Mikrolaryngoskopia polega na wprowadzeniu do gardła sztywnego laryngoskopu przymocowanego na przygotowanej do tego dźwigni opartej na klatce piersiowej pacjenta. Po wprowadzeniu i umocowaniu laryngoskopu podłączane jest źródło światła. Następnie lekarz pod kontrolą wzroku lub przy użyciu mikroskopu może dokładnie ocenić struny głosowe i pozostałe elementy budowy krtani.

Kiedy wykonujemy badanie?

O przeprowadzeniu takiego badania możemy pomyśleć jeżeli występują u chorego następujące objawy: przewlekła chrypka lub zmiana barwy głosu, zaburzenia połykania lub dolegliwości bólowe w trakcie przełykania pokarmów oraz uczucie ciała obcego w gardle, przewlekły kaszel i okresowo występująca duszność, a także krwioplucie i stwierdzenie guza na szyi. Objawy te mogą mieć szereg przyczyn. Niektóre z nich mogą być odzwierciedleniem naszego stanu emocjonalnego i nie muszą wiązać się z somatycznym podłożem chorobowym.

Kwalifikacja do mikrolaryngoskopii

Decyzję o kwalifikacji do badania podejmuje lekarz – otolaryngolog lub foniatra. Zazwyczaj poprzedzona jest ona badaniem lekarskim składającym się z wywiadu i oceny krtani w laryngoskopii pośredniej, czyli przy użyciu lusterka krtaniowego. Przed zabiegiem mogą być też wykonane badania endoskopowe krtani przy użyciu endoskopu sztywnego wprowadzanego przez jamę ustną lub nasofiberoskopu wprowadzanego przez nos. U kobiet w ciąży badanie należy odroczyć - zabieg możemy planować dopiero po rozwiązaniu.

Diagnostyka czy leczenie ?

Mikrolarygoskopię wykonuje lekarz otolaryngolog (chirurg głowy i szyi) w celu diagnostyki i leczenia chorób krtani. W przypadku zmian o charakterze nowotworu złośliwego, podczas procedury, lekarz możne pobrać wycinek do badania histopatologicznego. Na podstawie tego wyniku pacjent jest kwalifikowany do dalszego leczenia.

W przypadku łagodnych zmian krtani, lekarz bezpośrednio po ocenie pod kontrolą wzroku może je usunąć chirurgicznie. W ten sposób możemy usuwać polipy i torbiele krtani, guzki głosowe, obrzęki Reinkego oraz brodawczaki krtani.

Kiedy warto udać się do laryngologa? Odpowiedź znajdziesz w filmie:

Jak się przygotować ?

Badanie to wykonujemy w znieczuleniu ogólnym z wprowadzeniem rurki intubacyjnej. Wymaga więc specjalnego przygotowania. Przed badaniem pacjent musi pozostawać na czczo. Nie powinien spożywać pokarmów 6 godzin przed zabiegiem i płynów 4 godziny przed znieczuleniem. Przed znieczuleniem należy wykonać także odpowiednie badania zlecone przez chirurga lub anestezjologa. W skład przykładowego zestawu badań wchodzi: morfologia, elektrolity, koagulogram, glukoza, kreatynina, badanie w kierunku wirusów HBV i HCV, EKG i RTG klatki piersiowej. U osób z chorobami tarczycy korzystne jest oznaczenie TSH i hormonów tarczycy przed zabiegiem. O zakresie wykonywanych badań decyduje lekarz. W trakcie rozmowy przed badaniem należy poinformować laryngologa i anestezjologa o wszystkich chorobach przewlekłych i przyjmowanych lekach. Można się do tego przygotować wypisując powyższe informacje na kartce.

Rekonwalescencja po zabiegu.

Po badaniu pacjent zostaje wybudzony ze znieczulenia. Każdy reaguje indywidualnie, ale w większości przypadków w kolejnym dniu jest w stanie normalnie funkcjonować. Po badaniu mogą wystąpić objawy związane z pobraniem wycinka z krtani lub objawy pointubacyjne. Najczęściej obserwujemy utrzymującą się chrypkę i dolegliwości bólowe. Zawsze należy zgłosić je lekarzowi wykonującemu badanie. Objawy ustępują w różnym czasie w zależności od przyczyny. Każdorazowo wymagają dodatkowej oceny laryngologicznej lub foniatrycznej krtani przy pomocy lusterka krtaniowego lub endoskopu. W przypadku leczenia operacyjnego dolegliwości utrzymują się dłużej, aż do wygojenia operowanego miejsca. Jeżeli zmiany w krtanie występują obustronnie konieczne jest przeprowadzenie zabiegu dwuetapowo. Najpierw usuwa się zmiany ze struny głosowej po jednej stronie, a po wygojeniu operowana jest strona przeciwległa. Takie postępowanie zapobiega tworzeniu się zrostów w okolicy poddanej zabiegowi. Po zabiegu przez okres dwóch tygodni należy oszczędzać głos.

Zapalenie krtani u dziecka - skąd się bierze i jak z nim walczyć? Dowiesz się tego z filmu:

Jak zapobiegać chorobom krtani?

Zarówno przed i po zabiegu wskazana jest eliminacja czynników ryzyka związanych z rozwojem chorób krtani. Są to między innymi: palenie papierosów, spożywanie alkoholu, nieleczony refluks żołądkowo-przełykowy, narażenie na drażniące związki chemiczne oraz przeciążenie strun głosowych często związane z pracą głosem.

Wynik bania histopatologicznego – i co dalej ?

Po otrzymaniu wyniku badania histopatologicznego, możemy ocenić czy mamy do czynienia ze zmianą nowotworową o charakterze złośliwym – najczęściej z rakiem płaskonabłonkowym – czy też przykładowo ze zmianą przednowotworową. W tym drugim przypadku zalecane jest leczenie chirurgiczne. Jeżeli w ocenie patomorfologicznej wycinka uzyskujemy wynik dodatni w kierunku zmiany złośliwej wybór leczenia zależy od rozległości zmiany. Może być konieczne rozszerzenie diagnostyki o tomografię z kontrastem lub PET. O zakresie wykonywanych badań i wyborze dalszego leczenia (radioterapia, leczenie operacyjne, chemioterapia) decyduje zespół lekarski.

Monika Anita Maciejewska jest otolaryngologiem i lekarzem medycyny estetycznej. Ukończyła Uniwersytet Medyczny w Warszawie. Szkolenie specjalizacyjne odbyła w Klinice Otolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Wiedzę w zakresie laryngologii poszerzała w szpitalach klinicznych Uniwersytetu Lizbońskiego oraz Uniwersytetu Nova w Lizbonie. Członek Polskiego Towarzystwa Otolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi oraz Polskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej i Anti-Aging. Systematycznie podnosi swoje kwalifikacje i poszerza wiedzę zawodową, uczestnicząc w licznych sympozjach, konferencjach i szkoleniach w kraju i zagranicą. Jest także jedną z autorek bloga www.laryngosfera.com.