Antidol to lek przeciwbólowy. Wskazaniem do przyjmowania farmaceutyku są bóle o średnim i dużym nasileniu, różnego pochodzenia, np.: ból głowy, ból po wyrwaniu zęba, ból kostno-stawowy (także pourazowy), ból pourazowy tkanek miękkich oraz ból miesiączkowy. Substancjami czynnymi w leku są paracetamol oraz kodeina. Jedna tabletka zawiera 500 mg paracetamolu (Paracetamolum) jako Compap L 90% 500 mg oraz 15 mg kodeiny fosforan (Codeini phosphas). Dodatkowo w skład leku wchodzą skrobia kukurydziana żelowana, kwas stearynowy, powidon, krospowidon, prosolv, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna oraz magnezu stearynian.
Antidol – przeciwwskazania
Przeciwwskazaniem do podania leku jest uczulenie na paracetamol, kodeinę, opioidy lub inny składnik leku. Farmaceutyku nie podaje się pacjentom z:
- ciężką niewydolność wątroby i nerek;
- niewydolnością oddechową;
- wrodzonym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej;
- reduktazy methemoglobinowej i niedokrwistość hemolityczna.
Przeciwwskazaniem jest także przejście zabiegu usunięcia migdałka podniebiennego (tonsilektomia) i (lub) gardłowego (adenoidektomia) u dzieci i młodzieży (w wieku od 0 do 18 lat) w ramach leczenia zespołu obturacyjnego bezdechu śródsennego oraz bardzo szybki metabolizm z udziałem enzymu CYP2D6.
W przypadku pacjentów z chorobą Addisona, nadczynnością tarczycy, rozrostem gruczołu krokowego i utrudnionym odpływem moczu, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP), podeszłym wieku, zwłaszcza z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek, urazami głowy (ze względu na możliwość nasilonego hamowania czynności oddechowej i zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego), uzależnienionych od alkoholu (ze względu na szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby), nadużywający w przeszłości alkoholu i (lub) leków oraz po przebytej niedawno operacji w obrębie przewodu pokarmowego decyzja o zasadności podania leku zawsze należy do lekarza. Tylko on może ocenić czy dany lek będzie dla chorego bezpieczny.
Szczególną ostrożność należy zachować także w przypadku pacjentów z astmą oskrzelową (może wywołać atak astmy) oraz wysokim ciśnieniem śródczaszkowy. Zdarza się, że kodeina jeszcze bardziej je podnosi. Ostrożność wymagana jest również w przypadku pacjentów z niedrożnością jelit lub ostrymi chorobami w obrębie jamy brzusznej, a także u osób po zabiegu usunięcia pęcherzyka żółciowego, ze względu na ryzyko rozwoju ostrego zapalenia trzustki.
Przeciwwskazaniem do podania leku jest także wiek pacjenta. Leku nie podaje się dzieciom poniżej 12 roku życia (ze względu na ryzyko toksyczności opioidów związane ze zmiennym i nieprzewidywalnym metabolizmem kodeiny do morfiny). Lek może niebezpieczny także dla dzieci z zaburzoną czynnością oddechową.
Leku nie mogą przyjmować kobiety w ciąży oraz karmiące dziecko piersią.
Antidol – dawkowanie
Lek Antidol należy przyjmować w możliwie jak w najmniejszej dawce i jak najkrócej. Dorośli i dzieci powyżej 15 roku życia powinni przyjmować 1-2 tabletki 4 razy na dobę (nie można przyjmować więcej niż 6 tabletek na dobę, odpowiada to 3 g paracetamolu i 90 mg kodeiny fosforanu na dobę). Lek można przyjmować w 6 godzinnych odstępach.
W przypadku młodszych dzieci, czyli między 12-15 rokiem życia zaleca się przyjmowanie 1 tabletki co 6 godzin (nie można przyjmować więcej niż 4 tabletek na dobę, taka dawka odpowiada 2 g paracetamolu i 60 mg kodeiny fosforanu na dobę). Należy pamiętać, że w przypadku dzieci między 12-18 roku dawka leku będzie zależała od masy ciała. Zaleca się przyjmowanie 0,5 do 1 mg/kg mc., a maksymalna dawka dobowa kodeiny nie powinna być większa niż 240 mg. Lek należy przyjmować po posiłku i obficie popić wodą.
Antidol zazwyczaj stosuje się maksymalnie trzy dni. Jeśli po tym czasie nie ma żadnej poprawy należy skonsultować się z lekarzem.
W przypadku pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby – jeśli podanie leku jest zasadne – należy przyjmować mniejsze dawki. W przypadku chorych z niewydolnością nerek odstęp między dawkami powinien wynosić co najmniej 8 godzin. W przypadku starszych osób decyzja o zmniejszeniu dawki zawsze należy do lekarza.
Zobacz film i dowiedz się wszystkiego o bezpiecznym przyjmowaniu leków:
Antidol – interakcje z innymi lekami
Antidol może wchodzić w interakcję z innymi lekami. Substancje o działaniu toksycznym na wątrobę mogą kumulować paracetamolu i doprowadzić do przedawkowania. Farmaceutyk może wchodzić w reakcję z barbituranami, lekami przeciwpadaczkowymi i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi oraz alkoholem.
Długotrwałe, regularne stosowanie paracetamolu z warfaryną i innymi pochodnymi kumaryny może nasilać działanie przeciwzakrzepowe tych leków i zwiększać ryzyko krwawień. Dodatkowo Metoklopramid i domperydon mogą nasilić działanie paracetamolu. Paracetamol może wydłużyć okres półtrwania chloramfenikolu w osoczu. Propantelina i kolestyramina opóźniają wchłanianie paracetamolu z przewodu pokarmowego. Podczas jednoczesnego stosowania leku Antidol z probenecydem konieczne może być zmniejszenie dawki paracetamolu. Przyjmowanie paracetamolu z lekami hamującymi jego rozkład w wątrobie (np. ryfampicyna, leki przeciwpadaczkowe, niektóre leki nasenne) może zwiększyć prawdopodobieństwo uszkodzenia wątroby. Paracetamol stosowany z inhibitorami MAO może wywołać stany pobudzenia i wysoką gorączkę. Osoby, które zakończyły terapię inhibitorami muszą zrobić co najmniej dwa tygodnie przerwy nim zaczną przyjmować Antidol. Paracetamol zmniejsza stężenie we krwi jednocześnie stosowanej lamotryginy. Cymetydyna, metyrapon, probenecyd, fenazon, salicylamid, izoniazyd, ranitydyna, propranolol wydłużają okres półtrwania paracetamolu we krwi.
Kodeina wzmacnia działanie substancji hamujących ośrodkowy układ nerwowy, w tym alkoholu, leków znieczulających, leków nasennych, uspokajających, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i pochodnych fenotiazyny. Równoczesne przyjmowanie opioidów i leków o działaniu uspokajającym, takich jak benzodiazepiny lub podobne leki zwiększa ryzyko sedacji, zahamowania czynności oddechowej, śpiączki i zgonu na skutek addycyjnego działania hamującego na układ nerwowy. W takich przypadkach konieczne może być zmniejszenie dawki leku. Opioidowe leki przeciwbólowe mogą reagować z inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) i powodować wystąpienie zespołu serotoninowego. Należy unikać jednoczesnego ich stosowania. Kodeina może antagonizować działanie metoklopramidu i domperydonu na motorykę przewodu pokarmowego. Dodatkowo Cymetydyna może zahamować metabolizm opioidów.
Antidol – działania na pożądania
Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą zmęczenie, zawroty głowy, bóle głowy (o niewielkim nasileniu), zmniejszenie ciśnienia tętniczego, omdlenie (po zastosowaniu dużych dawek), nudności, wymioty (zwłaszcza na początku leczenia), zaparcie. Dodatkowo u chorych mogą występować także:
małopłytkowość, leukopenia, agranulocytoza, pancytopenia (pojedyncze przypadki), immunologicznego, reakcje nadwrażliwości, takie jak obrzęk naczynioruchowy, duszność, zlewne poty, złe samopoczucie, obniżenie ciśnienia tętniczego, zaburzenia snu, zahamowanie ośrodka oddechowego, euforia lub dysforia (po przyjęciu dużych dawek), zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej (po zastosowaniu dużych dawek), zaburzenia widzenia lub zwężenie źrenic (po zastosowaniu dużych dawek), szumy uszne, duszność, skurcz oskrzeli, obrzęk płuc (po przyjęciu dużych dawek, szczególnie u osób z upośledzoną czynnością płuc), suchość w jamie ustnej, wysypka, świąd, zaczerwienienie skóry, pokrzywka, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang. TEN), zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS); ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP), nadmierne pocenia, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, ostre zapalenie trzustki (u osób po przebytej cholecystektomii) oraz reakcja anafilaktyczna.
Uwag! Kodeina zwarta w leku jest pochodną morfiny. Tym samym lek może uzależniać.
