Pelargonia afrykańska jest rośliną z rodziny bodziszkowatych i jak sama nazwa wskazuje pochodzi z Afryki Południowej. Do Europy sprowadził ją Brytyjczyk Charles Henry Stevens z zamiarem zastosowania jej, jako środka na gruźlice. W Polsce bardzo popularne są pelargonie bluszczolistne i wielokwiatowe, które uprawiane są jako rośliny ozdobne.
Pelargonia afrykańska – właściwości lecznicze
Wykorzystywana w medycynie naturalnej pelargonia afrykańska znacznie różni się od odmian, które hodowane są w celach ozdobnych. Roślina ta charakteryzuje się intensywnym zapachem oraz ciemnoczerwonymi kwiatami. W celach leczniczych wykorzystuje się korzenie pelargonii, które w wyniku dojrzewania zmieniają kolor z kremowego na czerwony, a następne na czerwonobrązowy. Wśród głównych składników korzenia pelargonii należy wymienić: kumaryny, glikozydy kumarynowe, fenolokwasy, flawonoidy, kwasy tłuszczowe oraz proantocyjanidyny.
Korzeń pelargonii afrykańskiej wykazuje działanie przeciwprątkowe, co oznacza, że jest on skuteczny w leczeniu gruźlicy, która niegdyś była chorobą śmiertelną. Nie bez znaczenia jest to, że właściwości te są wynikiem skumulowanego działania wszystkich składników tej rośliny. Oprócz tego korzeń pelargonii afrykańskiej pomocny jest także w leczeniu chorób układu oddechowego.
Zwalcza on osiem szczepów bakterii, które odpowiadają za tego typu schorzenia, mowa tu o: gronkowcu złocistym, pneumokokach, paciorkowcu, pałeczce zapalenia płuc, pałeczce ropy błękitnej oraz pałeczce grypy [1]. Nie bez znaczenia jest również to, że korzeń pelargonii afrykańskiej pozwala na zahamowanie wzrostu bakterii helicobacter pylori, która może odpowiadać za: choroby głównego odcinka przewodu pokarmowego. Zakażeniu tą bakterią zwykle towarzyszy: niestrawność, ból w nadbrzuszu, nudności i wymioty, a także biegunka.
Skuteczność kuracji przy użyciu pelargonii afrykańskiej
W świetle najnowszych badań można stwierdzić, że kuracja przy użyciu preparatu z pelargonią afrykańską wykazuje:
- działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze,
- działanie przeciwwirusowe,
- działanie przeciwprątkowe,
- działanie immunostymulujące.
W pierwszych latach XX wieku przeprowadzono badanie na 468 dorosłych osobach, u których zdiagnozowano ostre zapalenie oskrzeli [2]. Części pacjentów przez tydzień podawano krople z ekstraktem korzenia pelargonii afrykańskiej. U tych pacjentów zauważono wyraźne zniwelowanie typowych dla zapalenia oskrzeli objawów: kaszlu, bólu w klatce piersiowej, duszności oraz zalegającej wydzieliny.
Kilka lat później podobnemu badaniu zostały poddane osoby ze zdiagnozowanym zapaleniem zatok. Tym razem badania te objęły 361 osób w różnym wieku i trwały 26 dni [3]. U ok. 80% osób objętych badaniem po czterech tygodniach objawy zapalenia zatok całkowicie ustąpiły. Potwierdzona badaniami jest również skuteczność pelargonii afrykańskiej na objawy przeziębienia, a także zapalenia gardła i migdałków [4].
Pelargonia afrykańska – jak stosować?
W aptekach i sklepach zielarskich dostępne są preparaty z pelargonią afrykańską w formie kropel, syropu oraz tabletek. Krople z wyciągiem z korzenia z tej rośliny można podawać dzieciom już od pierwszego roku życia. Maksymalna dzienna dawka kropel uzależniona jest w głównej mierze od wagi i wieku pacjenta. Z kolei syrop i tabletki z pelargonii afrykańskiej mogą przyjmować dzieci powyżej szóstego roku życia.
Stosowanie preparatów z pelargonią afrykańską a antybiotykoterapia
Preparaty lecznicze z wyciągiem z korzenia pelargonii afrykańskiej są polecane w szczególności jako zamiennik antybiotyków, które niekiedy bardzo obciążają organizm. Nie bez znaczenia jest to, że pelargonia afrykańska może być stosowana zarówno w profilaktyce infekcji górnych dróg oddechowych, jak i w trakcie stanu chorobowego. Istotne jest również to, że roślina ta może być stosowana z powodzeniem przy infekcjach zarówno o podłożu bakteryjnym, jak i grzybiczym. Dobroczynne działanie preparatów z pelargonią afrykańską może skutecznie zastąpić antybiotyki oraz inne leki, które charakteryzują się długą listą skutków ubocznych.
Bibliografia:
[1] Maciej Rygalski, Edward Zawisza, Postępowanie terapeutyczne w przeziębieniu
[3] Tamże, s. 3.
[4] Tamże.
