Maślak sitarz to grzyb, którego można spotkać na terenie całej Polski. Doskonale czuje się zarówno w lasach iglastych, jak i mieszanych. Bywa spotykany także na wrzosowiskach i obrzeżach lasu. Służy mu zakwaszona, uboga w substancje odżywcze gleba.

Maślak sitarz – jak wygląda grzyb?

Kapelusz maślaka sitarza jest żółtobrązowy lub czerwonoochrowy. Jego średnica waha się od 3 do 12 cm. U młodych grzybów jest półkolisty, później robi się płaski. U dojrzałych grzybów jest powyginany, rozpostarty i nieregularnie spłaszczony. Kapelusz maślaka sitarza jest gładki, ale w wilgotne dni staje się lepki i śliski. W suche zaś błyszczący.

Rurki grzyba przyrastają bezpośrednio do trzonu, niekiedy delikatnie się ze sobą zbiegają. U młodych grzybów są żółte, z czasem stają się zielone lub oliwkowobrązowe. Mogą mieć różną długość, trudno oddzielić je od miąższu. Mają dość duże, szerokie, graniaste i wydłużone pory.

Trzon grzyba ma od 5 do 10 cm wysokości i grubość od 1 do 2 cm. Jest gładki i matowy. Tuż przy kapeluszu jest cytrynowo żółty, niżej robi się pomarańczowy i rdzawy. Kształtem przypomina cylinder. Miąższ maślaka sitarza jest lepki, elastyczny i zwarty. W kapeluszu jest bladożółty, w trzonie czerwonobrązowy. Po przełamaniu nabiera lekko błękitnego odcieniu. Grzyb nie ma zapachu ani smaku.

Maślak sitarz często bywa mylony z maślakiem ziarnistym. Maślak ziarnisty ma jednak drobniejsze pory, a górna część jego trzonu jest delikatnie nakrapiana.

Maślak sitarz – jak podawać?

Mimo że maślak sitarz jest grzybem jadalnym i całkowicie bezpiecznym, to nie cieszy się szczególną popularnością wśród grzybiarzy. Winny jest przede wszystkim smak grzyba. Jeśli już jest spożywany, to w towarzystwie innych grzybów, które mają lepszy smak i bardziej wyraźny aromat.

Maślak sitarz posiada też bardzo niewiele substancji odżywczych. W kuchni najczęściej wykorzystuje się go do marynowania lub suszenia. Można go także dusić czy gotować. Maślaka sitarza przed obróbką dobrze jest obrać. Znajdujący się na grzybie śluz może wywołać szereg dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

Dlaczego warto jeść grzyby? Dowiesz się tego z filmu:

Grzyby – czy warto je jeść?

Grzyby mogą stanowić doskonałe uzupełnienie codziennej diety. Nie tylko poprawiają smak potraw, ale dostarczają cennych witamin i substancji odżywczych. W grzybach występuje m.in. beta-glukan, który chroni przed rozwojem cukrzycy typu 2.

W grzybach występują także polifenole oraz karotenoidy. Tych ostatnich najwięcej mają gatunki o żółtym lub pomarańczowym zabarwieniu. Polifenole działają przeciwnowotworowo, wzmacniają układ krążenia, a także pomagają wyregulować ciśnienie krwi. Karotenoidy natomiast poprawiają wzrok i chronią przed rozwojem zwyrodnienia plamki żółtej, czyli AMD.

Grzyby dostarczają także witamin z grupy B. Potrzebuje ich układ pokarmowy, nerwowy (pomagają zredukować szkodliwe skutki stresu) oraz skóra, włosy i paznokcie.

Mimo że grzyby mogą być cennym dodatkiem do diety, to nie można z nimi przesadzać. Obecna w grzybach chityna może wywoływać uczucie ciężkości. Tym samym do grzybów ostrożnie powinny podchodzić te osoby, które zmagają się chorobą układu pokarmowego. Grzybów nie można podawać małym dzieciom (do dziesiątego roku życia) oraz osobom starszym.

Grzyby – jak zbierać?

Osoby, które nie znają się na grzybach nie powinny samodzielnie ich zbierać. Niedoświadczony grzybiarz może nie odróżnić grzyba jadalnego od trującego. Najlepszym sposobem na uniknięcie problemów jest pokazanie swoich zbiorów specjaliście, np. w najbliższej stacji sanepidu.

Podczas zbierania grzybów należy pamiętać o tym, aby nie wrzucać ich do foliowych torebek czy reklamówek. W takich warunkach grzyby się zaparzają, a obecne w nich białko – ze względu na brak tlenu – staje się toksyczne i bardzo niebezpieczne dla zdrowia.