Paciorkowce stanowią jedną z ważniejszych przyczyn infekcji u ludzi. Na podstawie właściwości immunochemicznych wyróżnionych zostało ponad 20 grup paciorkowców, z czego patogenne dla człowieka są grupy A, B, C, D i G. Niektóre stany chorobowe wywołane przez paciorkowca łagodzi leczenie domowe oparte o naturalne składniki i zdrowy styl życia.

Jakie choroby może wywołać zakażenie paciorkowcem?

Paciorkowce, znane też jako streptokoki, to drobnoustroje chorobotwórcze, które mogą odpowiadać za wiele zaburzeń w stanie zdrowia, ale stanowią także część komensalnej flory jamy ustnej, skóry, jelit i górnych dróg oddechowych człowieka. Najbardziej chorobotwórcze dla człowieka są: paciorkowiec ropny (Streptococcus pyogenes), paciorkowiec zieleniący (Streptococcus viridans) i paciorkowiec kałowy (Streptococcus faecalis). Paciorkowce predysponują do wystąpienia m.in. zapalenia gardła, migdałków, ucha środkowego, zatok, płuc, opon mózgowo-rdzeniowych, mieszków włosowych, wsierdzia, opłucnej i osierdzia. Mogą wywołać różę, martwicze zapalenie powięzi, zapalenie septyczne stawów, ostrą gorączkę reumatyczną, szkarlatynę, posocznicę, liszajec, ostre zapalenie kłębuszków nerkowych, ropień zęba, próchnicę zębów i inne zakażenia stomatologiczne oraz pląsawicę. Mogą doprowadzić do gorączki połogowej, a także podnoszą ryzyko rozerwania błon płodowych i przedwczesnego porodu. Zdarza się, że paciorkowce są przyczyną toksemii, czyli uogólnionego zatrucia krwi. Leczenie zakażeń paciorkowcem należy prowadzić pod okiem specjalisty. 

Paciorkowiec – leczenie domowe róży

Róża jest ostrym, wyraźnie odgraniczonym od otaczających tkanek stanem zapalnym skóry, obejmującym również skórne naczynia limfatyczne. Charakterystycznym objawem róży jest połyskujący rumień, który może być zlokalizowany na twarzy, tułowiu lub kończynach dolnych. Niekiedy mogą powstawać pęcherze i zmiany krwotoczne. W ciężkich przypadkach dochodzi do martwicy i zgorzeli.

W leczeniu róży pomocne mogą być domowe rozwiązania. Choremu zaleca się stosowanie okładów z 2% roztworu ichtiolu, który wykazuje właściwości bakteriostatyczne i przeciwzapalne. Skórę trzeba pielęgnować preparatami o działaniu nawilżającym.

Pozytywne efekty daje smarowanie zmian 2 razy dziennie olejkiem migdałowym, który zawiera duże ilości witamin i minerałów. Zmiany skórne warto przemywać wyciągiem z piołunu o silnym działaniu przeciwbakteryjnym. Należy spożywać duże ilości herbaty z pokrzywy, rokitnika, dziurawca oraz wywary z kwiatu bzu i malin. Do kąpieli można dodawać nasiona lnu, które zapobiegają nadmiernej utracie wody przez skórę.

Paciorkowiec – leczenie domowe liszajca zakaźnego

Liszajec zakaźny charakteryzuje się wykwitami pęcherzowo-ropnymi zlokalizowanymi głównie na twarzy oraz w okolicy jamy ustnej, nosa i płytek paznokciowych. Wydobywająca się z nich żółtawa treść zasycha, pojawiają się krosty i nadżerki pokryte strupami. Domowe leczenie paciorkowca w liszajcu zakaźnym opiera się w dużej mierze na regularnym oczyszczaniu zajętej skóry przy użyciu łagodnych mydeł antybakteryjnych. Wskazane jest stosowanie kremów nawilżających, lotionów i aerozoli zawierających środki odkażające.

Chorzy powinni spożywać herbaty sporządzone na bazie odwaru przygotowanego z połączenia następujących ziół (każdego po 50 g): liście poziomki, liście orzecha włoskiego, liście bobka trójlistnego, korzeń łopianu, korzeń arcydzięgla, korzeń perzu, kłącze tataraku, liście ruty i pączki topoli. Łyżkę odwaru należy rozcieńczyć w szklance wrzątku. Herbatę powinno się pić 3 razy dziennie, przed posiłkiem.

Z podbiału pospolitego można przygotować napar stosowany bezpośrednio na zmiany skórne – w postaci okładów. W skórę można wcierać miksturę z łyżeczki oliwy z oliwek i kilku kropel olejku z drzewa herbacianego. Pozostawia się ją na 30 minut, po czym spłukuje ciepłą wodą. Zabieg należy powtarzać 3 razy dziennie, przez kilka dni. Pozytywne działanie w liszajcu zakaźnym wykazuje też żel z rozciętej łodygi aloesu. Nakłada się go na pół godziny na chorą skórę, a następnie zmywa letnią wodą. Zabieg należy wykonywać 3 razy dziennie przez tydzień.

Paciorkowiec – leczenie domowe zapalenia gardła i migdałków

Zapalenie gardła i migdałków jest najczystszą postacią zakażenia paciorkowcowego, ale udział tych bakterii szacowany jest na około 15% czynników etiologicznych infekcji górnych dróg oddechowych. Leczenie domowe opiera się na inhalacji z soli fizjologicznej i olejków eterycznych, a zwłaszcza z sosny, drzewa herbacianego i bergamotki. Doskonale sprawdza się syrop z buraków. Szklankę utartych buraków miesza się z łyżką octu jabłkowego. Mieszankę odstawia się na 3 godziny i przecedza. Sok pije się 2 razy dziennie po łyżce stołowej. Ból gardła przy anginie złagodzi też syrop z cebuli.

Do płukania gardła można wykorzystać maliny, szałwię, rumianek i tymianek. Warto też płukać gardło roztworem wody i soli. W szklance wody o temperaturze 37°C rozpuszcza się łyżeczkę soli. Gardło płucze się kilka razy dziennie, co sprzyja usunięciu drobnoustrojów z jamy ustnej. Innym rozwiązaniem jest płukanie gardła 3% wodą utlenioną. Należy rozcieńczyć łyżeczkę wody utlenionej (około 5 ml) w szklance wody (około 250 ml). Ulgę przyniosą ciepłe, suche okłady na szyję.

W przebiegu choroby trzeba wykluczyć z menu gorące, mocno schłodzone i ostro przyprawione potrawy oraz zimne napoje i lody. Dieta powinna być płynna lub mocno rozdrobniona. Warto pić mleko z miodem i masłem oraz herbatę imbirową.

Bibliografia:

1. Romicka A.M., Zakażenia paciorkowcowe i antystreptolizyna O, „Przegląd Lekarski”, 2009, 66(1-2), s. 76-77.

2. Zych M., Górska E.B., Jankiewicz U. i wsp., Choroby wywoływane przez drobnoustroje bytujące na skórze, „Medycyna Rodzinna”, 2013, 4, s. 158-163.

3. Treben M., Apteka Pana Boga. Porady i praktyka stosowania ziół leczniczych, Warszawa, Ex Libris, 2015.

4. Leśnicka M., Zielska, zioła i ziółka, Gdańsk, Tower Press, 2000.