Naturalne leczenie zakażeń chlamydią nie stanowi alternatywy dla antybiotykoterapii. Jest ona jedynym skutecznym środkiem na zakażenia tego typu i musi być stosowana przez dłuższy czas, aby uniknąć często zdarzających się nawrotów choroby.
Zobacz także:
Czy można uprawiać seks podczas pandemii?
Seks oralny szkodzi kobietom? Niepokojące wyniki najnowszych badań
Seks-terapia, czyli wszystko, co chcielibyście wiedzieć o seksie, ale wstydzicie się zapytać
Czym są chlamydie?
Chlamydie są dużą grupą bakterii wewnątrzkomórkowych. Trzy spośród licznych gatunków – Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae i Chlamydia psittaci – powodują zachorowania ludzi na chlamydiozę. Najczęstszymi zakażeniami są te, które wywołuje Chlamydia trachomatis. Dostaje się ona do wnętrza ciała na skutek bezpośredniego kontaktu – przez uszkodzoną skórę albo błony śluzowe narządów płciowych, odbytu, a w przypadku seksu oralnego – przez śluzówkę jamy ustnej. Niekiedy do zakażenia dochodzi z powodu niskiego poziomu higieny intymnej, przy wspólnym stosowaniu ręczników czy bielizny albo wskutek spania w tej samej pościeli.
Dziecko może zarazić się od matki w trakcie porodu drogami naturalnymi (jeśli są one zasiedlone przez bakterie) albo jeszcze w czasie ciąży. Chlamydie mają zdolność przenikania przez łożysko. Po ulokowaniu się wewnątrz komórek i namnożeniu, rozprzestrzeniają się z krwią do różnych narządów.
Do zakażenia inną bakterią z grupy chlamydii – Chlamydia pneumoniae – dochodzi zazwyczaj drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt, np. pocałunek.
Objawy chlamydiozy
Objawy chlamydiozy mogą się pojawić już po tygodniu od zakażenia bakterią, choć w niektórych przypadkach infekcja przebiega zupełnie bezobjawowo, prowadząc do nosicielstwa.
Najczęstszymi symptomami u kobiet są:
- ropne, zwykle obfite upławy;
- krwawienia niezwiązane z miesiączką, najczęściej pojawiające się po stosunku;
- zaburzenia miesiączkowania;
- zapalenia cewki moczowej i pęcherza;
- zapalenia przydatków, szyjki macicy i endometrium;
- rozwój nowotworów złośliwych nabłonkowych.
U kobiet z chlamydiozą o wiele częściej niż u osób zdrowych dochodzi do niepłodności, zwiększa się też wielokrotnie ryzyko poronień i przedwczesnych porodów. U mężczyzn typowymi objawami choroby są zakażenia dróg moczowych oraz zapalenia najądrzy, które również mogą prowadzić do niepłodności.
Chlamydia pneumoniae wywołuje głównie zapalenie płuc prowadzące do znacznego uszkodzenia nabłonka oskrzelowego i płucnego. Zwiększa się też ryzyko wystąpienia objawów o typie astmy. Wtórnym symptomem (a u niektórych pacjentów jedynym obserwowanym) bywają przewlekłe zapalenia błon śluzowych górnych dróg oddechowych, w tym zatok albo nosogardła. Nieleczona chlamydioza może wywołać ponadto objawy ze strony innych narządów, np. przewlekłe zapalenie stawów.
Podstawowe metody leczenia chlamydiozy
Rozpoznanie chlamydiozy wymaga wykonania badań immunologicznych (na obecność immunoglobulin klasy IgM, IgG czy IgA) albo drogich i rzadziej spotykanych testów genetycznych. Klasyczne hodowle bakterii na podłożach (tzw. posiew) dają zwykle negatywny wynik.
Zgodnie z zaleceniami organizacji lekarskich i wytycznymi WHO leczenie chlamydiozy i bezobjawowych zakażeń powinno być oparte o antybiotykoterapię. Zaleca się stosowanie preparatów z grupy tetracyklin, chinolonów albo makrolidów. Wskazane jest użycie środków o jak najniższej częstości występowania efektów niepożądanych i objawów ubocznych, gdyż leczenie chlamydiozy trwa minimalnie 2–4 tygodnie, a w niektórych sytuacjach nawet 6–8 tygodni. Dzieje się tak w przypadku chorób nawrotowych, ciężkiego stanu chorego czy wystąpienia objawów uogólnionych, takich jak zapalenie stawów. Przedłużone leczenie ma umożliwić wniknięcie antybiotyku do komórek, wysycenie ich wnętrza lekiem i dłuższe oddziaływanie na chlamydie w różnych fazach ich namnażania.
Czy naturalne leczenie chlamydii na sens?
Wielu chorych próbuje wykorzystać naturalne metody leczenia zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae czy Chlamydia trachomatis. Część czyni tak ze względu na swoje przekonania, inni obawiają się efektów niepożądanych związanych z długotrwałą anybiotykoterapią. Jednak terapia ziołami czy innymi domowymi sposobami nie przynosi w przypadku chlamydii oczekiwanego efektu. Ma to głównie związek z faktem, że nie bytują one w łatwo dostępnej przestrzeni pozakomórkowej, ale wewnątrz komórek.
Próby naturalnego leczenia zakażenia chlamydią niepotrzebnie opóźniają wdrożenie antybiotykoterapii, mogą zwiększać niebezpieczeństwo nawrotów albo poważnych powikłań, takich jak niepłodność czy ciężkie zapalenia narządów płciowych.
Seksuolog - czym się zajmuje i kiedy warto się do niego udać na wizytę? Dowiesz się tego z filmu:
Bibliografia:
Z. Dziubek, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Warszawa 2010.
S. Jabłońska, S. Majewski, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Warszawa 2005.