W rejestrach na stronie Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego (GIF) nie widnieje żaden preparat o nazwie moroznik kaukaski. To wyjaśnia, dlaczego preparatu nie można dostać w aptece, a jedynie za pośrednictwem sklepów internetowych. Ponadto na opakowaniu produktu nie ma dołączonej ulotki w języku polskim, co jest niezgodne z prawem farmaceutycznym (Ustawa z dnia 6 września 2001r.).

Czym jest moroznik kaukaski i dlaczego jest stosowany jako preparat na odchudzanie?

Moroznik kaukaski jest rośliną, która rośnie na ekologicznych terenach Gruzji, Abchazji oraz Kaukazu. Do celów leczniczych wykorzystuje się jego kłącza i korzenie. Moroznik kaukaski dostępny jest w formie proszku, kapsułek lub tabletek. Preparat stosuje się jako środek na odchudzanie, gdyż zmniejsza apetyt, przyspiesza metabolizm, usuwa toksyny z organizmu, działa moczopędnie i żółciopędnie. Posiada właściwości przeczyszczające, dzięki czemu łagodzi również zaparcia.

Moroznik kaukaski a lecznicze właściwości

Producenci tabletek z moroznikiem kaukazkim zapewniają także o innych leczniczych właściwościach produktu. Roślina uważana jest bowiem za środek przeciwnowotworowy, lek na choroby i uszkodzenia skóry, a także schorzenia układu kostno-mięśniowego, układu oddechowego czy niewydolności sercowej. Preparat normalizuje pracę układu nerwowego, uspokaja, a nawet reguluje cykl miesiączkowy.

Moroznik kaukaski – wskazania

Moroznik kaukaski uważany jest za środek dla stosowania głównie dla osób otyłych lub chcących zrzucić zbędne kilogramy. Producenci preparatu we wskazaniach do przyjmowania go wymieniają także: choroby wątroby, układu pokarmowego, stawów, prostaty czy obrzęków na ciele.

Przeciwwskazaniem do stosowania moroznika kaukaskiego wymieniają jedynie ciążę, karmienie piersią oraz przypadki ostrych stanów zapalnych organizmu.

Moroznik kaukaski – czy jest bezpieczny?

Moroznik kaukaski, oprócz błonnika z otrębów zbożowych, witaminy D i E czy olejów tłuszczowych, zawiera w sobie także glikozydy. Są to substancje pochodzenia roślinnego, które w medycynie stosowane są do leczenia serca, np.: niewydloności mięśnia sercowego, dusznicy sercowej, migotania przedsionków czy bloku serca. Glikozydy nasercowe powodują, że zwiększa się siła skurczu mięśnia, naczynia wieńcowe rozszerzają się, a serce zaczyna pracować znacznie bardziej ekonomicznie. Substancje należą jednak do leków silnie toksycznych i mają zdolność kumulowania się w organizmie, dlatego ich przyjmowanie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą kardiologa z odpowiednim doświadczeniem. Skutki uboczne przyjmowania leku to np.: nudności, wymioty, biegunka, ból głowy, senność, zaburzenia pracy serca. W przypadku ekstremalnego zatrucia się glikozydami dochodzi do zatrzymania pracy mięśnia sercowego. Przekroczenie zalecanej dawki leku również może mieć skutki śmiertelne.

Moroznik kaukaski – działania niepożądane

Glikozydy zawarte w morozniku kaukaskim powodują zaburzenia w pracy układu pokarmowego ale mogą również wywołać zmiany neurologiczne. Przyjmowanie preparatu może grozić problemami ze snem, brakiem czucia czy pogorszenia się wzroku. Najgroźniejsze dla ludzkiego zdrowia, a także życia, są objawy zatrucia glikozydami ze strony układu krążenia. Są nimi, np.: migotanie przedsionków, częstoskurcz, tachykardia komorowa.

Ciemiernik kaukaski

Ciemiernik kaukaski obecnie jest uważany za roślinę trującą i nie stosuje się go w medycynie. Był niegdyś stosowany jako lek nasercowy, jednak został wycofany, gdyż oprócz glikozydów zawierał także substancje balastowe. Ich działanie pobudzało układ trawienny i powodowało uczucie sytości, ale także wywoływało biegunki, wymioty i nudności.

Moroznik kaukaski – po jakim czasie efekty?

Z informacji, jakie podają producenci preparatów z moroznikiem kaukaskim, wynika, że jednorazowa kuracja może trwać od 6 do 12 miesięcy. Polega ona na przyjmowaniu środka w określonej dawce, by po paru dniach stopniowo ją zwiększać. Jeżeli preparat jest w proszku, wtedy miesza się go z wodą lub miodem albo wkłada bezpośrednio do ust i popija niegazowanym płynem. Moroznik kaukaski przyjmuje się rano, na czczo bądź wieczorem, przed snem.