Mitomania to zjawisko dość powszechne. Zespół ten jako pierwszy opisał niemiecki psychiatra Anton Delbrück. Dlatego mitomania jest określana w psychologii jako pseudologia lub zespół Delbrücka. Na czym polega problem mitomana? Jakie są skutki tego zjawiska i jak się je leczy?
Co to jest mitomania?
Mitomania to choroba psychiczna występująca trwale lub przejściowo. Taki charakter przybiera ona zwłaszcza u dzieci. Wówczas mitomanię tłumaczy się chęcią przezywania przygód. Natomiast kiedy patologiczne kłamstwo dotyczy osób dorosłych, wtedy pojawia się tendencja do ciągłego rozmijania się z rzeczywistością. Chorzy nie są w stanie oddzielić życia realnego od wykreowanej przez siebie wizji.
Kto to jest mitoman?
Patologiczne kłamstwo jest domeną osób o rozchwianej psychice i zmiennym nastroju. Mitomanie na ogół nie chcą swoimi kłamstwami wyrządzić nikomu krzywdy, a zwrócić na siebie uwagę lub zrekompensować sobie pewne braki. Celem mitomana jest najczęściej przedstawienie swojego życia jako szczęśliwego, pozbawionego problemów i beztroskiego. Od zwykłego kłamcy mitomana odróżnia to, że wierzy w to, co mówi. Patologiczni kłamcy to osoby, które niestety posiadają wiele kompleksów. Wyjątkiem są mitomani, którzy rzucają fałszywe oskarżenia kierowani chęcią zemsty i zazdrością. Kłamstwo ma za zadanie skrzywdzić i upokorzyć inną osobę.
Mitomania - przyczyny
Przyczyny mitomanii są różne. Skłonność do niej wykazują przeważnie osoby po przebytych chorobach organicznych mózgu, jak zapalenie opon mózgowych, które może spowodować zmiany osobowościowe lub po urazie głowy czy niedotlenieniu mózgu na skutek utraty przytomności.
Osoby dotknięte zespołem Delbrücka często są bardzo rozchwiane emocjonalnie. Niejednokrotnie zmagają się z zaburzeniami lękowymi i nerwicowymi.
Przyczynami mitomanii mogą być traumatyczne dzieciństwo i uraz psychiczny
Podłożem mitomanii może być również próżność, chęć wyrządzenia krzywdy innym osobom czy ukrycia własnych problemów przed światem, aby nie stać się obiektem drwin.
Po czym poznać mitomana?
Diagnozę mitomanii zawsze stawia psychiatra. Jednak słuchając mitomana, można go szybko zdemaskować. Typowe objawy mitomanii stanowią:
- samouwielbienie,
- wysoka inteligencja,
- duże zdolności do prowadzenia komunikacji interpersonalnej, bogaty zasób słów,
- towarzyskość,
- średni poziom zdolności pamięciowych i wyższa skłonność popełniania błędów,
- fabulacje, czyli baśniowo zmienione wspomnienia z opowiadającym w roli bohatera.
Patologicznego kłamcę można rozpoznać, gdy dana osoba:
- wie wszystko najlepiej, ponieważ posiada rozległą wiedzę z różnych dziedzin,
- była wszędzie i wszystko widziała, ale nie może tego udowodnić,
- przedstawia same interesujące opowieści,
- zdarza jej się opowiedzieć kilka wersji tej samej historii,
- jest kontaktowa, szybko nawiązuje nowe znajomości, ma bogate życie towarzyskie,
- twierdzi, że była w bardzo podobnej sytuacji, co inny opowiadający, tylko jej historia jest o wiele ciekawsza i budzi wielkie emocje,
- twierdzi, że ma w życiu najgorzej i wszyscy spiskują przeciwko niej.
Mitomania – leczenie
Mitomanom można pomóc jedynie przez kontakt ze specjalistą psychologiem lub psychiatrą i nawiązanie regularnej terapii. Terapia jest dość czasochłonna, wymaga wielu sesji. Kluczową kwestią terapii jest uzmysłowienie choremu, że kłamie oraz odnalezienie przyczyny tego stanu. Leczenie mitomanii nie polega na podawaniu środków farmaceutycznych. Właściwe zdiagnozowanie przyczyny pozwoli mitomanowi na nowe życie pozbawione kłamstw.
