Truskawki to w Polsce jedne z najbardziej lubianych owoców. Są smaczne, pełne cennych dla zdrowia związków, a przy tym niskokaloryczne, więc można sięgać po nie niemal bez ograniczeń. Czy jednak można uczynić z nich podstawę diety?

Na czym polega dieta truskawkowa?

Dieta truskawkowa – jak sama nazwa wskazuje – wiąże się z jedzeniem dużej ilości truskawek. Najlepiej zatem podjąć ją późną wiosną, kiedy na rynku pojawiają się krajowe owoce. Truskawki są wówczas łatwo dostępne, stosunkowo tanie i – jak twierdzi większość konsumentów – najsmaczniejsze.

W zależności od wariantu dieta truskawkowa może polegać na:

• spożywaniu przez 3 dni wyłącznie truskawek – 4–5 ważących około 400 g porcji dziennie, bez jakichkolwiek dodatków,
• jedzeniu przez kilka dni posiłków złożonych wyłącznie z owoców, z niewielką przewagą truskawek w każdym z 4–5 posiłków (porcja to 400–500 g),
• utrzymywaniu do czasu osiągnięcia pożądanej wagi pełnowartościowej diety o obniżonej wartości kalorycznej, z uwzględnieniem porcji truskawek w każdym posiłku.

Zalety i wady poszczególnych wariantów diety truskawkowej

Najbardziej spektakularne efekty daje pierwszy z wyżej przedstawionych wariantów, czyli uderzeniowa dieta truskawkowa – można schudnąć na niej nawet kilogram dziennie. Należy jednak mieć świadomość, że każda dieta niedoborowa (pozbawiona części składników niezbędnych organizmowi, w tym przypadku białek, nienasyconych kwasów tłuszczowych, wielu witamin i minerałów) może prowadzić do zaburzeń i na dłuższą metę jest szkodliwa dla zdrowia. Co więcej, jeśli powraca się po niej do dawnych nawyków żywieniowych, zwykle kończy się to efektem jo-jo, czyli odzyskaniem utraconych kilogramów. Głodówka jest bowiem dla organizmu sygnałem do gromadzenia substancji zapasowych.

Bezpieczniejszy jest drugi z wyżej wymienionych wariantów diety truskawkowej. W pewnym stopniu wpisuje się w zasady słynnej diety dr Ewy Dąbrowskiej, której skuteczność została naukowo udowodniona. Truskawki są owocami o niskim ładunku glikemicznym (IG = 40), więc ich jedzenie w czasie oczyszczającej głodówki jest dozwolone – podobnie jak spożywanie innych owoców jagodowych, a także cytrusów czy jabłek. Właśnie te owoce warto włączyć w jadłospis diety truskawkowej. Niestety, w tym wariancie również jest ona niedoborowa i mniej korzystna niż dieta opracowana przez dr Dąbrowską, w której je się przede wszystkim warzywa – zasobniejsze w białko, węglowodany złożone i błonnik.

Co trzeba wiedzieć kupując truskawki? Jak nie dać się oszukać przy zakupie? Zobaczcie na filmie:

Zdecydowanie najlepiej jest podjąć dietę truskawkową zgodną z ogólnymi zasadami zdrowego żywienia:

• spożywać 4–5 niewielkich posiłków dziennie co 3–4 godziny,
• co najmniej 3 posiłki wzbogacać o ważącą około 200–300 g porcję surowych truskawek,
• podstawą jadłospisu uczynić warzywa, produkty pełnoziarniste i chudy nabiał, uzupełniać go o źródła nienasyconych kwasów tłuszczowych – orzechy, nasiona, ryby morskie, oleje roślinne,
• ograniczać do minimum spożywanie tłuszczów zwierzęcych (czerwonego mięsa, tłustego nabiału),
• wyeliminować z diety słodycze i inne niezdrowe przekąski (chipsy, paluszki itp.), zastąpić je np. suszonymi owocami,
• pić co najmniej 1,5 litra płynów dziennie, ograniczyć kawę i mocną herbatę do 1–2 filiżanek dziennie, a także całkowicie zrezygnować ze słodzonych napojów.

Wartość kaloryczną posiłków należy obliczyć tak, by była ona o 10–20% niższa od indywidualnego zapotrzebowania energetycznego, pamiętając przy tym, że 100 g truskawek dostarcza około 30 kcal. Taki sposób odchudzania jest bezpieczny, choć na wymarzone efekty diety truskawkowej trzeba poczekać – traci się 1–2 kg miesięcznie. Jest to jednak korzystne dla zdrowia tempo redukcji masy ciała i nie grozi efektem jo-jo.

Dlaczego warto jeść truskawki na diecie odchudzającej?

Truskawki to owoce o szeregu właściwości cennych w czasie diety redukcyjnej. Przede wszystkim stanowią doskonałe źródło niezbędnych dla zdrowia substancji, o których niedobory nietrudno, gdy ogranicza się spożywanie innych produktów. Truskawki dostarczają bardzo dużo witaminy C, a także witamin A, E, K i większość z grupy B. Ponadto zawierają potas, fosfor, wapń, żelazo, magnez, miedź, cynk, selen i mangan. Zasobne są w błonnik, kwasy owocowe, flawonoidy, karotenoidy, antocyjany. Substancje te są bardzo przydatne w profilaktyce wielu chorób (m.in. sercowo-naczyniowych, neurodegeneracyjnych, nowotworowych), a także regulują procesy trawienne, przyspieszają metabolizm i oczyszczanie organizmu ze zbędnych produktów przemiany materii, dzięki czemu ułatwiają odchudzanie.

Bibliografia:

1. J. Macků, J. Krejča, Atlas roślin leczniczych, tł. A. Rymkiewicz, Warszawa 1989.

2. J. Gawęcki, Żywienie człowieka. Podstawy nauki o żywieniu, Warszawa 2010.

3. Normy żywienia dla populacji Polski, red. M. Jarosz, Warszawa 2017.