Metypred to glikokortykosteroid. Substancją czynną w leku jest metyloprednizolonu (pojedyncza tabletka zawiera 16 mg substancji). Dodatkowo w skład leku wchodzą laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, żelatyna, magnezu stearynian oraz talk. Lek ma postać białych (lub prawie białych), okrągłych płaskich tabletek. Można ją podzielić na pół.
Wskazaniem do podania leku są choroby ogólnoustrojowego lub schorzenia, które wymagają miejscowego leczenia glikokortykosteroidami, np. zapalne i układowe choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu. Dodatkowo Metypred w połączeniu z lekami cytostatycznymi stosowany jest w leczeniu białaczek, chłoniaków, szpiczaków oraz raka piersi. W połączeniu z tymi lekami działa przeciwwymiotnie.
Metypred – przeciwwskazania do podania leku
Przeciwwskazaniem do podania leku jest uczulenie na substancję czynną lub inny składnik leku. Preparatu nie podaje się także chorym z gruźlicą, ostrymi lub przewlekłymi infekcjami wirusowymi lub bakteryjnymi bez równoległego specyficznego leczenia skierowanego przeciwko drobnoustrojom lub chemioterapii. Leku nie podaje się chorym z układowym zakażeniem grzybiczym.
Lek może być niebezpieczny dla osób, które długo przyjmują kortykosteroidy. Mogą one wywołać niedoczynność kory nadnerczy, która może się utrzymywać przez wiele miesięcy po zakończeniu leczenia. W przypadku tych pacjentów w razie urazu, chorób lub zabiegów chirurgicznych konieczne może być zwiększenie dawki leku Metypred lub podać inny glikokortykosteroid. To samo tyczy się osób, które przyjmują glikokortykosteroidy. U tej grupy chorych metyloprednizolon może zaostrzyć wielu chorób o przebiegu ostrym lub przewlekłym.
Lek zawiera laktozę, dlatego pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp lub zespół złego wchłaniania glukozy i galaktozy nie powinni zażywać tego leku.
Szczególną ostrożność należy zachować także u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, zaburzeniami psychicznymi, cukrzycą, zapaleniem trzustki, zaburzeniami ze strony układu pokarmowego (np. choroba wrzodowa, odcinkowe zapalenie jelita krętego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub zapalenie uchyłka (podwyższone ryzyko krwawienia i perforacji), osteoporozą, jaskrą oraz czynnikiem ryzyka zakrzepicy. Większej uwagi i częstszych kontroli będą wymagali także pacjenci z zaburzeniami krzepnięcia krwi.
Przyjmowanie glikokortykosteroidów może maskować objawy niektórych chorób układu pokarmowego. Stosowanie kortykosteroidów może doprowadzić do ujawnienia utajonej nadczynności przytarczyc. Pacjentom leczonym metyloprednizolonem nie można podawać salicylanów i inhibitorów prostaglandyn, gdyż glikokortykosteroidy podnoszą ryzyko pojawienia się owrzodzeń żołądka związanych z działaniem tych leków. U pacjentów, którzy przyjmują leki przeciwzakrzepowe Metypred podnosi ryzyko wystąpienia owrzodzeń żołądka i krwawienia z przewodu pokarmowego. Dodatkowo może on osłabić działanie leków przeciwzakrzepowych. Aby uniknąć problemów zaleca się częste sprawdzanie czasu protrombinowego lub wskaźnika INR. Jest to konieczne zwłaszcza wtedy, gdy u pacjenta zmieniono sposób leczenia lub dawkowanie leków.
Długie przyjmowanie glikokortykosteroidów może podnosić ryzyko rozwoju osteoporozy. U osób już chorujących lub będących w grupie ryzyka należy rozważyć profilaktyczne leczenie równoległe, np. z zastosowaniem bifosfonianów. Szczególną ostrożność trzeba zachować także w przypadku osób starszych, gdyż ryzyko wystąpienia działań niepożądanych – np. owrzodzeń żołądka, osteoporozy lub owrzodzeń skóry – jest u nich znacznie większe.
Leku nie powinny przyjmować kobiety w ciąży oraz karmiące dziecko piersią.
Metypred – dawkowanie
Sposób dawkowania leku jest uzależniony od schorzenia, z którym zgłasza się chory. Zaleca się jednak, aby dzienna dawka mieściła się w przedziale od 16 do 96mg na dobę. W przypadku dawek podtrzymujących – od 4 do 12mg na dobę. U tych pacjentów lek powinien być przyjmowany w godzinach porannych. W leczeniu długotrwałym może być właściwe stosowanie jednej dawki co drugi dzień. W leczeniu dzieci zaleca się stosowanie mniejszych dawek metyloprednizolonu i możliwie jak najkrócej, ponieważ lek może powodować opóźnienie wzrostu.
Aby ewentualne działania niepożądane były jak najmniejsze całą dawkę dobową metyloprednizolonu należy przyjmować rano, zgodnie z okołodobowym rytmem wytwarzania kortyzolu endogennego. W przypadku pacjentów z niedoczynnością tarczycy lub poważnymi schorzeniami wątroby może być konieczne zmniejszenie dawki z uwagi na silniejsze działanie metyloprednizolonu.
Metypred – interakcje z innymi lekami
Metypred może wchodzić w reakcję z innymi lekami. Lek może wchodzić w reakcję z inhibitorami acetylocholinesterazy. W przypadku osób z miastenią jednoczesne przyjmowanie kortykosteroidów i inhibitorów acetylocholinesterazy może osłabiać mięśnie. Preparat może wchodzić również w reakcję z lekami przeciwzakrzepowymi – w połączeniu z Metypredem obserwuje się nasilenie, jak i osłabienie działania leków przeciwzakrzepowych.
W połączeniu z salicylanami lub innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi może powodować podwyższenie ryzyka owrzodzeń żołądka i krwawienia z przewodu pokarmowego. Metyloprednizolon z leki przeciwcukrzycowymi osłabia działanie hipoglikemiczne doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny.
Zobacz film i dowiedz się wszystkiego o bezpiecznym przyjmowaniu leku:
Leki indukujące enzymy wątrobowe, np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, prymidon irifampicyna, zwiększają ogólnoustrojowy klirens metyloprednizolonu, co osłabia działanie glikokortykosteroidów.
Inhibitory enzymówInhibitory CYP3A4, np. klaritromycyna, erytromycyna, itrakonazol, ketokonazol i troleandomycyna, podwyższają poziom metyloprednizolonu w osoczu i zmniejszają jego eliminację, co może nasilać zarówno działania lecznicze metyloprednizolonu, jak i jego działania niepożądane.
Estrogeny spowalniają metabolizm metyloprednizolonu, a to wzmacnia działanie leku. Estrogeny mogą zaburzyć działanie immunosupresyjne metyloprednizolonu.
Metyloprednizolon może wejść w reakcje z Amfoterycyna B, diuretykamia, środkami przeczyszczającymi. Substancja czynna może znacząco obniżyć poziom potasu.
W przypadku leków immunosupresyjnych metyloprednizolon powoduje nasilenie działań leczniczych, jak i podwyższenie ryzyka różnego rodzaju reakcji niepożądanych. Należy mieć na uwadze, że kortykosteroidy wzmacniają działanie leków przeciwwymiotnych, które podawane są osobom z nowotworem.
Jednoczesne leczenie glikokortykosteroidami i lekami immunizującymi (np. szczepionki) zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań neurologicznych. Podawanie szczepionek zawierających żywe wirusy pacjentom otrzymującym farmakologiczne (immunosupresyjne) dawki glukokortykosteroidów może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób wirusowych.
W przypadku pacjentów leczonych chlorkiem doksakuriumimetyloprednizolonem zaobserwowano dwa poważne przypadki ostrej miopatii. Podczas długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami może dojść do osłabienia działania somatotropin.
Metypred- działania niepożądane
Metypred – jak każdy inny lek może wywołać szereg działań niepożądanych. Do najczęściej występujących należą:
- zakażenia i zarażenia pasożytnicze – lek może zaostrzyć i zamaskować już istniejące infekcje; mogą także spowolnić gojenie się ran;
- zaburzenia krwi i układu chłonnego np. wzrasta ryzyko wystąpienia zakrzepicy;
- zaburzenia psychiczne, np. depresja, otępienie, psychoza;
- zaburzenia układu nerwowego, np. drgawki;
- zaburzenia oka, tj. wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego, jaskra i zaćma;
- zaburzenia naczyniowe (nadciśnienie tętnicze, podwyższenie ryzyka miażdżycy, zakrzepicy i zapalenia naczyń);
- zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia, np. reakcje alergicznych, w tym reakcji anafilaktycznych prowadzących do śmierci pacjenta;
- zaburzenia żołądka i jelit – lek zwiększa ryzyko krwawienia i perforacji, choroby wrzodowej, zapalenia trzustki, odcinkowego zapalenia jelita krętego i wrzodziejącego zapalenia jelita;
- zaburzenia skóry i tkanki podskórnej, np. trądzik, hirsutyzm, rozstępy, wybroczyny i zmiany zanikowe skóry;
- zaburzenia mięśniowo-szkieletowe tkanki łącznej – zmiany mięśniowe obejmują zanik, włóknienie, miopatię i osłabienie mięśni, osteoporozę, martwicę beznaczyniową kości, zwykle w obrębie głowy kości udowej lub ramiennej;
- zaburzenia nerek i dróg moczowych – lek zwiększa ryzyko wystąpienia kamicy nerkowej i powodować niewielki wzrost liczby leukocytów i erytrocytów w moczu;
- zaburzenia układu rozrodczego i piersi – lek zmniejsza ilość nasienia i może powodować brak miesiączki;
Jeśli pojawią się inne działania niepożądane konieczna jest natychmiastowa konsultacja z lekarzem.
Leku nie można gwałtownie odstawić. Należy stopniowo zmniejszać dawki farmaceutyku. W przypadku przedawkowania leku konieczna jest jak najszybsza konsultacja z lekarzem lub farmaceutą. W niektórych przypadkach konieczne może być płukanie żołądka i podanie węgla aktywnego.
