Substancją czynną w leku Siofor jest chlorowodorek metforminy. Farmaceutyk ma postać tabletek powlekanych i zaliczany jest do leków zwanych biguanidami. Siofor stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2. W skład leku wchodzą chlorowodorek metforminy, hypromeloza, powidon, magnezu stearynian. Powłoka tabletki to hypromeloza, makrogol 6000 oraz tytanu dwutlenek (E 171).
Siofor – kiedy jest stosowany?
Siofor to lek stosowany przede wszystkim u osób, które chorują na cukrzycę typy 2. Preparat może być przyjmowany zarówno przez osoby dorosłe, jak i dzieci, które ukończyły dziesiąty rok życia. Lek ma postać tabletek powlekanych. Schemat przyjmowania leku zależy od stanu zdrowia pacjenta i ustalany jest przez lekarza. Tylko on w oparciu o aktualne wyniki badań chorego jest w stanie ustalić dawkę, która pozwoli osiągnąć jak najlepszy efekt terapeutyczny.
Siofor – dawkowanie
Siofor może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Najczęściej łączy się go z insuliną. Zazwyczaj chorym zaleca się przyjmowanie 2-3 tabletek w ciągu dnia. W przypadku osób, które mają problemy z nerkami konieczne może być zmniejszenie dawki leku. Dzienna dawka chlorowodorku metforminy nie może być większa niż 2550 mg. W przypadku dzieci powyżej 10 roku życia i młodzieży (także u tych, które przyjmują inne leki przeciwcukrzycowe, np. insulinę) leczenie zaczyna się od jednej tabletki dziennie. Jeśli jest taka potrzeba dzienną dawkę zwiększa się do dwóch tabletek. Bardzo ważne jest, aby dzienna dawka nie przekroczyła 1700 mg chlorowodorku metforminy.
Najczęściej zaleca się przyjmowanie leku wraz z posiłkiem lub tuż po jedzeniu. Lek trzeba przyjąć w całości i popić szklanką wody. Jeśli chory przyjmuje dwie tabletki należy przyjmować je w równych odstępach czasu.
Siofor stosowany jest także u pacjentów z tzw. stanem przedcukrzycowym. Początkowo chorzy przyjmują jedną tabletkę w czasie posiłku lub po nim. Jeśli lekarz polecił przyjmowanie dwóch tabletek dziennie w czasie lub po jedzeniu.
Podczas terapii należy ściśle przestrzegać nie tylko schematu przyjmowania leku, ale także diety, która w leczeniu cukrzycy typu 2 oraz stanu przedcukrzycowego ma szczególne znaczenie. Chorzy muszą zwrócić szczególną uwagę na ilość węglowodanów przyjmowanych w ciągu dnia. Osoby, które są otyłe lub mają nadwagę powinny stosować dietę z ograniczeniem kalorii pod kontrolą lekarza. Chorzy na cukrzycę typu 2 lub mający stan przedcukrzycowy muszą pamiętać również o odpowiedniej dawce ruchu. Aktywność powinna być dobrana do aktualnych możliwości pacjenta. Każdy chory musi sobie zdawać sprawę, że redukcja masy ciała i zdrowa dieta to najlepszy sposób, aby pozbyć się nadwagi, która sprzyja rozwojowi cukrzycy typu 2.
Jak skutecznie leczyć cukrzycę? Dowiesz się tego z filmu:
Siofor – przeciwwskazania
Mimo że Siofor jest bardzo często przyjmowany przez osoby, które chorują na cukrzycę lub mają stan przedcukrzycowy, to są sytuacje kiedy lek nie może zostać przepisany. Przeciwwskazaniem do podania leku są:
- uczulenie (nadwrażliwość) chorego na chlorowodorek metforminy lub inny składnik leku,
- niewyrównana cukrzyca, np. ciężka hiperglikemia (duże stężenie glukozy we krwi), nudności, wymioty, biegunka, nagłe zmniejszenie masy ciała, kwasica mleczanowa lub kwasica ketonowa;
- choroby nerek lub jakikolwiek stan, w którym może dojść do zaburzenia czynności nerek, np. odwodnienie spowodowane wymiotami lub biegunką; ciężkie zakażenie, wstrząs czy kwasica mleczanowa
- ostre lub przewlekłe choroby, które mogą powodować niedotlenienie tkanek, takie jak: niewydolność serca lub niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, zaburzenia krążenia (wstrząs). Brak dopływu tlenu do tkanek może spowodować wystąpienie kwasicy mleczanowej;
- niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem lub uzależnienie od alkoholu.
Leku nie podaje się również tym chorym, którzy muszą mieć wykonane badanie radiologiczne lub tomografię komputerową z kontrastem zawierającym jod. Siofor należy odstawić na 48 godzin przed planowanym badaniem. Kolejną dawkę można przyjąć dopiero po upływie 48 godzin od wykonania badania.
Dużą ostrożność podczas stosowania leku należy zachować u tych pacjentów, u których wystąpiły pierwsze objawy zakażenia bakteryjnego lub wirusowego (np. grypa, zakażenie układu oddechowego lub moczowego) oraz u tych, u których istnieje podejrzenie uszkodzenia nerek (dotyczy to bardzo często tych osób, które zaczynają terapię lekami przeciwnadciśnieniowymi lub przeciwreumatycznymi). Lekarz przez cały czas leczenia powinien kontrolować pracę nerek.
Siofor nie powoduje hipoglikemii (zbyt niski poziom glukozy we krwi). Taka sytuacja może mieć jednak miejscy, gdy Siofor jest przyjmowany równocześnie z innym lekiem przeciwcukrzycowym, który może prowadzić do hipoglikemii (np. pochodne sulfonylomocznika, insulina, meglitynidy). Wystąpienie objawów hipoglikemii, czyli osłabienia, zawrotów głowy, nadmierne pocenie, szybkie bicie serca, zaburzenia widzenia lub trudności z koncentracją wymaga podania czegoś słodkiego do jedzenia lub picia, aby podnieść poziom cukru we krwi.
Kobiety w ciąży lub podejrzewają, że mogą być w ciąży przed rozpoczęciem kuracji muszą poradzić się lekarza lub farmaceuty. Lek nie może być stosowany przez kobiety karmiące piersią.
Leku nie można łączyć z alkoholem, ponieważ może to przyczynić się do rozwoju kwasicy mleczanowej.
Siofor – działania niepożądane
Kwasica mleczanowa to najgroźniejsze powikłanie, które może pojawić się u osób przyjmujących Siofor. Na szczęście występuje ona bardzo rzadko. Do najczęściej zgłaszanych skutków ubocznych należą nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, utrata apetytu. Dolegliwości te nie wymagają leczenia i zazwyczaj ustępują samoistnie. U osób, które leczone są metforminą po pewnym czasie obserwuje się zaburzone wchłanianie witaminy B12 oraz spadek jest stężenia we krwi. Tym samym, u tej grupy chorych rozwija się niedokrwistość megaloblastyczna. Niekiedy Siofor zaburza pracę wątroby (np. zapalenie wątroby). Jeśli problem znika po odstawieniu leku konieczna jest konsultacja z lekarzem.
Siofor – interakcje z innymi lekami
Siofor może wchodzić w rekcję z innymi lekami. Osoby, które przyjmują leki moczopędne, przeciwbólowe na problemy ze stawami czy stan zapalny ( np. NLPZ i inhibitory COX-2, takie jak ibuprofen i celekoksyb), na nadciśnienie (inhibitory ACE i antagoniści receptora antagonisty II), leki zawierające alkohol, ranolazynę (stosowana w leczeniu dławicy piersiowej) lub cymetydynę (stosowana w leczeniu zaburzeń żołądkowych), leki zawierające kortyzon (kortykosteroidy) oraz niektóre leki stosowane w astmie oskrzelowej muszą poinformować o tym lekarza. Tylko on może zdecydować, czy Siofor będzie bezpieczny dla danego pacjenta i czy nie wywoła u niego żadnych działań niepożądanych.
