Zakażenia rzęsistkiem pochwowym są rozpowszechnione na całym świecie. Rzęsistkowica, czyli choroba wywołana rzęsistkiem pochwowym, jest chorobą przenoszoną głównie poprzez stosunki płciowe. Podejrzenie choroby narządów płciowych zawsze powinno skłonić do wizyty u wenerologa. Nie należy opierać się na domowym leczeniu.
Rzęsistek pochwowy – główne przyczyny
Rzęsistek pochwowy, czyli Trichomonas vaginalis, jest to pasożyt atakujący układ moczowo-płciowy. U mężczyzn najczęściej ogranicza się do cewki moczowej, choć zdarza się, że nieleczony atakuje również gruczoł krokowy (prostatę) oraz pęcherzyki nasienne. Cewka moczowa to idealne środowisko dla rzęsistka pochwowego, ponieważ jest tam ciepło i wilgotno, a takie warunki są doskonałe dla jego cyklu rozwojowego. U kobiet cewka moczowa również jest głównym miejscem bytowania tego pasożyta, jednak poza cewką pierwotniak pasożytuje w pochwie i pęcherzu moczowym.
Przyczyną rzęsistkowicy, a tym samym zakażenia rzęsistkiem pochwowym jest stosunek seksualny. Często zakażenie współistnieje z innymi jednostkami chorobowymi przenoszonymi drogą płciową, a także chorobami predysponującymi do obniżonej odporności i skłonnością do zakażeń (na przykład HIV). Dlatego też czynnikami ryzyka zakażenia rzęsistkiem pochwowym jest posiadanie licznych partnerów seksualnych, niestosowanie barierowych środków zapobiegających ciąży (prezerwatyw).
Rzęsistkowica ze względu na to, że u mężczyzn czasem atakuje pęcherzyki nasienne, może przyczynić się do niepłodności. U kobiet może być przyczyną powikłań ciążowych. Ponadto istnieją duże szanse na przeniesienie rzęsistka pochwowego na dziecko podczas porodu. Zakażenia u dzieci mają różny obraz kliniczny i mogą utrzymywać się nawet przez kilka pierwszych lat życia.
Rzęsistek pochwowy – objawy
Bardzo często rzęsistek pochwowy bytuje w układzie moczowo-płciowym kobiet i mężczyzn, nie wywołując niepokojących objawów nawet przez kilka lat. Jeśli jednak przechodzi w objawową postać choroby, może mieć różny obraz kliniczny. U wielu kobiet objawia się pienistymi, żółtozielonymi upławami mającymi dość nieprzyjemny zapach. Towarzyszy temu świąd, pieczenie i podrażnienie zewnętrznych narządów płciowych. Rzadko dolegliwości bólowe. U mężczyzn objawy sugerują zapalenie cewki moczowej, ponieważ występuje ból i pieczenie podczas oddawania moczu. Pojawia się też wyciek białawy z cewki moczowej i zwiększa się częstotliwość oddawanego moczu.
Leki stosowane w leczeniu rzęsistka pochwowego
Najczęściej stosowanym lekiem w leczeniu rzęsistkowicy jest metronidazol, czyli lek przeciwpierwotniakowy podawany drogą doustną. Nie ma leków dopochwowych skutecznych w terapii. Należy pamiętać, że lecząc osobę zarażoną rzęsistkiem pochwowym, należy od razu rozpocząć leczenie partnera seksualnego. Do czasu zakończenia leczenia i całkowitej eliminacji objawów zaleca się całkowitą wstrzemięźliwość seksualną.
Leczenie domowe rzęsistka pochwowego
Rzęsistkowica nie jest chorobą do leczenia domowego. Można oczywiście wspomóc łagodzenie świądu czy pieczenia domowymi sposobami, jednak nigdy nie doprowadzi się nimi do całkowitego wyleczenia. W przypadku podejrzenia infekcji układu moczowo-płciowego należy natychmiast skonsultować się z lekarzem wenerologiem. Do poradni wenerologicznych nie trzeba mieć skierowania.
Jak można się zarazić rzęsistkiem pochwowym?
Rzęsistek pochwowy jest jedną z najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Główną więc drogą zakażenia rzęsistkowicą jest stosunek seksualny. Choroba zdecydowanie częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn. Duże znaczenie w ryzyku zakażenia ma środowisko życia ludzi, warunki ekonomiczne, higieniczne i sanitarne. Zwraca się również uwagę na fakt, że odsetek zakażeń wrasta z wiekiem.
Jak można wykryć rzęsistkowicę?
Rzęsistek pochwowy najczęściej jest wykrywany bezpośrednio w wydzielinie z pochwy u kobiet i wydzielinie z cewki moczowej mężczyzn. Z tych wydzielin wykonuje się badanie mikroskopowe. Jeśli wynik badania mikroskopowego jest ujemny, można pobrać wymaz i założyć hodowlę.
Profilaktyka rzęsistkowicy
Rzęsistkowica jest chorobą przenoszoną drogą płciową, wobec tego należy unikać ryzykownych zachowań seksualnych, wielu partnerów seksualnych, a także współżycia z osobami, u których stwierdzono chorobę weneryczną. Ważną rolę w profilaktyce rzęsistka pochwowego jest stosowanie prezerwatyw, korzystanie ze swoich przyborów kosmetycznych, ręczników. Nie wolno pożyczać bielizny osobistej, siadać bezpośrednio na desce klozetowej w miejscach publicznych, a także przymierzać kostiumów kąpielowych bez bielizny.
