Badanie GBS wykonywane jest obligatoryjnie między 35. a 37. tygodniem ciąży. Jeśli nie zostało wykonane podczas rutynowej wizyty u ginekologa, zostaje wykonane w szpitalu przy przyjęciu do porodu lub wdrażane jest odpowiednie postępowanie profilaktyczne u kobiet u których nie zdążono pobrać wymazu wcześniej.
Badanie GBS - co to jest?
Badanie GBS, to wymaz z przedsionka pochwy, poddawany ocenie mikrobiologicznej, który wykonuje się między 35. a 37. tygodniem ciąży. Umożliwia sprawdzenie, czy mama nie zarazi paciorkowcem dziecka w trakcie rozwiązania. GBS jest nazwą paciorkowca typu B, Streptococcus agalactiae, którego naturalnym środowiskiem jest dolny odcinek układu pokarmowego, odbyt oraz drogi rodne kobiety. Paciorkowiec występuje u dużego odsetka kobiet (10-30%), jednak nie powoduje żadnych przykrych dolegliwości (np. upławów), dlatego większość pań nie zdaje sobie sprawy z jego obecności. GBS może jednak zagrażać życiu dziecka, ponieważ w czasie ciąży, kiedy mikroflora w drogach rodnych się naturalnie zmienia, ma idealne warunki do rozmnażania się. Wykonanie badania na obecność dużej liczby bakterii jest bardzo ważne, ponieważ paciorkowiec może przenieść się na dziecko w trakcie przechodzenia przez kanał rodny kobiety i doprowadzić do poważnych powikłań.
Zobacz także: Paciorkowiec w ciąży – jak wygląda badanie. Paciorkowiec a ciąża
Najczęstszymi konsekwencjami infekcji GBS u dziecka, są:
-
zapalenie płuc,
- choroby układu oddechowego,
- zapalenie opon rdzeniowo-mózgowych,
- posocznica (sepsa).
W wyniku tych powikłań może dojść do śmierci noworodka, dlatego profilaktyka związana z obecnością GBS jest bardzo ważna. Należy jednak wiedzieć, że nie każda zakażona matka zarazi dziecko (2- 4 dzieci na 1000 urodzeń). Noworodki kobiet, u których potwierdzono obecność GBS, po porodzie dostają dożylnie antybiotyk, który zmniejsza ryzyko wystąpienia którejkolwiek choroby.
Badanie GBS - wskazania do badania
Badanie GBS powinno zostać przeprowadzone u wszystkich ciężarnych, jednak należy pamiętać szczególnie o kobietach z grupy ryzyka, czyli na przykład tych, które mają cukrzycę, są szczególnie narażone na wzmożoną aktywność paciorkowca w pochwie. Poza tym, bakterie mogą się rozwijać w drogach rodnych kobiety, która urodziła już zarażone dziecko lub istnieje ryzyko przedwczesnego porodu. W takich sytuacji możliwość przeniesienia paciorkowca w trakcie przeciskania się malucha przez drogi rodne mamy, jest bardzo wysoka. Co za tym idzie, wzrasta ryzyko wystąpienia niebezpiecznych chorób, które mogą doprowadzić do śmierci maleństwa. Badanie GBS pozwala wyeliminować ryzyko.
Badania GBS - przygotowania do badania
Badanie GBS nie wymaga żadnego przygotowania. Kobiety, które nie są w ciąży, mogą wykonać badanie GBS w każdym dniu cyklu, poza miesiączką. Zaleca się, by co najmniej 24h przed wykonaniem badania nie współżyć, a na kilka dni przed planowym wykonaniem wymazu nie stosować żadnych leków czy globulek dopochwowych.
Badanie GBS - jak wygląda badanie?
Badanie GBS polega na pobraniu wymazu z pochwy oraz z odbytu w gabinecie ginekologicznym lub w szpitalu, w którym znajduje się również laboratorium mikrobiologiczne. Kobieta dostaje od lekarza prowadzącego skierowanie na wykonanie wymazu, choć często pobiera go ten sam ginekolog. Czas oczekiwania na wyniki wynosi około pięciu dni.
Badanie GBS - co oznacza pozytywny wynik testu?
Pozytywny wynik testu oznacza, że w pochwie znajdują się paciorkowce B-hemolizujące. Informacje na ten temat są zapisywane w karcie ciężarnej, które są następnie odczytywane przez położną. Pielęgniarka bezpośrednio przed porodem podaje kobiecie dożylnie penicylinę lub ampicylinę. Natomiast GBS ujemny oznacza, że w pochwie ciężarnej nie zostały wykryte bakterie paciorkowca, co również zostaje odnotowane w karcie.
Zobacz także: GBS dodatni – o czym świadczy i jak interpretować wynik?
Badanie GBS - terapia antybiotykowa
Kobiety, które mają dodatni wynik GBS, dostają dożylnie penicylinę G. W strefie zagrożenia znajdują się również panie, których poprzednie dziecko było zarażone paciorkowcem lub bakterie zostały wykryte w moczu na wcześniejszym etapie ciąży. Terapię antybiotykową stosuje się również w przypadku ciężarnych, których poród rozpoczął się przed wykonaniem badań GBS.
