba z oparzeniami w obrębie jamy ustnej powinna ssać kostki lodu bądź płukać wnętrze ust zimną wodą. Kolejny krok to osłonienie poparzonego miejsca przy użyciu jałowego opatrunku. Nie powinien naciskać na ranę. Dobrze jest też zapewnić poszkodowanemu komfort psychiczny, rozmawiając z nim uspokajająco oraz fizyczny, okrywając lub osłaniając przed bezpośrednim źródłem ciepła. Osoby, które mają objawy wstrząsu trzeba ułożyć na plecach i unieść im nogi. Nie należy odrywać odzieży, która przylgnęła do rany, ani dotykać miejsca oparzenia. W przypadku oparzeń wewnętrznych i rozległych oparzeń zewnętrznych nie wolno pić ani jeść. Oparzona skóra nie może być smarowana maściami, kremami, piankami, białkiem jaja kurzego, ani tłuszczem – to niektóre z domowych sposobów na oparzenia.
Oparzenie I stopnia zazwyczaj nie wymaga pomocy lekarza. Wyjątkiem są sytuacje, kiedy oparzeniu ulegnie niemowlę bądź dziecko lub gdy oparzenie jest rozlegle bądź bardzo bolesne. Warto wiedzieć, że konsultacji lekarskiej wymagają oparzenia I stopnia, które dotyczą twarzy, szyi, klatki piersiowej oraz krocza. Do specjalisty należy zgłosić się także wtedy, gdy oparzone zostało oko bądź jego okolice Lekarz powinien obejrzeć rany, które przekraczają 3% powierzchni ciała.. Wskazaniem do wizyty w szpitalu są dreszcze, gorączka, osłabienie oraz bóle i zawroty głowy pojawiające się kilka godzin po oparzeniu. Hospitalizacja dotyczy też osób z poparzeniem na obwodzie kończyny i oparzonych chemicznie, elektrycznie bądź z oparzeniem wewnętrznym.
Oparzenie 1 stopnia – odszkodowanie
Odszkodowanie stopnia można uzyskać w przypadku trwałego uszczerbku na zdrowiu. To rzadka sytuacja przy oparzeniach I stopnia. Może jednak wystąpić, jeśli jest ono rozległe, dotyczy małżowiny usznej bądź gałki ocznej. Lekarze opisujący stopień uszkodzenia ciała powinni zrobić to wyczerpująco, opisując lokalizację, wielkość oraz podać ewentualne następstwa oparzenia takie jak ściągnięcie skóry bądź ograniczenie ruchomości na skutek powstania blizn. Jako oparzenia lekkie klasyfikuje się oparzenia I stopnia, nieprzekraczające 15% powierzchni ciała, średnie – 15-30%, a ciężkie- powyżej 30%. Ostateczną decyzję o wypłacie odszkodowania podejmuje lekarz orzecznik i komisja. W zależności od tego, co ustalą, towarzystwo ubezpieczeniowe może wypłacić poszkodowanemu należne pieniądze.
