Niedobór dopaminy często wiąże się ze stresem, problemami z nadwagą i niedoborami magnezu. Przyczynia się do niego również niedoczynność tarczycy.

Czytaj też:

• Post dopaminowy - nowy sposób na szczęśliwsze życie? Jak działa i jak go stosować?
• Jak podnieść poziom serotoniny bez leków?
  
• Nerwica a depresja - w czym są do siebie podobne, a czym się różnią.
  

Dlaczego niedobór dopaminy jest niebezpieczny?

Dopamina to jeden z najważniejszych neuroprzekaźników. Substancja ta jest syntetyzowana przez neurony w ośrodkowym układzie nerwowym i rdzeniu przedłużonym. Jest uwalniana z zakończeń nerwowych układu współczulnego oraz rdzenia nadnerczy. Brak dopaminy to brak substancji, która działa na receptory w układzie nerwowym, w płucach, nerkach, a także całym układzie sercowo-naczyniowym. Jej niedobór w znacznym stopniu może zakłócić prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu.

Dopamina to niezwykle ważny neuroprzekaźnik, który:

• odpowiada za regulację nastroju,
• stymuluje ośrodek przyjemności (nie bez powodu określa się ją hormonem szczęścia),
• zapobiega depresji i stanom lękowym,
• wspomaga pamięć i koncentrację,
• odpowiada za prawidłowe ciśnienie tętnicze i pracę serca,
• utrzymuje właściwe napięcie mięśniowe,
• wspiera funkcję nerek i trzustki,
• wspiera pracę układu immunologicznego,
• wpływa na pracę gruczołów endokrynnych,
• reguluje syntezę prolaktyny, gonadotropiny oraz hormonu wzrostu.

Co więcej, dopamina wpływa na kontakty z innymi osobami. U osób zakochanych przyczynia się do szybkiego przepływu krwi, podwyższonego tętna i stanu euforii. To dopamina sprawia, że czujemy się szczęśliwi.

Jest stosowana także jako lek na nadciśnienie tętnicze. Sięga się po nią również w terapii wstrząsu kardiogennego oraz podczas ostrej niewydolności nerek.

Przyczyny niedoboru dopaminy

Niedobór dopaminy wynikać może z bardzo wielu różnych przyczyn o odmiennych źródłach. Lekarzom udało się jednak wyróżnić kilka kluczowych czynników wpływających na braki dopaminy w organizmie.

• Dieta bogata w słodycze i tłuszcze nasycone, związana z nią w wielu przypadkach otyłość oraz spożywanie dużych ilości kofeiny.
• Do problemów z odpowiednim poziomem dopaminy przyczynia się również stres i zbyt mała ilość snu. Nie bez znaczenia jest też choroba alkoholowa oraz zażywanie narkotyków.
  
• Do niedoborów dopaminy prowadzić może także niedoczynność tarczycy, jak i zbyt niski poziom magnezu, cynku i żelaza w organizmie.
  
• Za rozwój tego problemu mogą odpowiadać genetyczne wady w obrębie receptorów dopaminowych.
  
• Wskazuje się też na związek niedoboru dopaminy z tak poważnymi jednostkami chorobowymi, jak schizofrenia, ADHD czy choroba Parkinsona.

Niedobór dopaminy – objawy

Objawem niedoboru dopaminy, który pojawia się najczęściej i powinno się go kojarzyć właśnie z niskim poziomem katecholaminy, jest wahanie nastroju. Zdarza się, że przy większych niedoborach dopaminy mogą pojawić się również stany depresyjne i brak chęci do działania. Częstym objawem jest też przewlekłe (nieuzasadnione ponadprzeciętnym wysiłkiem) zmęczenie. Pojawiają się także zaburzenia snu. Co ważne, próby zwalczenia „złego nastroju”, takie jak spożycie kolejnej kawy czy napicie się alkoholu nie prowadzą do poprawy nastroju, mogą nawet go pogorszyć.

Inne objawy niedoboru dopaminy to:

● stałe uczucie zimna w dłoniach i stopach,

● zespół niespokojnych nóg,

● nadmierna senność,

● obniżone libido,

● nagły przyrost wagi,

● zaburzenia pamięci i koncentracji,

● nadpobudliwość,

● permanentne bóle głowy,

● nieuzasadniona nerwowość.

U niektórych pacjentów pojawia się także głód zbliżony do głodu narkotykowego.

Diagnostyka przy niedoborze dopaminy

Niedobór dopaminy potwierdza się przez badanie poziomu tego neuroprzekaźnika we krwi. Test wykonuje się na podstawie próbki krwi żylnej, którą pobiera się na czczo. Na wynik czeka się jeden dzień. Norma to wynik niższy niż 888 pmol/l, czyli 136 pg/ml.

Niedobór dopaminy – leczenie

Niedobory dopaminy można regulować farmakologiczne. Robi się to przede wszystkim w przypadku wstrząsu kardiogennego oraz problemów z nadciśnieniem tętniczym. Oprócz tego zaleca się (i to już wszystkim borykającym się z niedoborem dopaminy) zmianę stylu życia. Chodzi przede wszystkim o wdrożenie umiarkowanej, ale regularnej aktywności fizycznej i rezygnację z przyjmowania jakichkolwiek używek. Koniecznie należy unikać stresu. Ważne jest prowadzenie ustabilizowanego trybu życia, w którym przewidziana jest odpowiednia ilość snu. Istotna jest również dieta:

● uboga w cukier i tłuszcze nasycone,

● bogata w antyoksydanty (banany, śliwki, jagody, czerwona fasola, truskawki, migdały, ziarna słonecznika),

● bazująca na produktach dostarczających wysokie ilości tryptofanu i tyrozyny, czyli bananach, migdałach, arbuzach, awokado, rozsądnych ilościach ciemnej czekolady i zielonej herbacie.

Pacjentom zaleca się także fototerapię, czyli ekspozycję na słońce. Warto również suplementować:

• kurkuminę,
  
• Ginkgo Biloba,
  
• acetylo-L-tyrozynę.

Bibliografia:

1. J. Drożak, J. Bryła, Dopamina – nie tylko neuroprzekaźnik [w]: „Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej”, 59/2005.

2. W. Januszewicz, M. Pęczkowska, K. Michel-Rowicka, A. Prejbisz, A. Januszewicz, Dopamina — aspekty patofizjologiczne i kliniczne [w]: „Nadciśnienie Tętnicze” 11/2015.