Polak spożywa średnio 39 kilogramów cukru rocznie, co daje nam 19 łyżeczek dziennie! To bardzo dużo, zwłaszcza, że norma rekomendowana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) to 10% dziennego zapotrzebowania energetycznego, czyli maksymalnie 12 łyżeczek dziennie, a najlepiej zejść do 5% dziennego zapotrzebowania energetycznego. Przy tak niskim spożyciu nie odczulibyśmy negatywnych skutków oddziaływania cukru na organizm. A te są ogromne! Choroby serca, nerek, szybsze starzenie się organizmu, próchnica, wysoki cholesterol, osłabienie układu nerwowego i immunologicznego, otyłość i osłabienie układu kostnego, a nawet cukrzyca.

Cukier znajdziemy wszędzie, a przede wszystkim w gotowych produktach spożywczych.  Syrop z agawy, syrop fruktozowy, glukozowy lub glukozowo-fruktozowy, dekstroza, glukoza, laktoza, melasa - produkty spożywcze z takimi składnikami lepiej zostawić w sklepie.

Rodzaje cukru:

• glukoza - znajduje się w owocach i warzywach;
  
• fruktoza - znajduje się w owocach;
  
• dekstroza - jest wydobywana syntetycznie ze skrobi;
  
• maltoza jest cukrem pochodzącym ze słodu;
  
• laktoza jest cukrem mlecznym;
  
• sacharoza jest rafinowanym cukrem produkowanym z trzciny cukrowej i buraków cukrowych. Składa się z glukozy i fruktozy.

Cukier cukrowi nie jest równy

Cukier zawarty w owocach (fruktoza) wchłania się zupełnie inaczej niż cukier spożywczy (sacharoza). Dzieje się tak dlatego, że owoce zawierają naturalnie występujące składniki i minerały oraz błonnik pokarmowy, który "utrudnia" wchłanianie cukru do organizmu. Cukier spożywczy, czyli węglowodany proste, niemal natychmiast dostaje się do krwi i podnosi poziom glukozy. Dzięki temu w mózgu uwalniane są hormony szczęścia, czyli serotonina i dopamina. Uwalniana jest również insulina z trzustki, która ma za zadanie obniżyć poziom glukozy. Gdy ten spada robimy się głodni i niezadowoleni. Znowu mamy ochotę na cukier. Dodatkowo organizm do przetworzenia cukru pobiera substancje mineralne (witaminy z grupy B, wapń, magnez, chrom) z innych pokarmów, a potem z organizmu. 

Polecamy: Negatywny skutki jedzenia słodyczy

Jak wyeliminować cukier z diety?

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że nie jest to łatwe. Cukier znajdziemy niemalże wszędzie, dlatego najlepiej zacząć przygotowywać posiłki samemu w domu z surowych składników. Ważne jest spożywanie dużej ilości warzyw, produktów pełnoziarnistych, picie przynajmniej 2 litrów wody dziennie. Z diety muszą zniknąć wszystkie słodycze, napoje, gotowe sosy, a nawet soki owocowe! Dozwolone są tylko owoce...

Teoretycznie najgorsze są pierwsze dni bez cukru. Mogą pojawić się wtedy bóle głowy, zawroty głowy, nudności, wymioty, problemy z koncentracją, złość i wzmożony apetyt. To oznacza, że nasz organizm domaga się cukru, od którego jesteśmy uzależnieni. Cukier, podobnie jak nikotyna, obniża jakość odczuwanego smaku, zatem wyeliminowanie go z diety spowoduje, że słodkie staną się dla nas np. owoce. 

Najważniejsza jest silna wola i odrobina chęci. Należy uważnie czytać etykiety kupowanych produktów, a po dwóch tygodniach detoksu odczujemy inną jakość życia. Odstawienie cukru z diety pozytywnie wpłynie na cały organizm - poprawi pamięć, koncentrację, odczuwanie smaków, metabolizm.