Anginka to zwyczajowa nazwa pelargonii pachnącej (Pelargonium graveolens). Znana jest także jako geranium, ruzyndla, anginowiec. Niektórzy nazywają ją pelargonią szorstką. To gatunek rośliny z rodziny bodziszkowatych. Jej ojczyzną jest Afryka Południowo-Wschodnia. Anginka uprawiana jest na plantacjach w ciepłych rejonach Europy. W Polsce występuje głównie jako wieloletnia roślina doniczkowa.

Anginka jako roślina ozdobna

Anginka wyglądem przypomina swoje kuzynki, czyli inne z licznych roślin z rodzaju pelargonii. Może osiągnąć około 1 m wysokości. Z głównej łodygi wyrastają liczne liście – głęboko powycinane, o ząbkowanych brzegach, pokryte drobnymi włoskami. Roślina bardzo rzadko zakwita. Niekiedy jednak na szczytach łodyg pojawiają się drobne, pięciopłatkowe kwiaty anginki w kolorach od białego do ciemnopurpurowego.

Pelargonia pachnąca nie jest rośliną o wysokich walorach estetycznych, ale – jak sama nazwa wskazuje – wyróżnia się pięknym, różano-cytrusowym zapachem, który zawdzięcza zawartemu w liściach olejkowi eterycznemu. Substancja ta zasobna jest w wiele związków cennych dla ludzkiego organizmu.

Właściwości anginki

Olejek eteryczny obecny w liściach geranium zawiera takie związki terpenowe jak geraniol, cytronelol, limonen, pinen, mircen i felandren. Ponadto w roślinie znajdują się liczne flawonoidy, glikozydy, garbniki, kwasy organiczne (m.in. elagowy, kawowy, ferulowy). Dzięki takiemu składowi chemicznemu ekstrakty z pelargonii pachnącej mają silne właściwości antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe, a także przeciwzapalne i antyoksydacyjne.

Anginka – roślina lecznicza

Angince od dawna przypisuje się szereg właściwości leczniczych, które stały się przedmiotem zainteresowań współczesnej fitoterapii. Wyniki badań wskazują na to, że stosowana od lat w medycynie naturalnej pelargonia pachnąca może rzeczywiście wykazywać szereg korzystnych oddziaływań na ludzki organizm.

Anginka kojarzona jest z leczeniem choroby, od której pochodzi jej zwyczajowa nazwa – anginy. W związku z antyseptycznymi i przeciwzapalnymi właściwościami rośliny wykonane z niej kompresy, płukanki lub herbatki mogą łagodzić objawy zakażeń bakteryjnych dróg oddechowych oraz ich powikłań. Ekstrakty z rośliny wykorzystuje się m.in. w przypadku bólu i stanów zapalnych gardła oraz zatok przynosowych. Popularne jest także stosowanie anginki na zapalenie ucha środkowego.

Zawarte w pelargonii pachnącej substancje czynne wspomagają walkę z infekcjami, a także służą ich profilaktyce, ponieważ wzmacniają odporność. Stwierdzono, że działaniu przeciwzapalnemu rośliny towarzyszą właściwości przeciwbólowe, zmniejszające napięcie mięśni, dzięki czemu przygotowane z niej wyciągi mogą być pomocne przy łagodzeniu dolegliwości reumatycznych czy menstruacyjnych.

Zawarty w liściach geranium olejek eteryczny pośrednio (poprzez pozytywne oddziaływanie na drogi oddechowe) wpływa na częstość pracy serca i obniża ciśnienie krwi. W ten sposób nie tylko staje się elementem profilaktyki chorób sercowo-naczyniowych, ale też działa relaksująco, wyciszająco, łagodzi bóle napięciowe i zaburzenia spowodowane stresem (np. problemy ze snem, z libido).

Które rośliny warto mieć w domu? Dowiesz się tego z filmu:

Właściwości pielęgnacyjne anginki

Ekstrakty z pelargonii pachnącej występują w kosmetykach i preparatach dermatologicznych. Obecne w angince substancje biologicznie aktywne wpływają bowiem korzystnie na skórę i jej przydatki. Wykazują działanie przeciwstarzeniowe, wspierają leczenie takich dolegliwości, jak trądzik, liszaj, egzema i łupież. Ponieważ anginka stymuluje krążenie, występuje także w składzie kremów antycellulitowych.

Sposoby zastosowania anginki

Pelargonia pachnąca wpływa korzystnie na zdrowie człowieka poprzez sam fakt, że znajduje się w jego otoczeniu. Gdy tylko dotknie się jej pierzastych liści, uwalnia się z nich olejek eteryczny, którego wdychanie oddziałuje pozytywnie na drogi oddechowe, a pośrednio także na cały organizm. Co ciekawe, zapach rośliny, zwykle przyjemny dla ludzi, odstrasza większość owadów. Uprawianie anginki w domu może być zatem dobrym sposobem na pozbycie się z niego komarów czy much.

W medycynie naturalnej liście geranium wykorzystywane są najczęściej w postaci naparów – do picia, inhalacji, płukania ust lub przemywania skóry. Przygotowuje się z anginki nalewkę (do stosowania wewnętrznego) i maści (do stosowania zewnętrznego). Popularne jest także wykonywanie okładów ze świeżych liści. W ten sposób anginką uśmierza się ból ucha przy jego stanach zapalnych.

Obecnie osoby cierpiące na różnego typu dolegliwości sięgają chętnie po olejek z geranium, który można wykorzystać w kominkach aromaterapeutycznych czy dodawać do ulubionych kosmetyków. Ekstrakty z anginki znajdują się także w składzie suplementów diety sprzedawanych w postaci tabletek.

Bibliografia:

1. T. Gorczyński, Rośliny użytkowe, Warszawa 1961.

2. T. Lewkowicz-Mosiej, Egzotyczne rośliny lecznicze w domu i w ogrodzie, Kraków 2013.