Amigdalina jest popularnie nazywana witaminą B17, choć nie należy do związków organicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Związek w niektórych krajach jest uznawany za bezpieczny środek do usuwania guzów nowotworowych, co sprawia, że jest stosowany w onkologii w miejsce chemioterapii i zabiegów. W naszym kraju nie jest metodą medyczną, a jedynie środkiem medycyny alternatywnej, którego skuteczność nie jest jednak do końca potwierdzona. Ponadto amigdalina w organizmie rozkłada się na cyjanowodór, co przy zwiększonym dawkowaniu może prowadzić do zatrucia. Nie powinna więc stanowić podstawowej metody leczenia onkologicznego.
Witamina B17 (amigdalina) – występowanie
Witamina B17 jest związkiem chemicznym z grupy glikozydów. Występuje w wielu roślinach, jej obecność jest wyczuwana przez nas przy spożywaniu owoców, gdyż to ona powoduje gorzki posmak w okolicach pestek. Najwięcej B17 znajduje się w pestkach migdałowca (stąd nazwa związku) oraz orzechach makadamia i nerkowca. Poza tym amigdalina występuje w nasionach i pestkach takich owoców, jak pigwa, morela, śliwki, brzoskwinie, wiśnie, jabłka, gruszki i nektarynki. Mniejsze ilości związku zawierają: dziko rosnące jagody (jeżyna, żurawina, aronia, czarny bez, malina, truskawka), warzywa strączkowe (fasola, bób, ciecierzyca, soczewica), nasiona lnu, sezamie, pędach bambusa i ziarna zbóż (jęczmień, owies, pszenica, gryka, proso, żyto, brązowy ryż).
Zobacz także: Witamina B12 (kobalamina) - występowanie, dawkowanie i przyswajalność
Witamina B17 (amigdalina) – działanie
Witamina B17 była stosowana w walce z rakiem już w starożytnym Rzymie, Egipcie i Chinach, gdzie migdały były niezbędnym składnikiem diety. Rzeczywista cudowna moc amigdaliny jest jednak kontrowersyjna. Rozkład witaminy B17 w ludzkim organizmie przebiega za każdym razem w ten sam sposób – amigdalina rozkłada się w kwas pruski, w którego skład wchodzą cyjanowodór, aldehyd benzoesowy oraz glukoza. Pozytywne efekty tego rozkładu nie są jednak do końca potwierdzone, co pobudza do dyskusji. Zwolennicy uważają, że B17 powinna być stosowana w leczeniu nowotworów, gdyż rozkład związku następuje dopiero wewnątrz komórek rakowych i organizm na tym nie cierpi. Sukcesywne stosowanie amigdaliny zmniejsza objętość guza, a w rezultacie także ryzyko wystąpienia przerzutów. Dzieje się tak ze względu na działanie beta-glukozydazy (enzymu). Poza tym według zwolenników witaminę B17 powinno się stosować nie tylko jako lek przeciwnowotworowy, ale także profilaktycznie – wystarczy do tego jeden owoc zawierający amigdalinę dziennie. Nie jest to jednak teoria mająca jakiekolwiek poparcie w badaniach naukowych.
Witamina B17 (amigdalina) – skutki
Skuteczność witaminy B17 w walce z rakiem została poddana w wątpliwość przez lekarzy. Cyjanowodór i aldehyd atakują bowiem też zdrowe komórki, co może doprowadzić do zatrucia organizmu. Do komórek rakowych przechodzą małe ilości tych substancji, co w żaden sposób nie pozwala pokonać choroby nowotworowej. Poza tym, zwiększone dawki B17 obniżają ciśnienie krwi, co może być szkodliwie dla osób mających problemy z prawidłowym krążeniem.
Obie strony sporu o witaminę B17 mają swoje racje – lekarze zarzucają zwolennikom amigdaliny krętactwo, żerowanie na ludzkiej nadziei oraz wyłudzanie jak największych pieniędzy od ludzi rozpaczliwie walczących z chorobą nowotworową. Osoby, które popierają tę alternatywną formę leczenia uważają, że krytycy amigdaliny wspierają tym samym największe światowe koncerny farmaceutyczne. Nie można jednoznacznie stwierdzić, która z tych tez jest prawdziwa, gdyż badania wciąż nie są w stanie wykazać całkowitej skuteczności amigdaliny lub jej braku. Zanim chora osoba zdecyduje się rozpocząć terapię metaboliczną witaminą B17, powinna skonsultować to z onkologiem, szczególnie jeżeli jest w trakcie chemioterapii. Należy uważać na formę przyjmowania amigdaliny – na rynku pojawia się wielu oszustów, którzy przedstawiają placebo jako „czystą” amigdalinę. Ten związek można znaleźć w sklepach zielarskich pod postacią gorzkich migdałów lub gorzkich jąder pestek moreli, które następnie można zmielić i dodawać do codziennych posiłków.
Witamina B17 (amigdalina) – inne formy
B17 może też być przyjmowana jako letril – półsyntetyczna wersja amigdaliny. Może występować pod postacią tabletek, które zawierają od 5 do 51 mg cyjanowodoru na gram. Tabletka rozkłada się w jelicie enzymatycznie na kwas glukuronowy i mandelonitril, a później następuje hydroliza, w wyniku której do organizmu dostają się wspomniane substancje – aldehyd benzoesowy i cyjanowodór, co prowadzi do zatrucia. Witaminę B17 pod postacią letrilu bezpieczniej jest przyjmować dożylnie, gdyż wtedy do organizmu nie dostaje się cyjanowodór.
Ostatnie dwie cząsteczki są scarycompounds (?), z pominięciem kilku niezwykłych metabolicznych działań, mają one zdolności działania tylko na komórki nowotworowe, które przyciągają amigdalinę, ze względu na zawarty w niej cukier, w pozostałych przypadkach amigdalina inne komórki jakby tylko wolno przepuszczała.
To bardzo mądre rozwiązanie. Komórki nowotworowe są uzależnione od fermentacji cukru (glukozy), z powodu czerpania z nich energii zamiast z tlenu.
Tak więc komórki nowotworowe przyciągają amigdalinę, aby nażreć się glukozą, ale zaraz dostają po łbie podczas metabolizmu tych związków, benzalldyhidem i cyjankiem. Przynętą jest glukoza, czyli cukier, a zabija je cyjanek i benzalldyhid (czyżby chodziło o też rodzaj trucizny Benzaldehyd?)
Komórki nowotworowe zawierają enzym beta-glukozydazy, który nie występuje w zdrowych komórkach.
Enzym Beta-glukozydazy odblokowuje związek amigdalinę, uwalniając śmiertelne toksyny dla komórki nowotworowej. Tylko komórki rakowe metabolizują amigdalinę. Zdrowe normalne komórki nie.
Większość rakowych komórek zawiera też inny enzym, rhodanese. Wolne cząsteczki cyjanku są zmuszone do konwertowania z cząsteczkami siarki przez enzym rhodanese, tworząc nieszkodliwe cyjaniany, które są wydalane w moczu.
To jest trochę faktycznej wiedzy, która wyjaśnia, że te „straszne” artykuły gdy mówią o cyjanku zawartym w amigdalinie, to jest rzecz z którą nasz organizm z łatwością sobie przez powyższy detoks radzi.
Jednak pełna funkcja amigdaliny jest w większości tych artykułów głęboko ukryta, ponieważ fakt, że letril lub B17, czyli skoncentrowany ekstrakt z morelowego migdała może leczyć raka jest tematem tabu.
„Obie strony sporu o witaminę B17 mają swoje racje – lekarze zarzucają zwolennikom amigdaliny krętactwo, żerowanie na ludzkiej nadziei oraz wyłudzanie jak największych pieniędzy od ludzi rozpaczliwie walczących z chorobą nowotworową. Osoby, które popierają tę alternatywną formę leczenia uważają, że krytycy amigdaliny wspierają tym samym największe światowe koncerny farmaceutyczne."
To fragmenty z tekstu z których jasno wynika, ze jej działanie nie jest potwierdzone. Z tekstu jednak jasno wynika, że nie jest to metoda zalecana przez lekarzy.