Angina to określenie zapalenia gardła i migdałków. Może rozwinąć się zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Nawracająca, częsta angina u dorosłych może prowadzić do powikłań w postaci np. ropni okołomigdałkowych. Najczęstszą przyczyną anginy są wirusy. Jedynie kilka procent zakażeń gardła wywołują bakterie, w tym przede wszystkim paciorkowce beta-hemolizujące grupy A. Objawy anginy zależą od jej przyczyny. Angina ropna, o etiologii bakteryjnej, nie daje zazwyczaj objawów w postaci kaszlu, nieżytu nosa czy bólów mięśniowych, w przeciwieństwie do infekcji wirusowych.
Angina u dorosłych – przyczyny
Przyczyny anginy u dorosłych to w przeważającym odsetku (około 90%) infekcje wirusowe. Szczyt zachorowań przypada na sezon jesienno-zimowy. Zarazić można się głównie wirusem grypy lub paragrypy, rynowirusami, adenowirusami, koronawirusami czy enterowirusami (np. Coxsackie). Angina wirusowa jest często określana po prostu chorobą przeziębieniową. Bardzo rzadko zapalenie gardła wywołane jest przez bakterie, przede wszystkim paciorkowce beta-hemolizujące grupy A. Mówiąc o przyczynach anginy, nie można zapominać również o drobnoustrojach przenoszonych podczas kontaktów płciowych.
Rezerwuarem zakażenia jest drugi chory. Zarazić się można przez kontakt bezpośredni bądź droga kropelkową. W przypadku zakażeń wirusowych zakaźność sięga od 3 dni przed pojawieniem się objawów do nawet 3 tygodni po ich ustąpieniu. Okres zakaźności anginy bakteryjnej zależy od podjętego leczenia. Jeśli wdroży się antybiotykoterapię, chory stanowi źródło infekcji jedynie w ciągu pierwszych 24 godzin terapii. Gdy jednak nie podejmie leczenia odpowiednim antybiotykiem, może zarażać jeszcze przez tydzień po ustąpieniu objawów.
Objawy anginy u dorosłych
Jeśli angina wywołana jest przez wirusy, daje objawy grypopodobne. Zaliczają się tu: bóle mięśniowe, osłabienie, męczliwość, podwyższenie temperatury ciała, nieżyt nosa, kaszel, chrypka. Wydzielina z nosa jest przezroczysta lub lekko żółtawa, błony śluzowe gardła są zaczerwienione. W przypadku anginy paciorkowcowej wymienia się kilka cech skłaniających do rozpoznania anginy ropnej, a mianowicie:
- wysięk na migdałkach i ich obrzęk,
- wysoka gorączka (>38°C),
- powiększenie węzłów chłonnych szyjnych przednich,
- brak kaszlu,
- nagłe pojawienie się objawów choroby.
Anginie towarzyszą najczęściej ból gardła i problem z przełykaniem.
Rozpoznanie i leczenie anginy u dorosłych
Przy podejrzeniu wirusowej anginy u dorosłych rozpoczyna się leczenie objawowe. Stosuje się leki przeciwzapalne, przeciwgorączkowe. Chory musi leżeć i odpoczywać. Angina wywołana paciorkowcem beta-hemolizującym grupy A musi być leczona antybiotykiem, by uniknąć powikłań w postaci np. ropnia okołomigdałkowego. Powikłania są również częstsze przy często nawracających anginach u dorosłych. Objawy powinny naprowadzić lekarza na prawdopodobne rozpoznanie. Jeśli lekarz nie ma wątpliwości co do przyczyny choroby, może włączyć od razu antybiotyk. W przypadkach wątpliwych można wykonać wymaz z gardła i migdałków bądź szybki test na wykrycie paciorkowca.
W leczeniu anginy paciorkowcowej wykorzystuje się penicyliny, ewentualnie cefalosporyny, makrolidy bądź klindamycynę. Najczęściej podaje się penicyliny, ponieważ rzadko zdarza się oporność paciorkowca na ten antybiotyk. Konieczne jest leczenie przez 10 dni.
