Levetiracetam Apotex – działanie leku
Levetiracetam Apotex jest lekiem wykorzystywanym do leczenia padaczki. Może być stosowany jako monoterapia w leczeniu dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat z nowozdiagnozowaną padaczką lub jako dodatkowy lek poza innym lekiem przeciwpadaczkowym.
Levetiracetam Apotex – skład leku
Lek ma inny skład w zależności od dawki:
- każda tabletka powlekana leku Levetiracetam Apotex, 250 mg zawiera 250 mg lewetyracetamu. Do pozostałych składników zaliczają się kopowidon, krzemionka koloidalna bezwodna, hypromeloza (E 464), hydroksypropyloceluloza, makrogol 8000, tytanu dwutlenek (E 171), kwas cytrynowy bezwodny;
- każda tabletka powlekana leku Levetiracetam Apotex, 500 mg zawiera 500 mg lewetyracetamu. Pozostałe składniki to: kopowidon, krzemionka koloidalna bezwodna, hypromeloza (E 464), hydroksypropyloceluloza, makrogol 8000, tytanu dwutlenek (E 171), kwas cytrynowy bezwodny, żelaza tlenek żółty (E 172);
- każda tabletka powlekana leku Levetiracetam Apotex, 750 mg zawiera 750 mg lewetyracetamu. Do pozostałych składników zaliczamy kopowidon, krzemionka koloidalna bezwodna, hypromeloza (E 464), hydroksypropyloceluloza, makrogol 8000, tytanu dwutlenek (E 171), kwas cytrynowy bezwodny, żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czerwony (E 172);
- każda tabletka powlekana leku Levetiracetam Apotex, 1000 mg zawiera 1000 mg lewetyracetamu. Pozostałe składniki to: kopowidon, krzemionka koloidalna bezwodna, hypromeloza (E 464), hydroksypropyloceluloza, makrogol 8000, tytanu dwutlenek (E 171), kwas cytrynowy bezwodny.
Levetiracetam Apotex – dawkowanie leku
Ważne, aby lek Levetiracetam Apotex przyjmować dwa razy na dobę, rano i wieczorem, mniej więcej o tej samej porze każdego dnia. Lek należy popijać wodą. Może być przyjmowany bez jedzenia lub z nim.
W przypadku monoterapii dawka u dorosłych i młodzieży (w wieku od 16 lat) stosowana dawka wynosi od 1000 mg do 3000 mg na dobę.
Jeżeli pacjent przyjmuje lek Levetiracetam Apotex po raz pierwszy, lekarz zaleci najpierw mniejszą dawkę przez 2 tygodnie.
Jeśli lek jest stosowany jako leczenie wspomagające, dawka u dorosłych i młodzieży (w wieku od 12 do 17 lat) o masie ciała 50 kg lub powyżej wynosi od 1000 mg do 3000 mg na dobę. Dawka u niemowląt i dzieci (w wieku od 1 do 23 miesięcy), dzieci (w wieku od 2 do 11 lat) i młodzieży (w wieku od 12 do 17 lat) o masie ciała poniżej 50 kg jest ustalana indywidualnie.
Ważne! Roztwór doustny lewetyracetamu 100 mg/ml jest postacią bardziej odpowiednią dla niemowląt i dzieci w wieku poniżej 6 lat, dla dzieci i młodzieży o masie ciała poniżej 50 kg oraz w sytuacji, kiedy nie można zastosować odpowiedniej dawki z użyciem tabletek.
Leczenia nie należy przerywać na własną rękę. Jeśli jednak lekarz prowadzący zadecyduje o przerwaniu leczenia, lek należy odstawiać stopniowo, w celu uniknięcia zwiększenia częstości napadów padaczkowych.
W przypadku przedawkowania leku mogą pojawić się senność, pobudzenie, agresywność, obniżona czujność, zahamowanie oddychania i śpiączka. W sytuacji przyjęcia zbyt dużej dawki leku należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.
Levetiracetam Apotex – wskazania do stosowania leku
Levetiracetam Apotex jest stosowany jako monoterapia w leczeniu dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat z nowozdiagnozowaną padaczką, w leczeniu pewnych jej postaci. Lewetyracetam jest stosowany w leczeniu postaci padaczki, w której napady początkowo wywoływane są w jednej części mózgu, ale następnie mogą przenieść się na większe obszary obu półkul mózgu (napadów częściowych wtórnie uogólnionych lub bez wtórnego uogólnienia). Lek może być stosowany w celu zmniejszenia ilości napadów.
Lek może być także stosowany jako dodatkowy, poza innym lekiem przeciwpadaczkowym. Stosowany jest wtedy u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku od 1 miesiąca w leczeniu napadów częściowych wtórnie uogólnionych lub bez wtórnego uogólnienia lub u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną w leczeniu napadów mioklonicznych (krótkie, podobne do wstrząsów skurcze pojedynczych mięśni lub grup mięśni) oraz w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych (duże napady, w tym utrata świadomości), u dorosłych, młodzieży w wieku od 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną (typ padaczki, która ma prawdopodobnie podłoże genetyczne).
Zobaczcie, jak udzielić pierwszej pomocy osobie chorej na padaczkę:
Levetiracetam Apotex – przeciwwskazania do stosowania leku
Leku nie wolno stosować w przypadku uczulenia na którykolwiek z jego składników. Z lekarzem należy skonsultować się wtedy, kiedy u pacjenta stwierdzono chorobę nerek lub zaobserwowano jakiekolwiek spowolnienie wzrostu lub niespodziewane przedwczesne dojrzewanie dziecka.
Niektórzy pacjenci leczeni Levetiracetam Apotex mieli myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze. W przypadku objawów depresji i (lub) myśli samobójczych, należy skontaktować się z lekarzem.
Nie jest wskazane stosowanie leku Levetiracetam Apotex w monoterapii u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat.
Levetiracetam Apotex – interakcje
Nie należy przyjmować jednocześnie makrogolu (leku używanego w zaparciach) na godzinę przed i godzinę po zastosowaniu lewetyracetamu ponieważ może to powstrzymać działanie lewetyracetamu.
Leku Levetiracetam Apotex nie należy stosować w ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie zaleca się także stosowania leku podczas karmienia piersią. Levetiracetam Apotex może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania narzędzi lub maszyn, gdyż może on powodować senność. Nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, dopóki nie jest znany wpływ leku na zdolność pacjenta do wykonywania tych czynności. Szczególną ostrożność należy zachować na początku stosowania leku lub po zwiększeniu jego dawki.
Levetiracetam Apotex – skutki uboczne
W przypadku wystąpienia u pacjenta osłabienia, zawrotów głowy, trudności w oddychaniu po zastosowaniu leku należy niezwłocznie udać się do szpitala, bowiem objawy te mogą oznaczać ciężką reakcję alergiczną. Wskazaniem do natychmiastowej pomocy lekarskiej są również: obrzęk twarzy, ust, języka i gardła (obrzęk Quinckego), objawy grypopodobne i wysypka na twarzy a następnie na całym ciele, przebiegająca z wysoką temperaturą; zwiększona aktywność enzymów wątrobowych obserwowana w badaniach krwi i zwiększenie liczby niektórych białych krwinek (eozynofilia) oraz powiększenie węzłów chłonnych (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi - zespół DRESS).
Należy także niezwłocznie poinformować lekarza jeśli pojawią się objawy takie jak zmniejszone oddawanie moczu, zmęczenie, nudności, wymioty, splątanie i obrzęk nóg, kostek lub stóp, gdyż może to być oznaka nagłego pogorszenia czynności nerek, wysypka na skórze, która może prowadzić do powstawania pęcherzy i wyglądać jak małe tarcze strzelnicze (ciemny punkt otoczony jaśniejszym obszarem i ciemnym kręgiem dookoła) (rumień wielopostaciowy), rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczającą się skórą, występująca głównie w okolicy ust, oczu, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona).
Może także pojawić się cięższa postać wysypki powodująca złuszczanie skóry z ponad 30% powierzchni ciała (martwica toksyczno-rozpływna naskórka) oraz oznaki poważnych zmian psychicznych, lub zauważenie u pacjenta oznak dezorientacji, niepamięci (utraty pamięci), zaburzeń pamięci (zapominanie), zaburzeń zachowania lub innych objawów neurologicznych, w tym niezamierzonych lub niekontrolowanych ruchów. Mogą to być objawy encefalopatii. Również są to wskazania do natychmiastowego kontaktu z lekarzem.
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należą: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, senność, ból głowy, zmęczenie i zawroty głowy. Na początku leczenia lub przy zwiększeniu dawki działania niepożądane takie, jak: senność, zmęczenie lub zawroty głowy, mogą występować częściej. Działania te powinny z czasem ulec osłabieniu.
Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 osób) pojawiają się zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, senność, bóle głowy.
Często (u 1 do 10 na 100 osób) występują: jadłowstręt (utrata apetytu), depresja, uczucie wrogości lub agresywność, lęk, bezsenność, nerwowość lub drażliwość, drgawki, zaburzenia równowagi, zawroty głowy (uczucie chwiania się), ospałość (brak energii i zapału), drżenia, (mimowolne drżenie), zawroty głowy (uczucie wirowania), kaszel, ból brzucha, biegunka, dyspepsja (niestrawność), wymioty, nudności, wysypka, astenia/zmęczenie (znużenie).
Niezbyt często (u 1 do 10 na 1000 osób) mogą wystąpić zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie liczby krwinek białych, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, myśli i próby samobójcze, zaburzenia umysłowe, nieprawidłowe zachowanie, omamy, uczucie złości, dezorientacja, atak paniki, chwiejność emocjonalna/zmiany nastroju, pobudzenie, niepamięć (utrata pamięci), zaburzenia pamięci (zapominanie), ataksja (zaburzenie koordynacji ruchów), parestezja (mrowienie), zaburzenia koncentracji uwagi, podwójne widzenie, niewyraźne widzenie, podwyższone/nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych, utrata włosów, wyprysk, świąd, osłabienie mięśni, ból mięśni, urazy.
Rzadko (mogą wystąpić u 1 do 10 na 10000 osób) pojawiają się zakażenie, zmniejszenie liczby krwinek, ciężkie reakcje alergiczne (zespół DRESS, reakcja anafilaktyczna [ciężka reakcja alergiczna], obrzęk Quinckego [obrzęk twarzy, ust, języka i gardła]), zmniejszone stężenie sodu we krwi, samobójstwo, zaburzenia osobowości (zaburzenia zachowania), zaburzenia myślenia (powolne myślenie, niemożność koncentracji uwagi), mimowolne skurcze mięśni głowy, tułowia i kończyn, trudności w kontrolowaniu ruchów, hiperkinezja (nadaktywność), zapalenie trzustki, zaburzenia czynności wątroby, zapalenie wątroby, nagłe pogorszenie czynności nerek, wysypka na skórze, która może powodować powstawanie pęcherzy i wyglądać jak małe tarcze strzelnicze (ciemny punkt otoczony jaśniejszym obszarem i ciemnym okręgiem dookoła) (rumień wielopostaciowy), rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczającą się skórą, występująca głównie w okolicy ust, oczu, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona), i cięższa postać wysypki powodująca złuszczanie skóry z ponad 30% powierzchni ciała (martwica toksyczno-rozpływna naskórka). Rabdomioliza (rozpad mięśni prążkowanych) i związane z tym zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi. Występowanie jest istotnie częstsze u Japończyków w porównaniu z innymi pacjentami (nie pochodzącymi z Japonii).
