Angina paciorkowcowa to zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła. W sprecyzowaniu leczenia anginy ropnej bardzo ważne miejsce zajmuje zróżnicowanie zakażenia wirusowego i bakteryjnego, żeby nie doszło do niepotrzebnego stosowania antybiotyku. Oprócz dokładnie przeprowadzonego wywiadu i oceny objawów pomocne okazują się wymaz z gardła lub szybki test w kierunku paciorkowca ropotwórczego.
Jak wyleczyć anginę ropną?
Leczenie anginy ropnej wymaga podania antybiotyku, który skuteczny będzie wobec paciorkowców z grupy A. To właśnie te patogeny odpowiadają za rozwój zapalenia migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła. Podanie antybiotyku wiąże się z wieloma korzyściami, gdyż nie tylko łagodzi objawy choroby, ale i zmniejsza ryzyko powikłań w postaci gorączki reumatycznej czy zapaleń ucha i zatok, zwalcza nosicielstwo, czyli prowadzi do eradykacji drobnoustroju z organizmu, a także skraca okres zakaźności. Niestety zaniechanie terapii z powodu dość szybkiej poprawy klinicznej czy pomijanie dawek leku wpływa na ograniczenie skuteczności terapii.
Czym leczyć anginę ropną?
W leczeniu anginy ropnej zastosowanie znajdują antybiotyki z grupy penicylin, ponieważ bakterie wywołujące chorobę wykazują na nie brak oporności. Lekiem pierwszego rzutu jest penicylina fenoksymetylowa, którą powinno się stosować przez 10 dni. Jeśli chory jest na nią uczulony, można mu podać cefadroksyl. Środek ten przeznaczony jest dla osób o opóźnionym typie nadwrażliwości oraz nosicieli Streptococcus pyogenes. W porównaniu z penicyliną wykazuje wyższą skuteczność wobec eradykacji patogenu. Leczenie cefadroksylem powinno trwać 10 dni. Z kolei przy wystąpieniu nadwrażliwości typu natychmiastowego powinny być stosowane makrolidy, w tym przede wszystkim klarytromycyna przez 10 dni. Alternatywę dla niej stanowi azytromycyna podawana przez 3–5 dni. Niecelowe jest leczenie anginy paciorkowcowej amoksycyliną czy aksetylem cefuroksymu. W nawrocie anginy paciorkowcowej zaleca się podawanie cefadroksylu lub klindamycyny.
Leczenie anginy ropnej – czy potrzebny jest antybiotyk?
Ze względu na dość zbliżony obraz anginy wirusowej i bakteryjnej dojść może do niepotrzebnego przypisania antybiotyków. Dlatego też zasadność ich użycia powinna zostać potwierdzona w badaniu mikrobiologicznym. Poleca się wykonanie posiewu z wymazu z gardła lub szybkiego testu na obecność antygenu paciorkowców ropotwórczych, czyli Streptococcus pyogenes.
Czytaj także: Wirus a bakteria – różnice między patogenami i wywołanymi przez nie infekcjami organizmu
Dla oceny prawdopodobieństwa paciorkowcowego podłoża zapalenia błony śluzowej gardła i migdałków podniebiennych stosuje się skalę punktową Centora/McIsaaca. Narzędzie przedstawia poniższa tabela:
| Parametr | Liczba punktów |
|---|---|
| Gorączka > 38oC | 1 |
| Brak kaszlu | 1 |
| Powiększone węzły chłonne szyjne przednie | 1 |
| Nalot włóknikowy i obrzęk migdałków | 1 |
| Wiek 3–14 lat | 1 |
| Wiek 15–44 lat | 0 |
| Wiek > 45 lat | -1 |
Interpretacja punktów skali Centora/McIsaaca przedstawia się następująco:
- 0–1– nie wymaga antybiotykoterapii,
- 2–3 – badanie bakteriologiczne lub szybki test,
- 4 – antybiotykoterapia z równoległą diagnostyką bakteriologiczną,
- < 0 – odstawienie antybiotyku.
Angina ropna – leczenie domowe
W anginie ropnej pomocne bywa leczenie domowe, które powinno pełnić funkcję wspierającą wobec terapii farmakologicznej. Na ból gardła warto stosować mleko z miodem, sok z malin, sok z dzikiej róży, syrop z cebuli czy buraków. Dodatkowo gardło powinno się płukać ziołowymi naparami, w tym zwłaszcza z rumianku lub szałwii, bądź roztworem z wody utlenionej. Na bolące gardło przykładać warto suche, ciepłe okłady. Domowe leczenie anginy ropnej powinno uwzględniać nawadnianie organizmu. Najlepiej pić mineralną wodę niegazowaną i niesłodzoną, przestudzoną herbatę. Jest to bardzo ważne, gdyż nierzadko towarzyszące anginie wymioty, biegunka, wzmożona potliwość, gorączka mogą doprowadzić do odwodnienia organizmu i zaburzeń gospodarki elektrolitowej.
Jak wygląda leczenie anginy? Dowiesz się tego z filmu:
Chorym na anginę wskazany jest odpoczynek. Należy zapewnić im odpowiednie warunki w pomieszczeniu – nawilżenie i oczyszczanie powietrza – oraz ograniczyć ekspozycję na czynniki drażniące błonę śluzową gardła, takie jak dym tytoniowy, kurz, pył, gwałtowne zmiany temperatury otoczenia. Chorzy powinni zadbać o higienę jamy ustnej. Częste mycie zębów czy używanie płynów do płukania jamy ustnej ogranicza namnażanie się chorobotwórczych patogenów. Kolejnym domowym sposobem na leczenie anginy ropnej jest odpowiedni sposób odżywiania. Chorym zaleca się delikatną, płynną lub półpłynną dietę. Z jadłospisu wykluczyć trzeba gorące, ostro przyprawione i mocno schłodzone potrawy. Konieczne jest wzmocnienie ogólnej odporności organizmu, do czego zastosować można preparaty z witaminą C i rutyną. Innym domowym sposobem leczenia anginy ropnej jest jedzenie czosnku. Ten naturalny antybiotyk wykazuje silne właściwości bakteriobójcze.
Czytaj także: Powikłania po anginie u dzieci i dorosłych nieleczonych antybiotykami
Bibliografia:
- M. Dziekiewicz, A. Radzikowski, Angina paciorkowcowa – zasady diagnostyki i leczenia, [w:] „Pediatria i Medycyna Rodzinna” 2016, 12(2), s. 141–149.
- A. Wawrzyniak, Racjonalna terapia ostrych infekcji górnych dróg oddechowych, [w:] „Forum Medycyny Rodzinnej”, 2011, 5(5), s. 401–406.
- D. Dzierżanowska, K. Dzierżanowska-Fangrat, Przewodnik antybiotykoterapii 2019, Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 2019.
- W. Hryniewicz, P. Albrecht, A. Radzikowski i wsp., Rekomendacje postępowania w pozaszpitalnych zakażeniach układu oddechowego, Narodowy Instytut Leków, Warszawa 2016.
